IRON MUIDE 2016 – VON DETTA & NEEDLE HALEN FORS UIT
Abstractie makend van een kouwelijke Noorderwind bleef de negende editie van Iron Muide, anders dan vorig jaar, gespaard van klimatologische ellende. Het zware wolkendek boven Gent opende de hemelsluizen net niet en dat voor de gehele duur van de feestelijkheden. Tot grote opluchting van organisator Gert-Jan en het publiek.
Iron Muide 2015 mocht dan gezegend zijn met een ijzersterke affiche, de ongelijke strijd met de elementen zadelde de organisatie wel op met beduidend minder bezoekers dan verwacht en met een buitenmaatse financiële kater. Een pijnlijk deficit van bijna 5.000 euro bedreigde lange tijd het voortbestaan van het gewaardeerde mini-festival.
Drums ‘N’ Guns
Geen gebrek aan publiek als we onze opwachting maken iets na zevenen, net voor Drums ‘n’ Guns bezit neemt van het podium. Het podium: 50 vierkante meter planken op de grond omgeven door nadars om het publiek op een veilige afstand te houden. Geen overbodige luxe zoals later op de avond zou blijken.
De vijfkoppige bende, een Gents/West-Vlaamse combinatie, heeft een stoner rock verleden maar legt zich de laatste jaren toe op iets dat we voorzichtigheidshalve ‘heavy rock’ zullen noemen. Het kind moet een naam hebben.
Die heavy rock klonk het best in het begin van de set – de drie eerste nummers waren een aangename binnenkomer – en helemaal aan het eind van de set met ‘Army of the mute’. Zo gauw het tempo naar beneden ging, ging het dezelfde richting uit met onze aandacht. We kunnen het ook niet helpen. ‘Drums ‘n’ Guns’ komt nog het best tot zijn recht als het hard vooruit mag gaan.
Frontman Sam Dufoor, klein maar dapper, zoog al molenwiekend-schaduwboksend alle aandacht naar zich toe. Tot en met het voorlaatste nummer. Het laatste liet hij over aan zijn band dat een punt zette achter het concert met een instrumenteel nummer dat de stoner roots van de band stevig in de verf zette. Desert rock in de Muide.
Rekening houdend met het voorgaande een beetje een vreemde afsluiter. Het zal wel zijn redenen hebben. Sam Dufoor won alleszins de prijs voor de grappigste bindtekst van de dag; “we hebben nog nooit voor zoveel volk gespeeld dat gewoon blijft staan en luistert, dank u hiervoor”.
Van Huyghen
Voor Van Huyghen, de band – niet de beenhouwerij, was het gisteren zonder meer een bijzondere dag. Het trio speelde op Iron Muide immers haar allereerste show ooit. Meteen voor de leeuwen op de Muide. Misschien wat sterk uitgedrukt want de drie leden van de band staan zowat krom van de podiumervaring maar goed, op je bek gaan tijdens je eerste concert is ook niet echt het gedroomde scenario.
De band, bijzonder strak geregisseerd door Kurt Huyghe (zang & keys) overleefde de eigen debuutshow zonder enig probleem. Enkel een twijfelachtig afgestelde vocoder kwam even roet in het eten gooien. Zelden een debuterende band zó strak zien spelen.
We noteerden goeie versies van ‘Eleven’ en ‘Last Man Running’ naast de enige muzikante die Iron Muide 2016 rijk was. Met bassiste Nicky Frissyn had de groep inderdaad de enige (!) vrouw in de rangen die op het podium te zien was.
‘Van Huyghen’ kwam een stuk harder voor de dag dan verwacht. Kurt Huyghe bewees in alle geval dat je met een elektrische piano net zo scherp kan uithalen als met een even zo elektrische gitaar.
Von Detta
Veel vonken en vuur met het opzwepende Von Detta op de planken. Gegangmaakt door de presentator die de eerste (en de laatste) stagedive van de dag plaatste na de aankondiging. Het prima plaatdebuut ‘Exit Grand Piano’, enkele weken geleden nog gefileerd op deze blog, schepte hoge verwachtingen vooraf. Verwachtingen die helemaal werden ingelost met een e-norm potige show voorzien van enkele waanzinnige hoogtepunten.
‘Von Detta’ mag dan al schatplichtig zijn aan het vuilste van de nineties – denk Faith No More, Monster Magnet e.a. – een retroshow was het geenszins. Tom Claus, de Gentse versie van Mike Patton, manifesteerde zich als een volbloed kwaaie performer en tilde zijn band naar een hoog niveau. Het spreekwoordelijke dak ging er af tijdens ‘Nighthawk’ waarin Claus al zijn duivels kon ontbinden, in rotten van drie.
Van het lichtjes uitzinnige publiek – de nadar werd zwaar op de proef gesteld en de eerste mosh pit van de dag was al snel een feit – werd afscheid genomen met een zinderend ‘Spaz And Crip’. Sterk optreden. Wie het nodige vuurwerk op zijn / haar podium wil, weet meteen wat te boeken.
Needle And The Pain Reaction
Needle And The Pain Reaction sloot de festiviteiten af in stijl met een sober uitgevoerde rechttoe-rechtaan rockshow waarin niet op een nummer meer of minder werd gekeken. De andere bands op de affiche kregen een drie kwartier speeltijd toegemeten, Needle ging aan de haal met het dubbele. We hebben niemand horen mopperen. Een 20-tal nummers passeerden de revue w.o. zowat alles van ‘Porcupine’, de net uitgebrachte LP.
Wim Deliveyne
Needle manifesteerde zich vanaf het eerste nummer (‘Caught in a trap’) als een perfect geoliede, pretentieloze rockmachine die constant hoog niveau haalde. Sonic madness maar nooit over the top en gebracht met veel speelplezier. Moeilijk om dit niet prettig te vinden en al even moeilijk om een hoogtepunt aan te stippen al klonk ‘Plane’, de eerste bis, wel zeer geslaagd.
De ritmesectie Waegeman (bas) – De Bosschere (drums) stond als een traditioneel gebouwd huis met twee verdiepingen en gaf Wim Deliveyne alle ruimte om zijn ding te doen. Na bijna twee uur enthousiast concerteren zonder omkijken resulteerde dat in een gelukzalige groepsknuffel. Needle was de best denkbare headliner voor Iron Muide.
Iron Muide 2016 mocht zeker een succes heten. Hopelijk klopt de rekening deze keer volledig zodat er een tiende editie van komt volgend jaar, een jubileum onder een stralende lentezon! En wat ons betreft mag ‘Von Detta’ meteen vastgelegd worden. En ‘Falling Man’. En ‘Onmens’. En ‘Crowd Of Chairs’. En ‘Youff’. En ‘The Tubs’. En en en en. Het zijn maar suggesties. Steengoeie bands genoeg in Gent.
Meer informatie:
[ Drums ‘n’ Guns ] vi.be facebook youtube
[ Van Huyghen ] facebook youtube soundcloud
[ Von Detta ] facebook soundcloud vi.be
[ Needle And The Pain Reaction ] website facebook
(2) De eerste! Iron Muide is het eerste rockfestival van het jaar. In open lucht althans. Wie er straks bij is komt aldus voldoende voorbereid, zelfs afgetraind, aan de start van het slopende zomerfestivalseizoen. De fysieke paraatheid van de Iron Muide – ganger wordt doorgaans op afgunstige blikken en bewonderend gezucht onthaald. We spreken uit ervaring!
Aan ‘Exit Grand Piano’, opgenomen in de Mechelse ‘Motor Studio’, is lang en hard gewerkt. Met resultaat. Five mean motherfuckers van songs sterk die herinneren aan de furie die de vroege ‘Faith No More’ in zich droeg en het smerigste dat de stoner scene tot nu geproduceerd heeft.
KINKYSTARCESOIR 