Tweede single van het nieuwe diabolische verbond tussen Burroughs en De Gieter. Grimmig, mokerhard en net zo onverbiddelijk klinkend als de eerste single (‘Lepers’). Tussen inktzwarte hip hop, metal en grunge. Secuur uitgevoerde sonic terror die je meer dan eens naar adem doet happen. Deze keer met De Gieter in de vocale hoofdrol.
De debuutsingle, enkele weken geleden met een luide schreeuw online gekwakt, opende intussen de deur naar een recorddeal. Doodseskader gaat in zee met het Duitse Isolation Records. De Berlijnse independent zal het eerste bandalbum ‘Year Zero’, goed voor zes opstandige nummers, medio december uitbrengen. Zowel in het Avondland als in de States. Om naar uit te kijken.
Impressionant debuut van de nieuwe samenwerking tussen muzikant/producer Tim De Gieter (ESLLY, Fär…) en muzikaal veelvraat par excellence Sigfried Burroughs (Onmens, Paard, The K., Kapitan Korsakov, Northern Escorts… naast 136 andere). Boezemvrienden en partners in crime sinds mensenheugnis.
Het duo maakt zijn (nieuwe) naam met ‘Lepers’ helemaal waar. Een even sombere als bikkelhard uitgevoerde mix van doom, sludge en metal wordt in stelling gebracht. Sonic terror inderdaad maar dan wel terreur die qua productie bijzonder dicht tegen de perfectie aanleunt. Gevat in een knappe video bovendien.
Vurig vonkende voorbode van de langspeler die in november – hopelijk – viraal zal gaan. Niet om te onthouden, wel om naar uit te kijken. A suivre.
18.40U – BierBakBuskers: Stampen & Blazen:
Meespeelfanfare van de Brugse Poort, parel van de 19de eeuwse gordel rond het stadscentrum. Alles onder kundige leiding van Bart Maris, levende legende van de Belgische jazzwereld. Handtekeningenjagers op één rij alstublieft!
NO NAME COLLECTIVE: ’t heeft geen naam…
20.00u – An Evening With Knives (NL)
Trio uit Eindhoven Rockcity. Toegewijd muziek maken, contact houden met de muziekfans die naar hun shows komen én vooral stickers kleven hebben hen al ver gebracht.
Na een mooi traject in Nederland gelopen te hebben begint ook in België de vlam in de pan te slaan. Donkere, harde muziek. Basis = post-metal. Accenten = psychedelica, doom en stoner. De opnames van het tweede bandalbum zijn net achter de rug. Marco, Ivo en Peer zijn er helemaal klaar voor met oud én nieuw materiaal.
Een eigenzinnige, onafhankelijke, alternatieve, uit de Noordkempense klei getrokken rockband met een stevige live reputatie. Ze prakken garagerock, grunge, een beetje stoner en véél 90’s vibe samen tot een nieuwe sound met een eigen smoel.
Hun nieuwe plaat ‘Superglue For The Broken’ voelt nog warm aan want kakelvers van de pers. Sinds hun internationale tour staan ze momenteel zo strak als een wielrenner vóór de uitvinding van de dopingcontrole. Een must see voor de liefhebbers van beukende grooves, grommende ritmes en frontmannen met een (grote) hoek af.
Angst en frustratie op muziek gezet. Knalhard. Onverbiddellijk. De driekoppige post-hardcoreband uit Gent raasde het afgelopen jaar genadeloos door België, Frankrijk en Nederland en keert terug naar Kinky Star voor een thuismatch die naar alle waarschijnlijkheid vlot gewonnen zal worden (met minstens 3-0).
Hun recentste wapenfeit, het verpletterende ‘I : Levensmoeheid’ werd met veel lof onthaald maar voor deze show brengen de jongens ook nieuwe nummers mee. De Morgen omschreef hun set als “een verpletterend halfuur” en ‘3voor12’ nomineerde hen als tweede beste band op Breda Barst.
Als afsluiter van het gitaargeweld van deze avond/dag/nacht: een muzikaal eclecticisme van genres en sferen met focus op bluesy woestijnriffs en hoekige ritmewisselingen. De band vatte hun zesde levensjaar aan met de boodschap er even tussenuit te knijpen omdat drummer Gilles zijn stempel wilde gaan drukken op andere delen van de wereld.
In tussentijd bleven de andere leden bezig met andere projecten, maar op vraag of ze de Kinky omver wouden komen blazen tijdens de Feesten, moesten ze toegeven aan de drang. Voor één keer worden ze vervoegd door de kundige stokslagen van Gert (Soul Grip, Arson, Carrion) om samen hun indrukwekkende muur van geluid voor u op te trekken.
Obey The Riff – is sinds 2014 een onafscheidelijk duo in en naast thuisbasis Villa Bota. Dennis en Robin delen vriendschap en muziek in een razende zondvloed van stoner, hard rock, heavy psych, blues en doom. Buiten de Villa draaide Obey The Riff ook al op de laatste 3 edities van het Roadkill Festival en op het feestje n.a.v. het 20-jarig bestaan van Kinky Star.
Every Stranger Looks Like You, nog steeds een dijk van een bandnaam in dit zurige neoliberale tijdsgewricht, heeft een nieuwe plaat uit; zes knetterhard-opstandige nummers rijk. De release wordt aan het publiek voorgesteld komende zaterdag (27/10) in Muziekcentrum Kinky Star, Gents epicentrum van de balorige tegenstroom.
Het post-hardcore trio, aangevoerd door de innemende Tim De Gieter, laat op ‘I:Levensmoeheid’ zijn misantropie met een ongekende energie los op all things wrong. Een luidruchtig protest in zwart-wit. Geen easy listening maar dat is luisteren naar de malloten die onze wereld bestieren ook niet. U bent gewaarschuwd.
De jongens van ‘All We Expected’, een Izegems kwartet dat meer dan gemiddeld getalenteerd is in het fabriceren van aangename postmetalrockklanklandschappen (onze langste zelf verzonnen woord ooit btw), hebben uw financiële hulp nodig.
Doel: het uitbrengen van een eerste full album voor de zomer. Voor de opnames werd Tim De Gieter (Much Luv studio) aangesproken. Dat kan dus onmogelijk fout lopen naar onze even bescheiden als lichtelijk partijdige mening. Om één en ander geldelijk te realiseren werd onlangs een crowdfunding-actie gestart die de budgettaire applausmeter tot 2.500 euro wil doen uitslaan.
Bijdragen van 5 tot 400 euro zijn welkom. Giften vanaf 10 euro zijn goed voor het album in digitale vorm. Voor 400 knotsen krijgt u niet alleen het album en de voorgaande release (een split LP met ‘Raum Kingdom’) in al hun verschijningsvormen ‘cadeau’, maar ook een optreden van de band. Een live show die desnoods in uw woonkamer wordt opgevoerd. Zolang die woonkamer zich niet verder dan 180 km van Gent situeert tenminste.
All We Expected (Kinky Star, 2016)
Misschien wel een prima idee voor de luidruchtige opvrolijking van uw verjaardags-, trouw-, lente- en/of communiefeest. ’t Is maar een suggestie. Live is de band in ieder geval capabel om voor de nodige vonken te zorgen. Begin vorig jaar werd opgetreden in Kinky Star, een fijn optreden dat – 11 maanden na datum – in onze eindejaar-top 10 kon sluipen.
Iets meer dan een kwart van het beoogde bedrag werd inmiddels al opgehaald. Dat mag een goede start heten maar het mag dus nog iets meer zijn. De band mikt op de maand mei om de gehele zaak rond te hebben. Intussen mag/moet u zich tevreden stellen met het eerder uitgebrachte materiaal dat via Bandcamp beluisterd kan worden.
Het bikkelharde trio ‘Every Stranger Looks Like You’, ESLLY voor de vrienden, brengt binnenkort – over een slordige 40 dagen om precies te zijn – haar debuut album uit onder de noemer: ‘The Bluest Shade Of Black’. De release wordt verdeeld door de Britse independent ‘Dog Knights Productions’.
Eén van de nummers die de vlucht vooruit mag nemen is ‘Catharsis (Self-Help)’. Die vlucht wordt vergezeld van een opmerkelijke video die een paar keer hoogst efficiënt op de lachspieren weet te werken. Lachen of niet; Catharsis bevindt zich in het woelige grensgebied tussen hardcore en metal. Voorzien van een waanzinnige screamo finale die de gitaargedreven catharsis netjes afrondt. Yummie.
‘Self-Portrait’, ook aanwezig op het aanstormende album, werd vorige maand al videogewijs de wereld ingestuurd en vermelden we voor de volledigheid graag nog eens. Het aftellen naar 28 februari – de dag van de release – is nu echt begonnen. Stay tuned!
Café Afsnis, onvervalste bruine kroeg annex filmdecor in de schaduw van St.-Jacobs, bleek woensdagavond minstens twee maten te klein voor de passage van Fär. De belangstelling was ongemeen groot. Uw man ter plaatse maakte het voor één keer niet mee vanop de eerste rij. Wel vanop een geïmproviseerde zitplaats op het podium. A la guerre comme à la guerre.
In ‘Fär’, vorig jaar onderdeel van ‘Humo’s Rock Rally’ en ‘De Beloften’, maken normaliter An-Sofie De Meyer (zang) en Tim De Gieter (elektronica) de dienst uit. Het jonge koppel uit Brakel kreeg woensdag versterking van Sigfried Burroughs. Met ‘Fär’ aan zijn elf-en-dertigste band(deelname) toe. De heftige helft van Onmens vatte post achter de drums en diende ‘Fär’ een aanzienlijke krachtinjectie toe.
Resultaat: een meer dan behoorlijk concert dat aantoonde dat de band forse stappen vooruit heeft gezet in het voorbije jaar. Centraal in de etalage: de gekende nummers ‘Shot’, ‘Hands’ en ‘Sinners’. Dat laatste klonk met de extra percussie beduidend anders dan gewoonlijk. Geen probleem echter. De donkere, soms zwaarmoedig slepende gothic pop werd goed onthaald door het publiek.
Ook op het menu; een nagelnieuw nummer waarmee de show na een 40-tal minuten zweten werd beëindigd. Net voor de (valse) start – één en ander was nog net iets té nieuw blijkbaar – gaf An-Sofie mee dat er gedanst mocht worden. Dat kwam er uiteindelijk niet van. Gelukkig maar, Afsnis barstte zo al uit de voegen.
Puik concert van een band die duidelijk nog lang niet aan het einde van haar groeicurve zit. Het eerste full album is alleszins iets om naar uit te kijken. En mocht de onvermoeibare Burroughs aanwezig blijven tekenen achter de drumvellen dan zou dat geen slechte zaak zijn. Mocht en zou.
to be generous!
