Het vrolijk om zich heen meppende driemanschap ‘Nix’ doet – naar eigen zeggen – iets tussen punk, garagerock, sludge en post punk in. Daar valt wat voor te zeggen maar op de 5-track tape hoorden wij vooral aanstekelijke eighties rammelpunk. In de betere DIY-traditie.
Niks op tegen (pun unintended); wij overleefden dat sombere tijdvak vol nucleaire dreiging, jeugdwerkloosheid, Heizeldrama’s en andere Bendes van Nijvel op een streng dieet van rammelpunk. En slechter zijn we er niet van geworden. Wel integendeel.
Het Gentse trio nam ‘Life in a Bungalow’ op tijdens de lockdown. Eén take, vijf nummers. Productie: weinig of geen. Klinkt het niet dan botst het wel. Opener Take My Chair doet denken aan de vroege Hüsker Dü en is nog het meest uw onbekommerde aandacht waard.
Life in a Bungalow werd voor Cassette Store Day in 100-voud uitgegeven. Wie zeker zijn/haar persoonlijke magneetband wil, zal er bijgevolg snel bij moeten zijn. Damage: 8,5€, te beluisteren en te bestellen via Bandcamp.
NIX Life in a bungalow Pig Parade Records Release: 12.06.2021
DOODSESKADER & BRIQUEVILLE, live @ DOK, Gent – vrijdag 11 juni 2021.
Doodseskader doorbrak vrijdag op DOK de ellendig lange concert-hiatus van meer dan één Gentse muziekliefhebber. De allereerste live show van het duo De Gieter – Burroughs in deze outfit, gekoppeld aan de passage van het mysterieuze Briqueville, was goed voor een vol ‘huis’. Het sold out – bordje mocht de Democrazy ladenkast voor de tweede avond op rij verlaten. Maar daarvoor zal deze concertavond niet herinnerd worden. Wel voor de bizarre anticlimax...
Hooggespannen verwachtingen op en voor het podium voor de eerste live show van het diabolisch-amicale samenwerkingsverband tussen de twee duizendpoten die samen Doodseskader vormen. In het vervloekte jaar 2020 goed voor een dijk van een plaat (‘MMXX / Year Zero’). Een gitzwart album dat de tijdsgeest perfect vat en waarop de limieten van meerdere genres systematisch afgetast worden. Op verpletterende wijze. Doodseskader mag dan slechts 2 koppen sterk zijn, de band kwam bij de eerste beluistering binnen als een colonne bulldozers. Bestuurd door misantrope bouwvakkers in een redelijk kwaaie mood.
Veel nervositeit of stress kwam er vrijdagavond niet bij kijken. Niet onlogisch, zowel De Gieter als Burroughs staan zowat krom van de podiumervaring en wisten moeiteloos hun cool te bewaren voor de uitverkochte thuismatch.
De debuutplaat werd gretig gebracht. Net als ’n paar nieuwe dingen die later op het jaar uitgebracht zullen worden. Als alles volgens plan blijft verlopen tenminste. Lepers en Meat Suit, de twee singles, vormden het tweeluik waarmee de beuk erin gezet werd. Gevolgd door het neerslachtige Illusion Of Self en het gelijkgestemde Tranendal. Hierna twee nieuwe nummers. Geen perfecte show, het juiste evenwicht diende daarvoor net iets te vaak gezocht te worden, maar zeker een deugddoend terugzien met twee hypergetalenteerde muzikanten. En het nieuwe werk mag zeker gehoord worden.
Tijdens de change over richting Briqueville gebeurde dan het ondenkbare. Eén van de bandleden vergiste zich, net voor de start van de show, in de exacte afmetingen van het podium en dook onbedoeld -kop vooruit- het decor in. Met een knock-out en een ernstige hoofdwonde tot gevolg. Wat hem meteen een ticket naar de dichtstbijzijnde spoedafdeling bezorgde. Geen concert dus. Daar sta je dan als band op de drempel van je eerste optreden na een noodgedwongen pauze van maanden.
Organisator Eric Smout nam de ondankbare taak op zich om het publiek in te lichten over het voorval en de last minute annulatie van het concert. Hij beloofde in één moeite door een Gentse Briqueville show in het najaar. De tickets voor de show van vrijdagavond blijven geldig. Die boodschap kwam hem op een stevig applaus te staan. Dan toch applaus maar ook over en uit halfweg het programma. Van een anticlimax gesproken.
No bullshit, no glam, no satanistic rituals, just straight-in-your-face-metal with gut-wrenching lyrics!
Ja sire, er zijn nog metalheads… Vers van de Goedleven-pers: de eerste demo van het Gentse metal kwartet Samosh. Goeie naamkeuze als je van nature uit bent op het veroorzaken van wild kolkende mosh pits. Voorlopig weinig mosh pits. Wel een demo, drie fors gespierde nummers sterk, enkele dagen geleden vrijgegeven.
De eigen no bullshit – filosofie getrouw zet Samosh er drie maal de beuk in met een evenwichtig-gestroomlijnde mix van verschillende metalstijlen. Niks op tegen, heelder dagen loos gaan op een eenzijdig dieet van speedmetal is ook maar zozo. Niet zo bij de heren van Samosh die een stuk intelligenter zijn dan dat en van u hetzelfde hopen.
De vocale acrobatieën van Angelo Vlieghe, frontman en stuntzanger van dienst, vormen de kers op de luidruchtige taart. Met zijn stembereik kan hij net zo goed met Koreaanse keelklankzangers concurreren als met lichtelijk overspannen death metal collega’s. Iedere metalband verdient zijn Angelo.
De demo vormt een aanloop naar een eerste full album waaraan koortsachtig wordt gewerkt en naar een zomer met meer live shows dan beperkingen. Laat het ons hopen. Te ontdekken via Soundcloud en You Tube.
Where do we go from here? Toegegeven, het is een vraag die schrijver dezes zich meer dan eens heeft gesteld in het afgelopen anderhalf jaar. De virale wurggreep liet weinig ruimte voor andere vragen. Het nieuwbakken Tone Listens probeert een muzikaal antwoord te geven op de lastige vraag.
Het plaatdebuut van het Gentse duo bevindt zich op het sfeervolle snijvlak van kalm-aan-postrock en ijle ambient. Vormgegeven toen de pandemie in alle hevigheid toesloeg en dat valt er aan te horen en te zien. Meer dan één Covid 19 – referentie in de songtitels en droefgeestige aliënatie galmt onophoudelijk door alle gitaar- en andere geluidsgolven heen.
Resultaat: een uiterst zweverige soundtrack bij een wereld in slow motion. En die klinkt nog het interessantst als de gitaar licht mopperend tegen de hoofdstroom ingaat, zoals in Walkmen, halfweg de eerste worp. Toon Listens is te ontdekken via de gebruikelijke kanalenmix. Het eerste album haal je binnen voor de spotprijs van 7€ via Bandcamp.
Beech, fijn indierock-gezelschap met een forse nineties-inslag, zit verlegen om een drummer. Best lastig als je weer het podium op wil met het – hopelijk – definitieve einde van de Corona-ellende in zicht. Gezocht dus: een drummer (m/v/x – maakt niet uit).
Met de vorige drummer werd de aankomende release ‘Artifact’ opgenomen. De nieuwe rekruut zal zich dus meteen live mogen bewijzen. Gewenst profiel: “iemand met een goeie flow, geen 10 000 fill-ins nodig” dixit Souvagie. Feeling met indie poprock, shoegaze, 90’s strekken fors tot aanbeveling. Vlotte drietaligheid mag ook maar hoeft niet noodzakelijk. Wel noodzakelijk; zich kunnen/willen verplaatsen naar Aalst of Gent voor de repetities.
Voor wie zich niets kan voorstellen bij Beech – het zou zomaar kunnen – verwijzen we graag naar een passage uit de review van het plaatdebuut; “…aanstekelijke slacker pop die bij iedere (her)beluistering nieuwe geheimen prijsgeeft. Charmant klinkende songs in lo-fi die de hoogdagen van de alt rock in herinnering brengen. Meestal van een bedrieglijke eenvoud.”
Curieus plaatje vol tegendraads-spooky elektro, ruis, gewrongen beats en distorted vocals deze Reflections van ONS. Roept meer dan één herinnering op aan de werken van The Neon Judgement. Zonder een seconde gedateerd te klinken. Beter zo dan anders. ONS is een samenwerking van Haviks Nest en Nnak Wish. Een samenwerking die vooral weet te boeien tijdens de eerste drie nummers van deze schijf, de duistere samenzang tijdens Tonite in het bijzonder. Uitstekende song. Te beluisteren/te kopen (16€) via Bandcamp.
In onverdachte tijden is Kinky Star de plek bij uitstek om muzikale ontdekkingen te doen. In verdacht virale tijden is Kinky Star Radio het online alternatief om diezelfde ontdekkingen te doen. Met dank aan Pieter-Jan. KS-certitude sinds lang, onderdeel van de Wagonmaniac-machinerie én motor force achter de eigenzinnige Kinky radioshow op Urgent.FM. Ook al sinds lang.
Afstemmen op de studentenzender mag maar een uitzending missen hoeft geen zwaar probleem te zijn aangezien PJ al zijn vondsten ook via Spotify deelt. Talent genoeg op zijn radar -vaak van volslagen onbekende orde- en zijn immer uitdeinende playlist. 84 tracks and counting.
Enkele namen op de lijst – Pink Room bijvoorbeeld – klinken bekend in de oren maar het merendeel van de selectie bestaat uit nobele onbekenden. This said, ooit al gehoord van ‘Devil X Nine’? Wij in elk geval niet. Zeer de moeite van het uitchecken waard deze Britse band. Trashy stoner gitaren en psychedelische elektro in de alles verschroeiende mix.
De overige 83 picks zijn net zo goed welwillende aandacht waard want de selectie ontspoort nergens richting banaliteit, voorspelbaarheid of irrelevantie. Kinky Star Radio is iedere dinsdagavond te beleven op Urgent.FM (online of op 105.3) van 22 tot 24 uur.
