Corona hakt zoals bekend stevig in op de cultuursector. Met alle fraaie gevolgen van dien; failliete of net-niet-failliete organisaties, een eindeloze reeks geschrapte events, hordes werkloze artiesten, technici die noodgedwongen met de vingers draaien en, niet te vergeten, een massa muzikanten waarvan het nieuwe werk mijlenver onder de radar door gaat wegens geen podium en/of airplay.
Zoals de ep Mildiou van de Gentse chanteuse Karo, voluit: Karolien Voets. Vrolijke vis in het immer kabbelende water van de café chantant. Van Mildiou hoorden we ook maar voor het eerst via een bevriend muzikant. Onze radar haperde dus ook wel wat. Vorig jaar opgenomen en bedoeld om streetwise te gaan vanaf maart. Eh, niet dus.
Best jammer want Mildiou kan en mag gehoord worden. Zeven luisterliedjes in de taal van Voltaire. Geheel in de traditie van Brassens, Ferré en Reggiani. Minimalistisch maar kraaknet uitgevoerd allemaal en Karo doet ook zowat alles zelf. Al laat ze zich graag bijstaan door gelijkgestemde zielen als Dorien Staljanssens (Cozin/piano) en Koen Dewaele (Kadril/bas).
Overbodigheden tekenen geheel afwezig op deze release wat je aanzet tot (actief) luisteren. En dat is ook de bedoeling. Schipperend tussen speels, introspectief en ironisch. Zes maal Karo in de studio en één keer live met ‘Champs de Carottes’ waarmee bewezen wordt dat er ook stevig uit de hoek gekomen kan worden. Ideale zomerplaat.