massis
Alle berichten die massis zijn getagd
Shit happens. Net toen uw man zichzelf op zijn stalen ros hees om richting Muide te bollen, maakten de eerste regendruppels een abrupt eind aan enkele dagen vroeg zomerweer. Weg zon. Niet getreurd echter. De lokroep van de ijzersterke affiche klonk een stuk sterker dan het mistroostige gerommel van de nakende depressie met buien. En op het mini-festivalterrein moet je haast moeite doen om niet tegen een boom aan te botsen; qua schuilen-wanneer-nodig kon dat tellen. Richting Makelaarsstraat dan maar.
Net op tijd ter plaatse voor het optreden van ‘Mind Rays’, de tweede naam op de affiche. Het Gentse viertal aangevoerd door Sis speelde zoals dat van een garage punk ensemble wordt verwacht; hard, luid, zonder complexen en zonder omkijken. No time to waste.
Niet omkijken naar de molenwiekende tijdbewaker van dienst aan het eind van de set, er stonden ten slotte een 10-tal bands op de affiche en de festiviteiten waren amper begonnen, leverde twee extra nummers op. De klankman wist het ook even niet meer en schoof de master een aantal keer heen en weer vooraleer het viertal definitief van het podium verdween.
De ‘Mind Rays’ speelden binnen het korte tijdsbestek dat hen was toegemeten een gelijkmatig maar degelijk concert. De ene 2 – minuten splinterbom na de andere. Dat is het leuke aan deze wild om zich heen meppende bende, ze ontgoochelen nooit.
Eens ‘Gglory’ op het podium gingen de hemelsluizen pas goed open. Niet echt bevorderlijk voor de 
feestvreugde. Het garagerock duo Weyne – Pauwelyn had waarschijnlijk iets anders voor ogen dan een panoramisch uitzicht op verzopen toehoorders op een halfleeg festivalterrein toen ze aan de affiche werden toegevoegd.
Vol overtuiging werd de strijd met de onwillige elementen aangebonden. Met wisselend succes. De vrolijk rammelende uptempo nummers oogstten bij momenten meer dan beleefdheidsapplaus maar ideaal heette dit toch niet. Leuk nummer; het jachtig-hitsige ‘Nightblind’.
Dit verdient een herkansing in één of ander établissement met een waterdicht dak. Aan de Vlasmarkt bijvoorbeeld. Om verder in de gaten te houden.
Na een basic gitaar-drum duo volgde er meer van net hetzelfde met ‘The Glücks’. Voor wie zich niks bij de naam kan voorstellen (al wordt die kans met de dag kleiner); de States hebben (hadden) ‘The White Stripes’, wij hebben ‘The Glücks’. Zelfde formule, rauwere klank, meer psychedelica, 100% rock ‘n’ roll.
Regen of niet, het Oostendse duo smeet zich vanaf de eerste seconde en zorgde met een knallende versie van ‘I’m bored’ voor het eerste vuurwerk van de dag. Voor het overige kreeg verveling geen enkele kans. Meer dan ok. Vooraleer we het vergeten; binnenkort – 18 juni – zijn de kustbewoners weer in de stad voor een ongetwijfeld fijn concert in de Kinky Star. Gelieve hét te noteren.
‘Massis’, tegelijk nieuw én een collectief van oudstrijders van vele oorlogen, was niet naar Gent gekomen om een slechte beurt te maken en dat gebeurde ook niet. De groep bracht onlangs haar debuutplaat uit en heeft sinds enkele maanden Steven Janssens in de rangen. Je kan slechtere aanwervingen doen als je verlegen zit om een gitarist. ‘Massis’ speelde, exact 27 jaar na het eeuwig verdwijnen van John -visueel artiest – Massis, gretig en scherp.
Het debuut werd er met veel goesting op goed drie kwartier doorgedraaid. Afgemeten maar krachtig vanaf ‘N°3’, zoals gebruikelijk het eerste nummer op de setlist. Catchy riffs à volonté. Hoogtepunt? Moeilijk te zeggen als er helemaal niets uit de toon valt. ‘Purty Mouth Boy’ – een nummer dat een forse voorkeur verraadt voor het werk van Greg Sage – manifesteerde zich als de perfecte afsluiter. Wie er donderdag niet bij was wordt spoedig een herkansing gegund. Op zaterdag 23 mei staat ‘Massis’ immers in de Charlatan op het podium.
Na ‘Massis’ lasten we voor onszelf een pauze in. De stonerrock van ‘Huracan’ hadden we best willen meemaken maar de onophoudelijke regen en de inzettende kou -iedere keer dat je uitademende zette je jezelf in de nevel – beslisten daar anders over. Het festivalterrein was intussen getransformeerd tot een dampende spons. Een droge tussenstop van ’n paar uur en terugkeren om de godfathers van de rioolrock ‘Falling Man’ aan het werk te zien leek de beste optie.
Sam Louwyck en zijn bende waren niet naar de Muide afgezakt voor een simpele replay van het Kinky Star concert van enkele dagen voordien. ‘Elliot’ had zijn plaats als opener op de setlist heroverd. Terug van nooit echt weggeweest. Een prima beslissing. Niets zo goed als een instrumental om een concert mee op gang te trekken. Zeker als het nummer tot het beste behoort dat je te bieden hebt. En het laat toe om het mediagenieke boegbeeld met enkele minuten vertraging zijn opwachting te laten maken. Drie vette vliegen in één klap.
Tot ‘Liars’ werd de publieke kalmte nog enigzins bewaard maar vanaf ‘Moron’, het derde nummer, werd de ruimte voor het podium herschapen in een hallucinante mosh pit met alles erop en eraan. Modder, overvliegend bier, uitzinnige festivalgangers en verder veel ondefinieerbare dingen die om één of andere reden in de melee meedraaiden. Even waanden we ons op de set van ‘ex-drummer’, niet toevallig een prent waarin Sam Louwyck meespeelt. .
De georganiseerde gekte hield aan tot ‘Stripper’, zeven minuten onheilspellende rust, om met de nieuwe single ‘Shine On’ weer in alle hevigheid los te barsten tot het eind. Van de nieuwe nummers haalde ‘More’ de playlist niet maar gezien het verloop van het concert was dat waarschijnlijk nog niet eens de slechtste keuze. A la guerre comme à la guerre.
Na een heftig ‘Bags Slags Down’ werd er, voor de ‘hordes of the battered’ die in de Muide waren samengetroept, met Mr. Matucheck een punt achter gezet. Wellicht niet het beste Falling Man concert ooit maar, gezien de omstandigheden, wel één van de meest memorabele. Ohne Zweifel.
Setlist Massis 14/5
1/ Nr 3
2/ Powerplant
3/ Joan
4/ Thee Hangman
5/ Mondesir
6/ Push
7/ Clockwork
8/ Snakes
9/ Purty Mouth Boy
Setlist Falling Man 14/5
01/ Elliot
02/ Liars
03/ Moron
04/ Raccoon Attacks
05/ Hot Hotel
06/ Tar Melting
07/ Stripper
08/ Shine On
09/ Bag Slags Down
10/ Mr. Matucheck
MIND RAYS
THE GLÜCKS
MASSIS – MASSIS
De noiserockers van ‘Massis’ hebben een eerste plaat uit. Het viertal stond vorig jaar twee maal op het Kinky Star podium en maakte toen telkens een goede indruk met een uur prettig klinkende instrumentele rock. Een evocatie van het fijnste gitaargeweld dat de eighties in petto hadden. Het eerste optreden werd trouwens afgesloten met een nummer van ‘The Wipers’, zoveel jaar na datum nog steeds één van onze favoriete US bands.
Op het debuut, 8 nummers opgenomen in ‘Studio 195’ in Wernhout (Nederland), enkel plaats voor eigen werk. De band bedient zich dan wel van beproefde formules – Sonic Youth, Scratch Acid, Fugazi e.a. zijn nooit veraf – maar als 80’s covergroep door het leven gaan is zowat het laatste dat op de agenda staat.
Met het koortsige ‘N°3’ neemt het album een vliegende start. ‘No time to waste’ om het met een populaire eighties slogan te zeggen. Rechtoe rechtaan, zonder omkijken geleid door harmonisch hakkende gitaren. Het typeert de rest van de plaat.
Met ‘Powerplant’ wordt wat gas teruggenomen, zij het mate, en doen de eerste tempowisselingen hun intrede. ‘Mondésir’, het langste nummer, laat Creoolse (!) vocals horen. De lullaby waar de gitaren omheen pivoteren doet – geheel volgens plan – zowat alles behalve je in slaap wiegen.
‘Push’ betekent een energieke start van de tweede helft. Net als opener ‘N°3’ een track met roadrunner – allures. Prima. ‘Thee Hangman’, misschien wel ’n knipoog naar Heurckmans’ band uit een ver verleden, dient zich aan als het meest complexe in het geheel. Hooks & breaks en grimmig klinkende samples bepalen de sfeer. Met ‘Snakes’ smakt de band de deur dicht met een luide plof. Opdracht volbracht.
Het titelloze debuutalbum klinkt als de soundtrack van een redelijk nerveuze road movie – kinderen niet toegelaten – die nog gedraaid moet worden. Een gelijkmatige plaat zonder echte uitschieters of minpunten. Sterk over de gehele lijn, 8 maal de essentie, niets overbodig.
De band verzekerde zich onlangs van de diensten van Gent’s finest Steven Janssens. Local 
guitar hero en nog steeds voor de volle 110% uit onversneden rock ‘n’ roll opgetrokken mocht u daar, om welke duistere reden dan ook, aan twijfelen. Hij vervangt Bernard Van Hecke in de gitaartandem die Massis op sleeptouw neemt.
Momenteel houdt de band zich vooral op in het repetitiehok om scherp te staan voor de aankomende promotour. Op zaterdag 23 mei wordt Gent (iets) aangedaan, die dag staat er een optreden in de Charlatan gepland. Doe jezelf een plezier en ga erheen!
Tracklist
- N°3
- Powerplant
- Mondésir
- Joan
- Push
- Thee Hangmen
- Purty Mouth Boy
- Snakes
Massis is
- Andy Heurckmans / Guitar
- Steven Janssens / Guitar
- Jo Reynders / Drums
- Erwin Reynders / Bass
Meer informatie:
http://www.massisband.be/
https://www.facebook.com/MASSISband?fref=ts
http://massisband.bandcamp.com/releases
KINKYSTARCESOIR 