2015-ARCHIEF (augustus > december)
Ha, eindejaarslijstjes en -overzichten. Het is de tijd van het jaar. Ook deze blog ontsnapt er niet aan. Vooruit dan maar, 2015 kwantitatief & kwalitatief bekeken.
Figures first. Voor Gentblogt (RIP), deze blog en vooral voor zijn eigen plezier was uw-man-ter-plaatse effectief ook ter plaatse voor een 60-tal bands in totaal en dat tijdens plusminus 50 concertavonden in Kinky Star (KS). Dat leidde bijna net zoveel keer tot een verslag van de festiviteiten.
Verslaggeving die in het voorbije jaar sterk aan belangstelling won. Het bezoekersaantal nam toe tot gemiddeld 45 liefhebbers per dag. Ruim 16.000 hits and counting. T.o.v. 2014 verdrievoudigde het bereik. Belangstellenden uit alle werelddelen maar het merendeel van de hits was uiteraard afkomstig van Belgische smart phones, desk- en laptops. België boven met 88% van de hits, gevolgd door Nederland, de US, Frankrijk en de UK. 
In de maand februari hield ‘Gentblogt’, de webstek die het Gentse socioculturele leven in de vitrine plaatste, het jammer genoeg voor bekeken. De concertverslaggeving, met zware nadruk op het KS – programma, startte indertijd als onderdeel van de stadsblog. In september kwam Gentblogt weer aan de oppervlakte, zij het low profile via een FB pagina. De reviews kregen daar ook een plaats en bereikten gemiddeld een 1.000-tal personen per artikel.
Genoeg cijfers. De eerste indruk die het KS-concertjaar 2015 nalaat is positief. Op het KS podium zagen we enkel relevante bands aan het werk. De bullshitfactor was, door de band genomen, ontzettend laag. Lang niet evident voor een club waar vooral jonge/debuterende bands het mooie weer proberen te maken.
Ook opvallend; het toenemende ‘professionalisme’ van bands die bevolkt worden door jongelui die nauwelijks de pampers ontgroeid zijn, naast de groeiende belangstelling voor de programmatie. Op de koppen lopen was in het voorbije jaar veeleer regel dan uitzondering. Dat was ooit anders.
De eenzaam musicerende ‘Monnik’ – een 100% passende naam – tekende voor een eerste hoogtepunt begin maart. Snel het podium op na de stereotype powermetal-set van ‘Raum Kingdom’, pakte Thibaud iedereen in met delicate klankarchitectuur om keihard bij weg te dromen.
Meditatieve muziek zonder inzet van Tibetaanse klankschalen, wierookstokjes en andere nonsens. Van zeer hoog niveau.
Oordeel zelf via onderstaande link.
Nog in maart; de gesmaakte passage van de fotogenieke oerrockers ‘Weird Omen’ – The Cramps en Franglais – en van het Canadese elektroduo ‘Cosmetics’. Het concert van laatstgenoemde band werd grotendeels naar de Filistijnen geholpen door de uiterst onwillige (analoge) apparatuur die mee de oceaan was over gevlogen.
Tussen het gekraak en het gesakker door gaf het onderkoelde duo uit Vancouver, handelsmerk: catchy cold wave, wel blijk van zoiets als internationale klasse. We were impressed.
April ging goed van start met het Brusselse dark wave collectief ‘Organic’, na 2 mislukte pogingen eindelijk weer eens in huis voor een potige show, en het Franse duo ‘Delacave’ die aan een bas en wat rudimentaire elektronica voldoende hadden om een onderhoudend concert te geven. Het nummer ‘Uniform with no brain’ klonk nog wekenlang na in onze bovenkamer. Meer dan degelijke show, prettige verrassing.
Medio april stond het duo ‘Onmens’ een eerste maal op de affiche, de meest schuimbekkende exponent van de noiserockgolf die in 2015 Gent overspoelde. Bij die eerste kennismaking werd niets minder dan een verpletterende indruk gemaakt. Sterke nummers en een energieke podium act die niemand onberoerd laat.
“Geen hoogtepunten wegens niet één zwak of overbodig moment, een revelatie” noteerden we lichtjes euforisch na de show. Dat zegt waarschijnlijk genoeg. Onmens stond dit jaar twee maal op het KS podium. De herneming was voor de laatste nacht van de Feesten als onderdeel van een geweldige noise rock triple bill.
Voor de Gentse Feesten maakte het KS publiek nog enkele memorabele concertavonden mee zoals het verjaardagsfeestje van het onvolprezen ‘Ghentology’. ‘Idiots’ en ‘Falling Man’ op de affiche; de cast van ‘Bevergem’ op het podium, twee maal een voltreffer van formaat.
Geen verjaardagsfeestje maar wel een zalig avondje onversneden trashrock aan lichtsnelheid met ‘Mind Rays’ en ‘The Glücks’ enkele weken later, halfweg juni. Twee maal basic, complexloos, opwindend, hevig vonkende nummers en weinig gehinderd door overdreven beleefdheden. Kortom: rock as it should be.
Alweer niet minder dan 40 namen op de Gentse Feesten – affiche dit jaar. Voor het eerste hoogtepunt tekende Bart Desmet a.k.a. ‘Barst’ met een verbluffende solo performance. 
Hoogtepunt nummer 2; het concert van het uitzinnige noiserock combo ‘Crowd of Chairs’ dat enige tijd later, geheel onverwacht maar dik verdiend, het rockconcours ‘De Beloften’ won.
De Feesten werden afgesloten in stijl met drie upcoming bands – White Jazz, El Yunque & Onmens – van de florerende Belgische noise rock scene. Drie maal fors daverend vuurwerk. Onmens kwam na tien dagen Feesten wat minder scherp voor de dag/nacht maar u hoort ons niet klagen. Wij kwamen toen ook behoorlijk onscherp voor de dag/nacht.
Na het zomerreces speelde ‘Vort’ zich als eerste in de kijker met één van de kortste shows die ooit in KS werden gebracht. Het trio klokte al na vijf nummers en welgeteld 23 luidruchtige minuten af. Zelden meegemaakt maar zeer de moeite. Het concert van ‘Gglory’, begin september, nam meer tijd in beslag en ontlokte met ontwapenende rammelrock niets dan goedkeurend gegrinnik van de toehoorders. Gglory blijft vooralsnog onder de radar maar verdient o.i. beter.
Josh Graham, van vele metal-markten thuis, maakte half oktober in KS zijn debuut als solo artiest onder de naam ‘IIVII’ en maakte meteen een bijzonder sterke indruk. De titel van het verslag van die avond was: “Meeslepend Mooi” en dat was niks overdreven voor de duizelingwekkende soundscapes die de man bracht.
Eind oktober bracht het New Yorkse trio ‘Grooms’ o.l.v. Travis Johnson de gruizige alt rock van de nineties weer tot leven op voortreffelijke wijze. Knappe songs maar een concert dat nauwelijks voorbij het half uur sprong en dat bovendien grondig voetje werd gelicht door een manklopende gitaar. Dat kon langer en vooral beter.
Het eclectische kwartet ‘Avec le soleil sortant de sa bouche’ speelde op 11/11 de pannen van het dak in Kinky Star. De vierkoppige band uit uit Montréal (Canada), aangevoerd door bassist/vocalist Jean-Sébastien Truchy, had een knap debuutalbum (‘Zubberdust’) in de rugzak zitten, een aanstekelijke potpourri van stijlen, maar volk bracht dat niet op de been. Jammer, dit was zonder twijfel één van de betere shows in het voorbije jaar.
Van het jaareinde herinneren we ons vooral het hyperenergieke duo ‘Jagged Frequency’, de MC5 van Antwaarpe, en ‘Whispering Sons’, een jonge Limburgse band die meer 1984 klinkt dan 1984 zelf ooit geklonken heeft. The new wave of new wave. Eén ronduit fantastisch nummer op de setlist: ‘Wall’. Moet u gehoord hebben, via de link hieronder bijvoorbeeld.
2015 groeide, na een wat aarzelende start, uit tot een uitstekend concertjaar voor Kinky Star. Met enkele fijne ontdekkingen, een handvol onvergetelijke momenten en nauwelijks miskleunen.
Minstens één hoogtepunt werd – helaas pindakaas – gemist; de show van ‘Dip Dry Man & The Beat Revolver’. De voodooesque band met oerkinky Lucce Waegeman in de rangen, speelde halfweg de Feesten een 4 uur durende show tot 7 uur (!) in de ochtend. Meteen ook de reden waarom deze blogger toen verstek gaf. Can’t have it all.
De programmatorische tandem Pieter-Jan & Koen, beide gezegend met een hoogontwikkeld reukorgaan voor muzikaal talent, maakte deze boeiende jaargang mogelijk. Waarvoor hulde & dank. Tijd voor 2016. Peace!
Kinkystarcesoir – top 10 2015
1) ONMENS (B)
2) IIVII (US)
3) Avec le Soleil Sortant de sa Bouche (CAN)
4) Cosmetics (CAN)
5) The Glücks (B)
6) Falling Man (B)
7) Crowd of Chairs (B)
8) Monnik (B)
9) Delacave (F)
10) Mind Rays (B)
Verdienen verder minstens een eervolle vermelding voor hun KS – podiumprestatie dit jaar; Barst (B), Grooms (US), Idiots (B), Vort (B), Alpha Whale (B), Organic (B), El Yunque (B), Weird Omen (F), The Guilt (SWE), Matuvu (B) & Whispering Sons (B)
———————————-
Pro memorie
2014: NEWMOON (B)
2013: UPCDOWNC (UK)
2012: MOHAWK LODGE (CAN)
2011: FALLING MAN (B)
——————————————————————————————————————————————————-
1984 REVISITED
Whispering Sons (B), woensdag 23 december
Mocht de toegang tot de Kinky Star concerten betalend zijn, dan had afgelopen woensdag het bordje ‘complet/sold out’ alweer boven gehaald mogen worden. Voor de zoveelste maal dit jaar. Aanstichters van de toeloop waren de jongelui verenigd in ‘Whispering Sons’, een Limburgse post punk band die op akelig precieze wijze de vroege jaren ’80 in herinnering brengt.
Plaats de vijfkoppige bende in een teletijdmachine en drop ze op een podium van een new wave festival anno 1984; werkelijk niemand kijkt vreemd op. Daar durven we erg veel geld op in te zetten
‘Whispering Sons’, genoemd naar een nummer van de Deense eighties cultband ‘Moral’, stelde in Kinky Star haar tweede release voor. Gevormd medio 2013 bracht de groep vorig jaar al een eerste, titelloze, 4 track EP uit.
Een eerste teken van leven waarmee de band zich meteen manifesteerde als hedendaags equivalent van ‘Modern English’, ‘Cocteau Twins’, ‘Sad Lovers & Giants’ en andere Wertheriaanse doemrock-gezelschappen uit de tijd van de koude oorlog.
De opvolger ‘Endless Party’ – allesbehalve een frivole feestplaat – werd halfweg deze maand uitgebracht door ‘Wool E – tapes’, het label van de gelijknamige shop in St.-Amandsberg. Op de tweede release meer van het onheilszwangere zelfde. Wel een stuk scherper en directer dan voordien. Progressie is er om gemaakt te worden. En voorzien van enkele beresterke nummers.
‘Whispering Sons’ ging in Kinky Star van start met ‘Shadow’, het bezwerende openingsnummer van de nieuwe EP. Direct alle registers open. De band maakte een trefzekere indruk en liet zich nauwelijks op schoonheidsfoutjes betrappen. Frontvrouw Fenne Kuppens – impressionante stem/markante verschijning – werd quasi perfect begeleid en vond een goede balans tussen melancholie en drama.
Andere aandachtstrekker; het gitaarspel van Kobe Lijnen dat een meer dan gemiddeld talent verraadt voor het verzinnen van catchy hooks en riffs. Zoals in ‘Time’ of ‘The Night’, woensdag centraal op de setlist geparkeerd. 
Zoals enigszins verwacht werd afgesloten met het flitsende ‘Wall’, verreweg het beste dat ‘Whispering Sons’ produceerde tot nu. Met dank aan de redelijk beklijvende riff die als een rode draad doorheen het nummer loopt. Moet u dringend eens beluisteren. En probeer het dan nog maar eens uit je hoofd te bannen voor de rest van de dag.
Het zou niet verbazen mocht ‘Wall’ de sleutel zijn die de deur naar Humo’s Rock Rally openzette. ‘Whispering Sons’ speelt de voorronde op 29 januari in Hamont-Achel (‘De Posthoorn’).
Het verhitte volle huis claimde na ‘Wall’ een bisnummer maar die luidruchtige bede werd gecounterd met een verlegen-goudeerlijk: “we hebben alles gespeeld”. En dat was het dan.
‘Whispering Sons’ bezorgde woensdag de oudere jongeren ter hoogte van Kinky Star een dijk van een déjà vu/entendu maar stuurde finaal niemand ontevreden naar huis, daarvoor vonkten talent en creativiteit te hevig boven de perfect uitgevoerde stijlfiguur uit.
Setlist 23/12:
01. Shadow
02. Midlife
03. Aude
04. Performance
05. The Night
06. Time
07. White noise
08. Insights
09. Wall
Whispering Sons is:
- Fenne Kuppens – Vocals
- Sander Hermans – Synths
- Kobe Lijnen – Guitar/Other Instruments
- Lander Paesen – Bass
- Sander Pelsmaekers – Drums
Meer informatie: https://www.facebook.com/WhisperingSons
GEEN SIMPELE DUIVEN
Simple Pigeons, zondag 13 december
Het optreden van vijf zelfverklaarde simpele duiven in Muziekcentrum Kinky Star veroorzaakte zondagavond een kleine volksverhuizing. De gehele fanbase van de groep leek wel naar de Vlasmarkt te zijn afgezakt.
Het kot was in ieder geval weer eens veel te klein om iedereen een acceptabel zicht te bieden op de esbattementen. Uw man sloop tijdig de duiventil in en maakte het mee vanop de eerste rij.
De ster van het vijfkoppige ‘Simple Pigeons’, hoofdkwartier: Moorsele, is momenteel nogal rijzende. De band behaalde onlangs nog de tweede plaats op het rockconcours ‘Westtalent’, zowat de West-Vlaamse evenknie van de Rock Rally. In de finale ging ‘Nemo’ met de eerste plaats lopen maar het zilver was dus voor ‘Simple Pigeons’ die de voorronde in 4AD hadden gewonnen.
Eerder op het jaar maakte de West-Vlaamse band ook deel uit van ‘De Nieuwe lichting’ (Stubru) waar ze de goegemeente konden charmeren met hun National-achtige sound. Luister maar eens naar ‘Asphyxiated’, één van de nummers op de debuut EP, en u begrijpt meteen waar de associatie vandaan komt.
Zondagavond beperkte de jonge band zich niet tot het eigen werk. Al vroeg in de set werd ‘Instant Street’ van dEUS gebracht, het origineel werd foutloos nagespeeld, om vervolgens over te schakelen naar ‘Orphean Marriage’ – één van de betere songs die het vijftal tot nu wist te produceren. Beetje vreemd qua opbouw, je beste nummer laten opdraven in het kielzog van een nummer dat werkelijk iedereen kent. Veel gemopper hebben we echter niet gehoord.
Andere cover van dienst was ‘Blood Like Wine’ (Balthazar). Veel minder een verrassing want het nummer staat steevast op de playlist, en op de EP, maar zondagavond werd met een bedrukt gezicht gezegd dat het de allerlaatste keer was. Het publiek kreeg niet te horen waarom precies maar dat verhinderde het luidkeels meezingen alleszins niet, de sfeer zat er goed in.
Na de Balthazar cover kwam ‘Brutus’ de korte set afsluiten. Een nummer over een hond – jawel – en bijzonder geschikt qua uitsmijter. Halfweg gaat het tempo immers gevoelig omhoog en dat bleek zondag een prima springplank naar een lichtjes uitzinnige outtro. Geen bis ondanks fors aandringen van een meer dan enthousiast publiek.
***********************************************
Simple Pigeons is:
- Lowie Coolsaet, gitaar
- Robbe Verlinde, gitaar
- Bjorn Vuylsteke, drums
- Broos Verlinde, bas
- Thibault Vanderdonck, vocals
Meer informatie:
https://www.facebook.com/Simplepigeons
http://vi.be/simplepigeons
INTERCOMMUNAUTAIRE VOODOO
Boogie Beasts, zondag 15 november.
De Luiks-Limburgse formatie ‘Boogie Beasts’ sloot het inktzwarte weekend af in Muziekcentrum Kinky Star met een uurtje deugddoende uptempo bluesrock.
Het intercommunautaire kwartet, een joint venture van de bands ‘Voodoo Boogie’ en ‘The Goon Mat & Lord Benardo’, trok zich niets aan van de beperkte opkomst en werkte zich enthousiast door de playlist. Alsof er, na jaren on the road, eindelijk gespeeld mocht worden voor een paar duizend fans in Flanders Expo. Faut le faire.
De band, samengesteld uit één drummer, twee zangers/gitaristen en één fulltime harmonicaspeler die alle aandacht naar zich toe trok, plaatste eigen werk op het menu en één cover; ‘Honey White’, de Morphine-klassieker bij uitstek.
Het eigen werk werd begin deze maand uitgebracht op ‘Come And Get Me’ (Naked, 2015), meteen ook het plaatdebuut van de energieke bende die zondagavond nauwelijks drie nummers nodig had om zich in het zweet te spelen.
Klagerige blues is niet aan ‘Boogie Beasts’ besteed, de bandleden houden duidelijk meer van good times en van spotten met al wie of wat dat beletten wil. Blues maar niet voor puristen want met uitstapjes richting folkrock of rockabilly (‘Do Her Thing’). En er mag al eens gelachen worden. De eenzame zielen – rootsrock in Soul Keeps Cryin’ deed zelfs even aan ZZ Top in eighties modus denken.
Het optreden werd feestelijk beëindigd met het ‘Disco’ waarin een verdienstelijke poging werd ondernomen om disco te koppelen aan bluesrock. Amusant . Het kreeg zelfs enkele concertgangers aan het dansen en zo kreeg de groep alsnog de publieksparticipatie voor elkaar waar het eigenlijk al een uur op zat te vlassen. Beter laat dan nooit. Prettig concert van een vrolijk stelletje ongeregeld.
——————————————————————
Setlist 15/11:
01. Coming Home To You
02. Would You Please Shut Up
03. Shake ‘M
04. On My Own Again
05. Dig
06. Soul Keeps Cryin’/Heart Stops Bleedin’
07. Do Her Thing
08. Rainy Day
09. Honey White
10. Blast
11. Calling My Name
12. Poor Black Mattie
13. The Game
14. Soul On Fire
15. Vegas
16. Disco
Boogie Beasts is:
* Mathias Dalle : vocals / guitar
* Jan Jaspers : vocals / guitar
* Fabian Bennardo : harmonica
* Gert Servaes : drums
Meer informatie:
* http://www.boogiebeasts.com
* https://www.facebook.com/boogiebeasts/
HONEY WHITE (Morphine)
Honey White, Honey White
Honey White made a deal for some angel food
Honey white, honey white everybody told her it was sweet and good
Ohh Honey, Ohh Honey, Ohh Honey, Ohh Honey
She said you’ll see me later yeah you’ll see me later well you’ll See me later yeah its all too soon
And when he smile he knows honey’s coming back honey’s Gonna want some more angel food
Devil made of honey….Devil made of honey…Devil made of honey….Devil made of honey….
She said you’ll get me when I’m old and withered and not a day before that
The devil says Honey it wont be that long besides i’d like to see a little more fat
yeah i’d like to see a little more fat you know i’d like to see a little more fat
Honey white Honey white Honey white Honey white tell me, how is your angel food?
Honey White owe Honey White she says it’s sweet and good
Honey White Honey White Honey white your sweetness starts to fade….
Honey white Honey White thought you could get away
Ohh honey, Ohh honey, Ohh honey, Ohh honey
GENIALE!
Avec le Soleil Sortant de sa Bouche (Can), donderdag 11 november
‘Avec le soleil sortant de sa bouche’, een hele mond vol qua groepsnaam zoals de ‘Constellation’-traditie het wil, speelde woensdagavond de pannen van het dak in Muziekcentrum Kinky Star. De vierkoppige band uit uit Montréal (Canada) kwam, zag en overwon. Met knock-out in de derde ronde. De afwezigen hadden eens te meer keihard ongelijk.
De Québécois aangevoerd door bassist/vocalist Jean-Sébastien Truchy, mogen dan vorig jaar een beklijvend debuutalbum (‘Zubberdust’, Constellation Records) uitgebracht hebben, veel volk bracht dat woensdag niet op de been. Amper een 25-tal belangstellenden in de zaak voor de band met supergroep-allures want samengesteld uit leden van: ‘Set Fire To Flames’, ‘Fly Pan Am’, ‘Red Mass’ en ander fraais dat de Montréal-scene te bieden heeft.
Verschillende achtergronden dus en die diversiteit klinkt sterk in de muziek door. Absoluut niet voor één gat te vangen. Het eclectische gezelschap slaagt er in om de meest uiteenlopende stijlen naadloos te verenigen in hypnotiserende lappen instrumentele rock – af en toe begeleid door woordloze vocals – waarvan de beluistering de nodige tijd vraagt. Om u een idee te geven; de groep speelde woensdag slechts drie nummers maar stond wel ruim 50 minuten op het podium.
De band maakt naar eigen zeggen ‘Transe Pop’ – nog niet eens zo’n slecht label – en zette die bewering woensdag overtuigend kracht bij door woensdag te starten met het opzwepende ‘Transe Pop Express’. Dat was dan meteen duidelijk, zo’n dik kwartier lang.
Meer van dezelfde trance-potpourri in het tweeluik ‘Super Pastiche Fantastique/New Sun’. De live-uitvoering klonk een stuk krachtiger en spannender dan de redelijk gepolijste studioversie. Er werd een punt achter gezet met ‘Face à l’instant’, het hoogtepunt van de show. Verschroeiend gitaarspervuur bij de start gevolgd door een duizelingwekkend catchy punkfunk-mantra waarna dezelfde mitraillette-gitaren het nummer en het concert uitgeleide deden.
Hoogstaand optreden met meerdere geniale momenten van een unieke band.
Setlist 11/11:
1/ Transe Pop Express
2/ Super Pastiche Fantastique/New Sun
3/ Face A L’Instant
Meer informatie:
https://www.facebook.com/AvecLeSoleilSortantDeSaBouche/
The Jagged Frequency, vrijdag 6 november
Vrijdagavond was het explosieve ‘The Jagged Frequency’ – 100% garagerock ‘n’ roll – aan zijn derde Gentse concert toe. Na eerder weinig memorabele passages in het betreurde café ‘Fatima’ en op het podium van ‘De Beloften’, was het Antwerpse duo gebrand op een goede podiumprestatie.
Om met de conclusie te beginnen: in Kinky Star zagen we een degelijk-gelijkmatig optreden en na afloop viel er vooral goedkeurend gebrom te noteren onder de concertgangers. Uw man ter plaatse bromde mee.
‘The Jagged Frequency’, oorspronkelijk een trio, maakte afgelopen zomer zijn plaatdebuut met een 5 track EP, uitgegeven door ‘Belly Button Records’.
Vijf tracks, vijf maal even rudimentaire als energieke trashrock die een adoratie verraadt voor alles wat samenvalt met MC5, Stooges, vroege Black Sabbath, Led Zeppelin en consorten. Best wel aanstekelijk.
‘Like A Witch’ was het hevig knallende startschot dat de tandem Hilario – De Ben vrijdag liet horen. Een (berekend) risico want eerder een flinke uitsmijter dan wel een starter. In ieder geval één van de betere nummers van de jonge band, nog maar een kleine twee jaar actief.
Anders dan een beetje gevreesd kon het duo na die blitzstart het hoge tempo en de aandacht van het publiek zonder veel moeite vasthouden. Al werd er tot op laatst fors geïmproviseerd met de playlist waardoor de opbouw van de set soms wat vreemd overkwam. Je bent jong en je experimenteert wat.
Na drie kwartier wall of sound, een wild denderend ‘I Can Tell You What You Want’ en een kalmaan-bisnummer inclusief, hield ‘The Jagged Frequency’ het voor bekeken. “Helemaal tevreden ben ik toch niet” zei frontman Rafael meteen na afloop. Blijkbaar had hij net iets meer Gents vuurwerk en/of weerwerk verwacht. Whatever.
U hoort ons niet klagen, dit was meer dan OK.
Setlist 06/11:
Like A Witch – My Girl – Take Your Time – Close Your Eyes – Metal – Jesus – Space – I’m A Mummie – 2nd Floor – I’d Like To Say – I Can Tell You What You Want – X (bis).
The Jaggged Frequency is:
– Rafael Valles Hilario – Guitar, Vocals
– Reno De Ben – Drums
(TE) KORT MAAR KNAP
Grooms (US), woensdag 28 oktober
Muziekcentrum Kinky Star kreeg woensdag het onstuimige New Yorkse trio ‘Grooms’ op bezoek. Even was de gruizige alt rock van de nineties – denk ‘Modest Mouse’, ‘Pavement’, ‘Pale Saints’ en vele anderen – weer springlevend.
Heel even maar want het eerste Grooms concert op Belgische bodem nam nauwelijks een half uur in beslag. Het enige minpunt van een gesmaakt optreden dat net lang genoeg duurde om een blik te kunnen werpen op het songschrijverstalent van de misantrope frontman Travis Johnson.
Bij het einde van het tweede nummer slaagde hij er in om zijn favoriete gitaar op te zadelen met één snaar te weinig. Iets te enthousiast van start gegaan blijkbaar. Op het podium snel even een nieuw exemplaar aanbrengen leek de man uit Brooklyn net iets te omslachtig. Niet dus.
Dan maar overschakelen op een andere gitaar en de playlist aanpassen. De rest van de band hapte een paar keer naar adem maar volgde uiteindelijk gedwee. Er kan er ten slotte maar ééntje de baas zijn.
De Grooms tournee staat in het teken van het album ‘Comb The Feelings Through Your Hair’, uitgegeven begin dit jaar door ‘Western Vinyl’. Opgenomen op verschillende locaties w.o. Johnson’s eigenste appartement met Grooms 2.0, uit de oorspronkelijke bezetting van een 5-tal jaar geleden behield Johnson enkel zichzelf.
De band blijft, ook met het nieuwe personeel, excelleren in de productie van bevreemdende noisy poprock. 
Behangen met heel wat wah wah en reverb. Op de plaat komen de special fx en de feedback op ingenieuze wijze in rotten van drie op de luisteraar af. Johnson slaagt er telkenmale in een soort charmante ruwheid in zijn songs te parkeren. Altijd opstandig, nooit baldadig. Vervelen doet het allerminst.
De meest opwindende nummers van de vorig jaar uitgebrachte plaat; het pruilerige titelnummer en het verbluffend uitwaaierende ‘Something Wild’, kregen woensdag een plaats halfweg de set. Zelfs met een foute gitaar en zonder de toeters & bellen die we op de plaat hoorden bleven de nummers moeiteloos overeind. Klasse.
Met een ruwe versie ‘Doctor M’ werd er na welgeteld 8 nummers en een half uurtje spelen al een punt achter gezet. Een scherpe blik richting publiek maakte duidelijk dat een bis niet op het programma stond. En die kwam er ook niet. Een abrupt einde van een uitstekend maar veel te kort concert.
Dit maken we zeer graag nog eens mee, zonder afknappende snaren en in een minder haastige modus.
Grooms is:
– Travis Johnson: guitar & vocals,
– Jay Heiselmann: bass,
– Steve Levine: drums.
TWEE MAAL LOODZWAAR
Convulsif (Swi) & Zato (B),
zaterdag 24 oktober
Twee maal een geheel instrumentele set en twee maal loodzware kost zaterdagavond in Kinky Star tijdens de ‘Bad Moon echo’ avond. Helaas pindakaas voor wie op zoek was naar luchtig entertainment en andere frivole opstoten van saturday night fever.
Eerste naam van het ‘slechte maan – tweeluik’ was het Zwitserse collectief ‘Convulsif’. Een band waarin vier gemaskerde en geheel in het zwart gestoken heren de dienst uitmaakten. Het kwartet leefde zich in het duister uit op viool, klarinet, basgitaar en drums. Om stevig van jetje te geven op het kruispunt van een aantal genres; (black) metal, free jazz, noise, postrock… Op knalharde wijze.
De Zwitserse groep doet er kennelijk alles aan om quasi anoniem door het leven te gaan; gemaskerd optreden, een sterk wisselende bezetting, titelloze cd’s, dito nummers, geen spatje contact met het publiek… De grimmige podiumact deed wat denken aan wat ‘The Klinik’ in de asgrauwe eighties on stage deed.
Zaterdag promootte de band rond Loïc Grobéty voor een handvol toeschouwers het derde album van de band, eind vorig jaar uitgebracht door de independent ‘Get A Life!’.
Net als de voorgaande releases een langgerekte oefening in wat ‘conceptuele improvisatie’ wordt genoemd. Meestal fors daverende drones gebaseerd op een metalriff. Inktzwarte doemrock die de gemiddelde Q music – luisteraar de kast opjaagt, zo spooky als een nachtelijke wandeling op Campo Santo.
De zwitsers lieten zaterdag hun apocalyptische cross-over een uur over de Vlasmarkt neerdalen. De band bleek meer dan één virtuoos in de rangen te hebben maar de technische hoogstandjes en de volgehouden non-communicatie konden het publiek zo te zien maar matig boeien.
Dat publiek onderging de set dan ook eerder gelaten. De sfeerzetting was ook niet van die orde om keihard uit je bol te gaan. De pauze tussen de nummers werden met spaarzaam beleefdheidsapplaus ingevuld.
Beduidend meer volk, lachende gezichten en minder gemaskerd bal in de zaak eens de jongens van ‘Zato’ op het podium werden gesignaleerd. ‘Zato’, een Gentse band die – met gevoel voor tussenpauzes – al vijf jaar instrumentele noiserock produceert.
Het trio situeert zich klaar en duidelijk off the beaten track. Het experiment staat centraal. Haperingen, atonale wendingen en andere noise-uitbarstingen smoren iedere vorm van voorspelbaarheid in de kiem. Indien u er zich niet meteen iets bij kan voorstellen; ‘Shellac’ is een prima referentie. Het Zato – debuutalbum (‘Mudra Muda’) werd vorig jaar uitgegeven door Kinky Star Records.
Liefst zestien nummers op de playlist voor een thuismatch die amper meer dan 40 minuten in beslag nam. Het ging m.a.w. goed vooruit. Het prettig rammelende ‘Lewisite’, één van de betere nummers op ‘Mudra Muda’, creëerde nog de meeste opwinding.
Zato tekende voor een gelijkmatig, genietbaar concert zonder echte verrassingen. Niet altijd even subtiel, wel to the point en steevast 100% energiek averechts. Geen bis ondanks de enthousiaste reacties.
Meer info:
http://www.convulsif.ch/
http://beta.vi.be/zato
Convulsif is:
- Jamasp Jhabvala: violin & electronics
- Christian Müller : bass clarinet & electronics
- Loïc Grobéty: bass
- Maxime Hänsenberger : drums
Zato is:
- Thomas Cleppe – Bas
- Daan Mervielde – Gitaar
- Sebastiaan Bonte – Drums
Playlist 24/10:
Ufoscheet – Firewave – Ufoscheet – Harbin 731 – Verge of Death – Lewisite – Motka – Dying Cow, Dying Now – Poskok – You Don’t Need a Gun To Shoot A Man In The Back – Fly Dolf Lie – Head Strikes Shoulder – P&S – Gulag – The Perm – Square Window Flight
ARE FRIENDS ELECTRIC?
Electric )Noise( Machine (B), vrijdag 16 oktober
Ondanks de droefgeestige druil die vrijdag de boventoon voerde én de concurrentie van Gouvernement, waar ‘Vandal X’ en ‘Youff’ het mooie weer maakten (nuja) op net hetzelfde tijdstip, mocht de belangstelling voor het tweede optreden van Electric )Noise( Machine aan de Vlasmarkt meer dan behoorlijk genoemd worden.
De Brusselse band bedankte de concertgangers met een gespierd optreden. Potige elektronoiserock die Muziekcentrum Kinky Star volledig volgens plan stevig door elkaar schudde. Oordoppen waren lang geen overbodige luxe.
‘Electric )noise( Machine’ bracht bij de start van de intussen vervlogen zomer ‘Pardon’ uit, een allereerste 6 track EP (Black Basset Records) waarin het hoofdstedelijke trio met zijn disonante dead pop naar eigen zeggen de geesten van Lightning Bolt en The Bronx oproept. Nine Inch Nails wordt door de jongens niet bij naam genoemd maar hoort o.i. ook in dat rijtje thuis.
Het trio opende vrijdagavond even fors als zelfverzekerd; ‘Strombo’ – ook de eerste track van de EP – zette meteen de energieke toon. Pompende drums, mokerende bas, schrille synths, schuurpapieren vocals. Pletwalsrock zonder omkijken. Met chirurgische precisie uitgevoerd. Enkel een omver gekegelde podiummonitor halfweg de set kon de band voor drie kwart seconde uit haar loodzwaar evenwicht halen.
Sprongen er uit: het catchy ‘Youwearyourhighheelstight’, veruit het meest gevarieerde en dansbare van de set, en ‘Hands’, zowaar opgedragen aan de betreurde Luc De Vos. Niet in het minst tot verbazing van de bandleden zelf, was Vos getuige van de eerste luidruchtige passage van de band in Kinky Star. Vandaar.
Drie kwartier na de start legde de schuimbekkende machine zichzelf het zwijgen op. Meteen voorgoed, een bis stond niet op het programma, de positieve reactie van het KS publiek ten spijt. Gave maar spijkerharde performance.
Electric )noise( Machine is:
- Bass: Vinz Electric
- Vocals: Kid Noise
- Drums: Oli Machine
Meer info:
https://www.facebook.com/electricnoisemachine
PROGGIE
Vermilion, zondag 11 oktober
Progrock, of iets dat er verdacht veel op leek, was weer helemaal terug van weggeweest zondag in Muziekcentrum Kinky Star. Het concert van het Gentse progmetal – viertal ‘Vermilion’ kon veel volk overtuigen om richting Vlasmarkt af te zakken.
De band, onmogelijk te verwarren met de stadsgenoten en bijna-naamgenoten van ‘Vermillion House’, speelde een uur op hoog niveau. Slechts enkele schoonheidsfoutjes verhinderden een 10/10 voor uitvoering.
‘Vermilion’ had een eerste full album (‘Sentience’) te promoten, uitgegeven door het tegendraadse huis van vertrouwen ‘Consouling Sounds’ begin dit jaar. Het concept album, je speelt prog rock of je speelt het niet, stond dan ook centraal tijdens de show. Het beste uit de eerste Vermilion – release, de inmiddels drie jaar oude debuut EP, kreeg ook een plaats op de playlist.
Het breken van het ijs nam zondagavond twee vlekkeloos gespeelde nummers in beslag. Vanaf ‘Phantom Frequency’ sloeg de vonk – om de één of andere reden – net iets beter over. De schwung en het zelfvertrouwen kregen prompt een deuk(je) toen de informatica net na de intro van het vierde nummer even in staking ging. De passage van Murphy inspireerde echter meer tot plagerige ongein op het podium dan wel tot verveeld in het ijle staren. Als je al 5 jaar met elkaar optrekt dan kan je wel eens iets hebben, zo vermoeden we.
Geen tijd voor sjagrijn. Wel voor forse metalriffs in combinatie met waterdichte baslijnen, strakke drums en keys van soms boterzacht niveau. Uitschieter was ‘Syntax’, een zwaarmetalen descent into inferno, door meer dan één luisteraar/beoordelaar gelabeld als het meest geslaagde nummer van ‘Sentience’. ‘Fractals’, openingsnummer van de eerste Vermilion release, sloot wervelenderwijs de debatten.
Na een uurtje omstandig donderen leek iedereen, de bandleden niet in minst, uiterst voldaan. Geen bis dus waarna de bestorming van de merch stand begon. Wie Vermilion aan het werk wil zien komend weekend spoedt zich naar ‘Stam X’, het jeugdhuis in Denderleeuw waar de band onderdeel is van een heuse ‘Metal Night’ (zaterdag 17 oktober, showtime: 22:00h – tickets: 3€).
Setlist 11/10:
1/ Alien Sun Pt. I
2/ Uncanny Valley
3/ Phantom Frequency
4/ Helios Prelude
5/ Syntax
6/ The Descent
7/ Revolt
8/ Alien Sun Pt. II
9/ Fractals
Vermilion is:
* Timmy Segers: 6-string and 8-string guitars
* Tom Vansteenkiste: drums & percussion
* Michael Penson: Keyboards & synths
* Tom Everaert: 5-string bass
Meer info:
* https://www.facebook.com/vermilion.the.band
EMPTY ROOM / VOL GELUID
Empty Room (B) – zondag 4 oktober
‘Empty Room’, de viermansformatie met Sasja Maekelberg als uithangbord, sloot het weekend af in Muziekcentrum Kinky Star. Het liep niet echt storm voor de jonge Gentse band – nog maar zes maanden bezig in deze bezetting – maar zo leeg als de roepnaam was de zaak zondagavond helemaal niet. De groep maakte een goede beurt zonder meer met een even korte als evenwichtige poprockset.
‘Spherical pop’ stond er te lezen in de bio qua handelsmerk. Dat bleek maar half-om-half te kloppen. Empty Room blaast je inderdaad niet omver met een potige rockshow maar de band gaat eerder voor netjes opgebouwde (en uitgevoerde) songs dan wel voor ‘sfeer’. Artistiekerige ambient en dito special effects vingen we in alle geval niet op.
Zo op het eerste gehoor is de band schatplichtig aan niets of niemand. 100% eigen werk. De ambitie om een geheel eigen geluid neer te zetten is haast tastbaar aanwezig. De ‘Get Back’ waarmee zondag geopend werd, was dus geen cover van het overbekende Beatles nummer. Beter zo dan anders.
‘Fire’, het minst gepolijste nummer van de zwik, ontlokte alvast goedkeurend gebrom aan uw man ter plaatse. Ook meer dan gemiddeld goed; ‘Gently’, het voorlaatste nummer op de playlist. Na een lichtelijk valse start – Maekelberg jr. twijfelde eventjes aan zijn stemvastheid (de enige faux pas van de avond trouwens) – nam het nummer een verrassend funky/dansbare wending. Met dank aan Maekelberg sr. die zelfverzekerd de bas beroerde in de achtergrond. Altijd fijn als je op je ouders rekenen kan.
Ondanks uitbundig applaus annex gejoel, geen bis zondagavond na het afhaspelen van het negende nummer. Een vooralsnog te beperkt repertoire verklaart waarom. Niet onlogisch als je nog maar een goed half jaar aan de weg timmert. Een eerste release is gepland voor volgend voorjaar. We zijn benieuwd.
Setlist 04/10:
- Get Back
- Fight You
- Raindrops
- Fire
- Closing In
- Memories
- Peggy
- Gently
- Lost
Empty Room is:
- Sasja Maekelberg – zang/gitaar/keys,
- Stijn De Roeve – drums,
- Jesse Maes – gitaar,
- Johan Maekelberg – bas.
Meer info:
- https://www.facebook.com/musicemptyroom
- http://vi.be/emptyroom
- https://soundcloud.com/officialemptyroom
POLYFONE INVALLERS MAKEN INDRUK
Lava Lama (B) – woensdag 30 september
Anders dan aangekondigd stond woensdag het Nederlandse ‘Blue Crime’ niet op het podium in muziekcentrum Kinky Star. De zangeres van de Amsterdamse band adopteerde immers eerder op de week een virus dat prompt beslag legde op haar stem. Best onhandig als je zinnens bent de longen uit je lijf te zingen onder de Moerdijk. Geen Blue Crime dus.Het last minute forfait bracht uiteindelijk het Gentse trio ‘Lava Lama’ op de planken. Voor hun allereerste publieke optreden nog wel.
‘Lava Lama’ ging twee jaar geleden van start als een duo. Gespecialiseerd in etherische samenzang – in een imaginaire taal – en geïmproviseerde melodieën. Invloeden? Alles wat hen muzikaal kan boeien; folk, afro, funk, jazz, gregoriaans engazomaardoor.
Eerder op het jaar werd met Robbe Kieckens een (prima) percussionist aangeworven om het zweverige geheel wat meer body te geven. Te oordelen aan zijn podiumprestatie woensdag mag dat een geslaagde transfer worden genoemd. Hij hield de improvisaties netjes in het gareel met zijn blote handen. Geen drumsticks voor deze jongen.
Het eerste live optreden was er één in twee bedrijven. Vijf improvisaties voor en drie na de pauze. Een pauze, jawel. Nooit eerder meegemaakt in KS. Eerder ongewoon/bevreemdend allemaal, zowel de aanpak als de muziek. U hoort ons echter niet klagen. Wat het trio bracht was redelijk ondefinieerbaar maar kon wel boeien vanaf de eerste seconde. Vooral de samenzang, zachtjes schipperend tussen harmonie en duel, kende enkele impressionante momenten.
De fusie van de verschillende invloeden en het samenspel – zowel voor als na de pauze – verliepen zo vlotjes dat je er net iets anders of meer achter vermoedde dan de improvisatie van het ogenblik. “Niets van” verzekerde zanger/toetsenist Jacob na de feiten. Het voordeel van de twijfel wordt bij deze graag toegekend. Merkwaardige band en een uniek concert in meer dan één opzicht.
Lava Lama is:
[] Robbe Kieckens – drums, percussie
[] Eva Van Leuven – zang
[] Jacob Vermeulen – keys, zang.
Meer info:
[] https://www.facebook.com/lavalamaband
[] https://soundcloud.com/eva-169
MEESLEPEND MOOI
IIVII (Josh Graham) (US) – woensdag 16 september
Met Josh Graham stond er woensdag nog eens een grote naam op het podium van Muziekcentrum Kinky Star. Best gekend voor zijn werk als lid van de invloedrijke postmetal band ‘A Storm Of Light’, kwam Graham zijn soloproject ‘IIVII’ en het album ‘Colony’ voorstellen. Allesbehalve metal maar daarom geen licht verteerbare kost.
Zware kost dus onder de vorm van gesofisticeerde soundscapes, ‘Ambient fiction’ gedoopt door de zwaarmetalen man uit New York. De vriendelijkheid zelve zoals bleek in de aanloop naar zijn concert. Zelfs een projector die plots dienst weigerde kon hem geen moment uit zijn welgezindheid wringen. Geen probleem, dan maar zonder bewegende beelden redeneerde hij en liet zijn muziek het werk doen in haast volstrekte duisternis.
Het eerste IIVII album, opgebouwd uit zeven hypnotiserend-meeslepende klankencollages en allen gezegend met een onweerstaanbare flow, werd begin deze maand door het onvolprezen ‘Consouling Sounds’ uitgebracht. Klinkt als een soundtrack bij een nog te draaien film over het leven aan boord van de Space Shuttle. Atmosferisch, moody, zeer zeker. Echt gezellig wordt het nooit met de donkere, sterk melancholische stemming die als een rode draad door het album loopt.
Vijf nummers van het album werden live gebracht. Hoogtepunt was het tweeluik ‘Transmissions Illumine I & II’ waarmee de indrukwekkende performance na drie kwartier werd afgesloten. Vooral de breekbare melodie die Graham in de geluidsgolven van ‘Illumine I’ smokkelde deed naar adem happen.
Het had allemaal wat langer mogen duren, het gehele debuut album kon o.i. probleemloos de revue gepasseerd zijn. Zo had het betoverende ‘Shaping Itself From Dust’ allerminst misstaan op de playlist maar bleef dus in de kleedkamer. De formule waarvan Graham zich bedient mag dan niet echt ongezien of innovatief heten, wat zich woensdag op het Kinky podium aandiende was van uitzonderlijk hoog niveau. Om te koesteren.
Setlist 16/09:
- On The Shores Of Markarian 335
- Signals from Home
- Black Galaxy
- Transmissions Illumine I
- Transmissions Illumine II
Meer info:
http://consouling.be/album/iivii-colony/
https://www.facebook.com/suspendedinlight?fref=ts
BEACH CRAWLING OP DE VLASMARKT
Leopard Skull & The Hunters (B) – zondag 13 september
Anders dan vorig jaar waren de weergoden dit jaar de Vlasmarkt-dekenijfeesten erg slecht gezind. Uitgerekend op het ogenblik dat ‘Jongeduld’ op gang werd getrapt, begon het te regenen dat het geen naam had en nam de temperatuur een frisse duik. Weg publiek, sfeer en goede luim. Vlas Legas ruimde plaats voor Vlas Regenjas.
Vanaf de vooravond deed de Vlasmarkt zelfs akelig desolaat aan. Gelukkig werd de Vlas Legas – finale indoors georganiseerd. Muziekcentrum Kinky Star gaf de intrigerende Leopard Skull en zijn Hunters onderdak en het podium voor de avond.
Leopard Skull, Maldegems singer-songwriter met een voorliefde voor het vrolijkste én het meest toxische dat de sixtiesmuzikaal voorbrachten, kwam vorig jaar aan de oppervlakte. Zijn curieuze blend van rauwe garagerock en dromerige surfpop/-rock werd al snel opgepikt. Zelfs door Jim TV. Live laat hij zich meestal begeleiden door een vierkoppige band – ‘The Hunters’ – inclusief orgel. Geen Hammond maar het klonk wel zo. En dat was zeer waarschijnlijk de bedoeling.
Drie kwartier probeerde een relaxte Leopard Skull een goed gevuld Kinky Star te overtuigen van zijn kunnen. Dat lukte vrij aardig. Zijn aanpak situeert zich ergens tussen die van de collega’s van ‘Alpha Whale’ en ‘The Glücks’ in. Soms ingetogen-downbeat. Soms over the top met de nodige wilde uithalen annex ooh’s en aah’s.
Het eerste nummer ‘Tomorrow’ kwam niet helemaal uit de verf door de brommende apparatuur maar vanaf ‘Get In’ wilden de zaken beter vlotten. Met uitzondering van een onwillige basdrum halfweg de feiten, net voor ‘Surprised’ – een nagelnieuw nummer. Niemand schoot er zijn goed humeur bij in. Waarom zou je ook.
Het beste werd duidelijk voor het laatste bewaard. Tijdens het lijzige ‘Beach Crawling’ – uitstekend nummer overigens – werd er bij gebrek aan strand voor crowd surfing geopteerd en een lang uitgesponnen ‘Mental Illness’ was het heftige orgelpunt dat dit korte maar gesmaakte optreden verdiende. Een overbodig bisnummer werd niet geserveerd, het was goed geweest.
Setlist 13/09:
- Tomorrow
- Get In
- Stick Around For Days
- Cheer Up
- Surprised
- She Don’t Give A Shit
- You Don’t Want To Be Alone
- Beach Crawler
- Mental Illness
Meer info:
* http://vi.be/leopardskull
GROOVY GGLORY
Gglory – woensdag 9 september
‘Gglory’, het West-Vlaamse rammelrockduo, pakte woensdagavond Muziekcentrum Kinky Star een uur lang moeiteloos in. Uw man ter plaatse liet zich gewillig mee emballeren. Verzoop het voorlaatste optreden in Gent (Iron Muide) nog in een ongenadige wolkbreuk, dan was opspattend zweet het enige vocht waarmee de tandem Pauwelyn-Weyne moest afrekenen op de Vlasmarkt.
De kustjongens namen woensdag een blitzstart met ‘Nightblind’, één van de betere nummers die onder de vlag ‘Gglory’ werd geproduceerd in de korte tijd dat de band on the road is. De allereerste live show – in Middelkerke!- is nog niet eens een vol jaar oud.
Het hoge hakketak-tempo werd zonder verpinken volgehouden tot de Eddie Floyd – klassieker ‘Knock on Wood’ werd ingezet. Er zijn slechtere keuzes mogelijk om wat gas terug te nemen. De cover werd in ieder geval perfect gegangmaakt door ‘Stutter’, een aanstekelijk trashrock nummer dat minstens blijk geeft van meer-dan-gemiddeld talent.
Na ‘Stutter/Knock On Wood’ ging het minder hard vooruit maar van een zondagsrijder – kadans was gelukkig geen sprake. De eenvoudige garagerock van Gglory bleef boeien en bij momenten stevig vonken. Na het elfde nummer op de setlist, voorzien van de onvoorstelbaar toepasselijke naam ‘eleven’, volgde nog ‘Time/exhale’ als afsluiter. Een ‘jankertje’ dixit Pauwelyn waarna double G het voor bekeken hield. Kleenex kwam er niet aan te pas. Wel een langgerekt applaus. Niet onverdiend.
Fijn optreden met enkele opwindende uitschieters. Zeker voor herhaling vatbaar.
Setlist 09/09:
- Nightblind
- Streetlove Avenue
- Desert Queen
- Out Here In The Rain
- Teenager
- Stutter
- Knock On Wood
- Pussy & Beer
- Red Dog
- Sally
- Eleven
- Time/Exhale (bis)
Meer info:
https://www.facebook.com/GGLORY-572273629562866/timeline/
Ultrakort – Ultrakrachtig
VORT (B) – zondag 30 augustus.
Afgelopen weekend ontwaakte muziekcentrum Kinky Star uit zijn zomerslaap met ‘Ex-RZ’ (Peter Slabbynck, Red Zebra) op de planken zaterdagavond en het gloednieuwe VORT op zondagavond. Nieuwsgierig als we zijn tekenden we voor de neofieten aanwezig. VORT dus. Geen slechte keuze zo bleek.
Subtropische temperaturen buitenshuis betekent onvermijdelijk tropische temperaturen & heelder sloten zweet in Kinky Star. Zowel op als voor het podium. Dat was zondag niet anders. Een goed gevuld huis en een spijkerharde band zorgden andermaal voor de betere sauna-concertervaring.
VORT is nog erg piep. Een drietal maand geleden in het leven geroepen in aanloop naar een ‘eindwerk’. Jawel. Slechts een handvol nummers in de aanbieding, vier om heel precies te zijn, naast heel wat branie. Op de Vlasmarkt was het trio pas aan zijn tweede concert toe.
Dat laatste was er eigenlijk geen moment aan te merken; de jonge band speelde met het nodige zelfvertrouwen en een korte maar gestroomlijnde noise rock set bij elkaar. Fors maar met gevoel voor spankracht. Tempowissels, melodie en getormenteerde vocals waren niet van de lucht. Eighties noise rock met hardcore invloeden. Geen slappe kost, het kon gerust wedijveren met wat de anciens in het genre brengen.
Exact 5 nummers en 24 minuten had VORT nodig om zijn luidruchtige statement te maken. “Ik hou niet zo van lange sets” verklaarde frontman Bart behoorlijk overbodig na de feiten. Over de toekomst van Vort bleef hij betrekkelijk vaag. Mochten we het eindwerk zelf beoordelen: geslaagd met onderscheiding. Doe zo voort!
Setlist 30/08:
(1) I
(2) II
(3) IV
(4) III
(5) II
Vort is:
° Bart – vocals, gitaar
° Joris – drums
° Stijn – gitaar
Meer info:
KINKYSTARCESOIR 