DOT LEGACY – live @ Muziekcentrum Kinky Star, Gent – zondag 22 oktober 2017
VIVENDO SÓ
Advertenties
TWO STATES
Nog één keer Spiral Stairs om de werkweek af te sluiten, zo waren we die werkweek trouwens ook begonnen… Videootje van de jolige afsluiter in Nest zondagavond; ‘Two States’.
Gebracht door Kannberg & band, bijgestaan door de enthousiaste jongelui van support act ‘Canshaker Pi’ (NL). Naar het einde van het nummer toe wordt de Stairs-drummer het slachtoffer van een rondje ‘pesten op de werkvloer’. Enjoy!
More Stairs: facebook
Kinky Star heeft er een handje van weg om rare kwieten het podium te geven en dat is komende zondag niet anders met ‘Dot Legacy’ op de planken. Een Franse band die er in slaagt om op één en hetzelfde (concept-)album afwisselend te klinken als ‘QOTSA’, ‘Monster Magnet’, ‘Yeasayer’ en zelfs ‘Beastie Boys’.
De band bracht eind vorig jaar met ‘To The Others’ (Setalight Records) een even merkwaardig als sterk album uit. Voornaamste inspiratiebron: de NASA-projecten uit de jaren ’70. Spacier wordt het de eerstkomende dagen en weken niet. Onlangs werd de EP ‘Stereo’ uitgebracht met daarop meer van dezelfde geestverruimende crossover-gekkigheid.
De Parijzenaars houden van uitzinnige kapsels, samenzang en wisselen sneller van stijl dan de gemiddelde medemens van gespreksonderwerp. Ingrediënten zat voor een fijn muzikaal feestje. Komt dat horen & zien! Dimanche soir à 21:30h. Entrée: grato évidemment.
#BRSTKRN
16/10/17 – Wool-E-Discs
Net uitgebracht door de Gentse independent ‘Wool-E Discs’: de samenwerking tussen ‘Barst’ (Bart Desmet) en percussioniste Karen Willems (Inwolves, Yuko, Zita Swoon…). Beide muzikanten staken in juli de koppen en vooral de instrumenten bij elkaar voor een improvisatie die het vehikel was voor de spoken word performance van Sofie Verdoodt.
Jeroen Jacobs, Kinky Star – huisfotograaf sinds enkele jaren, legde de gehele sessie vast op gevoelige plaat. Zoals steeds in harde wit-zwart beelden. Een aantal foto’s maakt deel uit van het impressionante artwork in 32 pagina’s dat deze release begeleidt.
Het was niet de eerste maal dat Desmet en Willems elkaar troffen voor een gezamenlijke improsessie. Twee jaar geleden deden ze dat een eerste maal, toen bijgestaan door Innerwoud. De intense ervaring van toen smaakte kennelijk naar meer. De recentste samenwerking, de begeleidende tekst spreekt zowaar van: ‘een duel’, leidde tot een improvisatie van een klein half uur.
Plaats van gebeuren: een garage. De deelnemers werden er omsingeld door smerig werkmateriaal en dito machinerie. De penetrante geur van verbrand rubber was er naar verluidt niet van de lucht. Niet meteen een alledaagse setting voor een potje musiceren.
En toch gebeurde het. Het resultaat: een soundscape die zich krakend en piepend op gang trekt. In eerste instantie neemt Barst op gitaar het voortouw. Na 10 minuten wordt de stelselmatig opgebouwde deining een eerste maal onderbroken door de proza van Sofie Verdoodt. Een tweede maal na een kwartier.
Hierna gaat Karen Willems op drums iets meer voorop in de avontuurlijke excursie doorheen de mogelijkheden geboden door een aantal stijlfiguren (postrock, jazz, kraut, noise, ambient…). “Elegantly evading any classification”, zoals het treffend in de toelichting staat. Met enkele beklijvende momenten er boven op. Tot de laatste interventie van Verdoodt het intrigerende klankenspel afsluit.
Bij improvisaties is het altijd wat zoeken naar een zeker evenwicht tussen de ‘duellerende muzikanten’ maar hier heb je minstens het gevoel dat de chemie al na korte tijd werkte. Het aftasten van de mogelijkheden en de grenzen wordt zonder complexen een half uur gaande gehouden. Mooi. Wie een exemplaar wil van het erg fraaie (mini-)album moet zich haasten. De oplage is met 300 exemplaren beperkt. Hurry!
Meer info: Barst FB Willems FB
SPIRALS STAIRS live @ Nest, Gent – 15/10/17
De komst van Scott Kannberg, onderdeel van de lichtjes legendarische alt-rock formatie Pavement en de laatste jaren vooral actief onder de naam Spiral Stairs, kon maar weinig Gentenaars uit hun kot krijgen aan het eind van een zeer zomers aandoend herfstweekend.
Best jammer want de man uit Californië heeft meer dan één aardige/relevante plaat op zijn actief. Het lijkt een beetje het lot van iedereen die betrokken was bij Pavement. Alom geprezen en vaak als referentie gehanteerd maar, abstractie makend van een kleine groep hardnekkige fans, kocht bijna niemand de platen. Pavement kon ook pas een breder publiek uit de tent lokken tijdens de reünie-shows in 2010. Beter laat dan nooit.
In Nest zetten Scott en zijn band een punt achter een slopende Europese tour die vijf weken in beslag nam. De vermoeidheid die zich dan vaak als een onwillig extra bandlid manifesteert, kwam niet in zicht op het podium van Nest. Kannberg was in een goeie bui en aan het eind van de show werd er nog een uitbundig chaotisch feestje aangericht met behulp van de support act.
Spiral Stairs plaatste zondagavond het nieuwe album “Doris And The Daggers” centraal. Het eerste album sinds 2009, begin dit jaar uitgegeven. Bits en pieces van Preston School Of Industry (Kannberg’s band tot 2004) en Pavement kregen eveneens een plaats op de setlist. Hit The Plane Down van Pavement’s debuut album (Crooked Rain, Crooked Rain – 1994) was zondagavond trouwens de ijsbreker.
Wat volgde was een erg gelijkmatig en genietbaar concert. Van het nieuwe materiaal maakten Dance, Dundee Man en Emoshuns de beste beurt, niet toevallig de nummers waarin Kannberg zich van zijn gekste kant laat horen en zien. De overige songs zijn zachtjes voortkabbelende tunes. Onveranderlijk met een licht melancholische toets waarin Kannberg af en toe het verschil maakt door zijn virtuositeit op gitaar. Lang niet slecht maar niets dat je echt van de sokken blaast.
De Pavement nummers kregen nog het meest de handen op elkaar. “That was a Pavement song” zei de frontman redelijk overbodig nadat het swingende Passat Dream (wo-ooh-ooh-ooh) was gepasseerd. Om de gevatte repliek van een concertganger – “finally!” – kon hij nog smakelijk lachen.
Afsluiten deed de band feestelijk met de meebruller Two States waarin de Amsterdammers van support act Canshaker Pi vrolijk meededen. Op het podium en ernaast, er was immers ruimte genoeg. Tijdens de minutenlange freak out werd de drummer gaandeweg van zijn materiaal werd beroofd tot er enkel een hi hat overbleef. Amusant einde van een degelijk concert zonder echte uitschieters.
Setlist 15/10
01. Hit The Plane Down *
02. Dance (Cry Wolf)
03. The Unconditional
04. No Comparison
05. Angel Eyes
06. V-I Tunes
07. Passat Dream *
08. Emoshuns
09. Dundee Man
10. Cold Change
11. Stolen Pills
12. Trams (Stole My Love)
13. Exiled Tonight
14. Date
15. Kennel District *
16. Whale Bones
17. Two States
(*) Pavement
Spiral Stairs live @ Nest, Gent – zondag 15.10.2017
Org. Democrazy
Unconditional (03.48)
Falling Man & Crites – 12/10 – live @ Nest
Donderdagavond tekenden Falling Man en Crites verantwoordelijk voor een dubbele party. Beide bands, elk met een nieuwe release in de achterzak, wisten het uitverkochte huis moeiteloos te overtuigen. Twee maal scherp & eigenzinnig. Twee maal een demonstratie van de Gentse weelde op dit vlak.
Veel belangstelling voor de tweevoudige releaseshow in Nest en zowaar nog wachtrijen voor de ingang toen Crites punchend de avond op gang trok met Obey. Meteen werd de progressie die de noiseband boekte in de voorbije twee jaar duidelijk gemaakt.
Niet dat het voorheen een rommeltje was, integendeel, maar de vierkoppige band speelde donderdag ontzettend secuur en strak. Zonder er een gram power bij in te schieten of al te vierkant uit de hoek te komen. Met de bassiste als immer soliede draaischijf.
De twaalf nummers die de debuutplaat donkergrijs tot inktzwart kleuren, vulden donderdag ook de setlist. Enkel de running order werd wat aangepast. Sell My Soul en Damage Control, twee nummers met veel reliëf, maakten een erg goede indruk. Ook Walls, de single die het album voorafging, klonk voortreffelijk. Staalharde catchyness die de applausmeter een eerste maal in het rood deed gaan. En de ijle gitaarsolo die dit nummer afsluit is ronduit bedwelmend.
Halfweg de show ebden de laatste zenuwen definitief weg en was er ruimte voor wat podium-ongein waarin haperende lichaamsdelen en gitarist Miguel Moors een hoofdrol speelden. Er mag al eens gelachen worden, zelfs al bedenk je je eigen sound met het label ‘noisenoir’. Crites loste donderdag de verwachtingen probleemloos in met een puntgaaf concert van hoog niveau. Zelden een support act meegemaakt die zoveel bijval kreeg.
Twee weken na de geslaagde try-out in Nederland was het uitkijken naar de spreekwoordelijke thuismatch van Falling Man aangevoerd door ‘neofiet’ Sander Van Den Broecke i.p.v. podiumbeest Sam Louwyck. Een nieuwe plaat in etalage zetten en en passant een monument richting vergetelheid spelen, er zijn eenvoudiger klussen te bedenken voor een ‘herintreder’ op de rockmarkt. Na dertig jaar podium-inactiviteit nog wel. ‘Een uitdaging’ zou een ongeïnspireerd crisismanager daarover durven zeggen.
De nieuwe frontman, in het zwart gestoken en net als zijn voorganger gezegend met een karakterkop, trad na de impressionant grommende intro (The Grid) de achterban zelfverzekerd tegemoet. Na de verkenningsronde ontpopte hij zich tot entertainer van dienst. Met een loodzware Gentse tongval, dat spreekt.
Net voor Soon, het nummer met het hoogste freak out gehalte op ‘Ghost’, bracht Van Den Broecke de woeste wereld van de Kuiperskaai met een vette grijns in herinnering. Beelden die na dertig jaar sterk aan vervaging onderhevig zijn. En enkel te herkennen door wie vóór 1970 geboren is. Slosse nog aan toe.
Falling Man mag dan een ‘oudere jongeren’-collectief zijn, time awaits no man, het was er donderdag echt niet aan te horen. De begeleiding speelde zich het vuur uit de sloffen. Zoals een alerte concertganger meegaf; nu de frontman niet langer met alle aandacht gaat lopen merk je pas hoe goed de rest van de band eigenlijk wel is. Tegenspreken deden we niet.
De tien nummers die samen ‘Ghost’ uitmaken legden beslag op de eerste tien plaatsen van de playlist van donderdagavond. Eens de geest verjaagd kon de aansnijding van het oude(re) werk van start gaan. Geen grote verrassingen wat betreft de selectie uit de back catalogue. Slechts één wijziging t.o.v. de try-out met Tar Melting, de aanstelijk swingende heatwave van de debuut EP. Mag altijd op het menu staan.
Daarmee werd ook een eerste keer van het podium gestapt om, luid aangemoedigd door het Gentse publiek, terug te keren voor de bisronde met Mr. Matucheck, nog steeds een uiterst geslaagde symbiose van The Fall en Sonic Youth, en het hypnotiserende Hot Hotel. Applaus op alle banken na afloop. Opdracht meer dan volbracht. Falling Man staat er weer na een lelijke tuimelperte begin dit jaar.
Setlist Crites
- Obey
- Mausoleum
- Unrelenting
- Damage Control
- Sell My Soul
- Gangreen Boy
- Run
- Moan
- Walls
- Crash
- Haywire
- Gimmick
Crites is:
Mick Windey : Guitar / Vocals ** Mimi Van de Put: Bass / Vocals ** Gunther Liquette: Drums / Vocals ** Miguel Moors : GuitarMeer info: Crites FB
Setlist Falling Man
- The Grid
- Sleep
- Mister Vega
- Red Haze
- Soon
- Robot Kaput
- Beach Blues
- Ghost
- Blood Moves
- Wrong Song
- Shine On
- Bags Slags Down
- Tar Melting
- Mr. Matucheck
- Hot Hotel
