De 300ste ONgehoord! Driehonderd reviews groot en klein van Gentse releases. Làng geleden gestart onder auspiciën van Gentblogt (RIP), om het lokale talent meer in de spotlights te zetten. Iemand moe(s)t het doen. Review #1 hield weinig meer in dan het kortweg signaleren van de eerste single van Teen Creeps.
Anyway, het ronde getal schreeuwde om een speciale release en die vonden we in de nieuwste worp van het Gouden Gentse Duo Adigéry-Pupul. De bijbehorende video werd gerealiseerd met behulp van de Dewaele brothers, een ander Gouden Gents Duo, in de volgwagen.
Even onweerstaanbaar als dansbaar. Met een boodschap bovendien: “this song is a cheeky and cynical revenge for all the unwanted, unsolicited opinions some people generously offer us…” aldus Boris Zeebroek aka Bolis Pupul op het www. Kritikasters en hoe ze van antwoord te dienen. Met een dijk van een dance floor filler dus. Om het met Borat te zeggen: Issa Nicah! Te horen/te zien via You Tube. Enjoy!
DOPELORD (PL), live @ Trefpunt – woensdag 22/09/21 Org. No Name Collective
Dopelord – (c) 2021 WDS/Luminous Dash/Kinky Star
EEN SECURE BULLDOZER
Veel belangstelling voor de eerste Gentse show van het Poolse heavy stoner gezelschap Dopelord. Organisator No Name Collective mocht woensdagavond het bordje ‘sold out’ uithangen en dat voor het eerste mondmaskerloze clubconcert sinds lang. Toegegeven, dat was even wennen na anderhalf jaar de medemens mijden.
De band uit Warschau werd aangekondigd als “traag, zwaar en massief”. En dat klopte helemaal. Riff op vette riff met flink wat psychedelische accenten. Traag maar uiterst trefzeker, een secure bulldozer. Bestuurd door een zeer nuchter opererende band, de groepsnaam ten spijt. Deed bij momenten denken aan de vroege Monster Magnet. Minus mediagenieke frontman met een voorliefde voor woeste uithalen, er is maar één Dave Wyndorf.
Dopelord, sinds 2010 onder de mensen, doorbrak begin dit jaar de Coronastilte met de uitgave van de 3 track EP Reality Dagger (Green Plague Records). Goed voor niets dan halelujah-recensies op een karrevracht blogs en websites. Niet helemaal onterecht, de release klinkt als een masterclass in stonerdoom.
Dopelord – (c) 2021 WDS/Luminous Dash/Kinky Star
Halelujah of niet; Dark Coils -de voorhamer waarmee de laatste release opent- behoorde tot het beste wat de band vanop het podium liet horen woensdag. Fuzzy gitaren op sleeptouw genomen door de vuile bass hooks en de larmoyante vocals van de frontman. Een song in twee stukken trouwens, na vier minuten demonisch baggeren gaat de song, na een averechtse gitaarlijn, plots een compleet andere richting uit. Voorspelbaarheid is ook maar dat. En het headbangen werd er niet minder om.
Na ruim een uur planmatig donderen en een heftig uitgevoerd Doom Bastards, wou de band er nog een bis uitpersen. Het publiek was er alleszins helemaal klaar voor maar de zenuwachtige arm der wet stak er een stokje voor. Geen flikken op het podium, de podiuminterventie van nachtburgemeester Cocquyt volstond om de concertavond zonder brokken te beëindigen. Sint-Jacobs is de Overpoort niet. Gelukkig maar. En geen erg, ook zonder toegift mocht de eerste 9000-show van Dopelord zeer geslaagd heten.
Goed nieuws voor wie zijn/haar garagerock ruw-rauw-ongecompliceerd lust; het debuutalbum van Je M’en Sex Please -‘Rocket Science’- komt eind deze week uit. De vierkoppige band won in 2019 de Holy Rock Rally 9000 en bracht wat later met Caveman een meer dan behoorlijke single uit. Energiek-opzwepende rammelrock die terecht airplay en lovende kritieken kreeg. Naast een vaste stek in onze playlist, in case you wondered…
Een goeie start maar het virus reed, net als bij zoveel andere bands, de ambities stevig in de wielen. Weg momentum maar niet getreurd, de opname van een eerste full album én een nieuwe drummer later is de band er helemaal klaar voor. Met dank aan een geslaagde crowdfunding-actie en zichzelf, vrolijk balancerend tussen koppigheid en tonnen zelfrelativering. De drie vooruitgestuurde nummers laten alleszins het beste vermoeden. Confronteer je trommelvliezen maar even met Fuel om (ook) overtuigd te raken.
De release show gaat komende zaterdag (25/09) door in het zaaltje van Trefpunt. Support: Ponykamp (20u), goeie band btw, en Je M’en Sex Please gaat loos vanaf 21.30u. Damage: wat-u-er-voor-over-heeft. Vrije bijdrage dus.
Proloog: aangekomen op het adres in de binnenstad waar Ohio Mark spelen ging donderdagavond, stond ondergetekende plots voor een hermetisch gesloten deur. In een verdacht kalme straat. Met het feestgedruis van Boomtown in de verre achtergrond. Bleek dat de venue in de Donkersteeg te elfder ure de strijd verloor met een ernstige stroompanne. Geen elektriciteit = geen show. Akoestisch spelen bij kaarslicht was uiteraard geen optie. Sowieso een beetje onmogelijk als je uitgebreid aan shoegaze wil doen. Geen show in De Roes dus maar de jongeheren van Finally! vonden – gelukkig – snel een alternatief in muziekcafé ‘Jan Van Gent’, waar de zaak met wat vertraging alsnog kon doorgaan.
Ohio Mark is één van de vele bands die vorig jaar radicaal in de wielen gereden werd door het virus. Enkele weken voor de eerste lockdown speelde de band, o.l.v. Erik Van Hoecke, nog in Gent. Fatima zat toen afgeladen vol voor één van de laatste pre-coronaconcerten.
Het publiek maakte toen een (kort) optreden mee van band mee die er vol voor ging en blijk gaf van heel wat potentieel. De debuut EP Exotism was toen net uit. In de daaropvolgende noodgedwongen luwe periode, werden nieuwe songs geschreven en verzekerde de band zich van de diensten van Gentenaar Benjamin Caes. Solid as a rock en ook actief bij Crowd Of Chairs, handelsmerk: verpletterende noiserock.
Ohio Mark onderscheidt zich van andere shoegaze bands door de toevoeging van keys aan de gitaargolven en de inzet van een drumcomputer wat herinnert aan The Dead Colour, de (sterk onderschatte) elektroband die Ohio Mark voorafging. Ander punt van onderscheid; Ohio Mark gaat voor de essentie, kort & krachtig en liefst aan een hoog volume. De gitaren mogen golven maar niet oneindig lang. De band gaat met zijn songs eerder voor afgewerkte drie-minuten-verhalen dan voor XXL-klanktapijten die eindeloos lang voortkabbelen met een open einde.
Zo ook op het podium van Jan Van Gent voor een even braaf als zittend publiek. Safety first -geen zinnig mens is er tegen- maar het blijft wennen. Zelfs na anderhalf jaar omstandig uitkijken voor de medemens. Ohio Mark werkte de playlist keurig af met een mix van ‘oud’ en (vooral) nieuw werk. Hoogtepunten: het dromerige ASCII Faces en de uitstekende nieuwe single Horses, uit sinds maandag deze week. En te ontdekken via Bandcamp. Link hieronder.
