THE TUBS, DE KLIKO’S & THE SHOVELS, Nest 24/11/17
‘Dad Rock Night’ vormde vrijdagavond in Nest het feestelijke kader om de release van ‘Happily Ever Jaded’, het nieuwe album van ‘The Tubs’, te promoten. Na jaren ploeteren met gezapige slackerpop en dito garagerock in de luwte, kan de Gentse band zich eindelijk verheugen in wat publieke belangstelling. De nieuwe plaat werd bedacht op de nodige sterren in de vakpers, zelfs Humo pikte de release op met lovende woorden, en de jongens kwamen onlangs nog in beeld bij ‘De Ideale Wereld’. Voor de volle 47 seconden weliswaar. Je moet ergens beginnen aan de steile weg omhoog.
Om de komst van de nieuwe plaat in stijl te celebreren voor de achterban, nodigden de rockende badkuipen twee behoorlijk curieuze bands uit om het podium te delen in Nest. Feesten doe je niet alleen. En liefst in het gezelschap van een aantal vrienden die ook niet stijf staan van overdreven ernst. Of netjes binnen de lijntjes kleuren.
Toegegeven, onze wenkbrauwen gingen lichtjes de hoogte in toen ‘The Shovels’ als eerste hun opwachting maakten. “We komen uit de toekomst vanavond naar hier” zei frontman Erik Debny met een zweem van sérieux nadat het openingsnummer was afgewerkt. Te oordelen aan het accent dat die melding kleurde kwam hij veeleer uit het verre Limburg afgezakt dan wel uit de verre toekomst.
De innemende cultheld uit de bronsgroen eikenhout – regio werkte de gehele show af gezeten op een stoel achter een standaard. Het publiek werd na ieder nummer uitdrukkelijk bedankt met een beleefd ‘dank u’. Bezorgd zijn over imago en uitstraling is duidelijk voor anderen.
Debny en zijn Shovels gaan al geruime tijd mee, lang geleden drongen ze zelfs eens door tot de halve finale van de Rock Rally, en mogen gerust een fenomeen heten. Vrijdag noteerden we veel absurdistische feelgood tunes, in hoofdzaak van de laatste langspeler (‘Spaced Out In Outer Space’) geplukt, en één cover. Een fors knarsende versie van de Sonny Curtis klassieker ‘I fought the law’. Ook één kranjorem Nederlandstalig nummer : ‘Naar De Maan’. Over vissen op de maan. Moet kunnen.
De general weirdness die de band en het gehele repertoire uitademen doen – met dank ook aan de overdadige sixties accenten – herinneren aan wat Roky Erickson zoal uitspookte in lang vervlogen tijden. Minder gestuurd door sedatieven mogen we hopen. Bizar maar moeilijk te weerstaan. Moet u dringend (her)ontdekken via onderstaande link.
De Kliko’s, Nederbeat collectief uit Haarlem, loste de Limburgers af. Ook al met het nodige gevoel voor humor, tonnen zelfrelativering en catchy garagepunk met een sixties twist. Het ideale vehikel voor de Drs. P – achtige teksten die de band ventileert.
Toen de Noorderburen van start mochten gaan vrijdagavond bleek het publiek in Nest, op een handvol concertgangers na, integraal foetsie. Een collectieve rook- en plasplauze enkele etages lager zo leek het wel. Het trio schoot er de goede luim niet bij in en knalde uitbundig ‘radiator’ de zaal in. Ook de opener op de debuutplaat, 13 maal vrolijk knetterende, pretentieloze garagepunk. Telkens van twee of drie minuten-orde.
Het was al even geleden dat de band nog eens op het podium had gestaan maar daar viel in Nest niets van te merken. Het debuutalbum werd er in één keer zonder hapering doorgejaagd. De bandbio beloofde een: “frisse wind die de spinrag uit je ingeslapen hersens blaast” en dat was niet zo gek ver naast de waarheid. Onze favorieten: ‘De Fik Er In’ en ‘Bioboer’ (komt bij jou over de vloer). Duurzaam geteelde pastinaak nog aan toe. Een verrassend leuke band.
The Tubs, al twee jaar een kwartet na de overkomst van lap steel gitarist Bart, ademt meer degelijkheid en Americana uit dan ooit voorheen. Die conclusie flitste tijdens en na de voortreffelijke show in Nest meermaals voorbij afgelopen vrijdag.
Het verschil met The Tubs 1.0 mag wezenlijk heten dankzij de delicate extra laag die de nieuwe snarenman in de nummers stopt. Met dank ook aan de rem waarop hij soms gaat staan als er enige morsigheid in zicht dreigt te komen. Ja, The Tubs maakten een strak-soliede indruk. Een conservatoriumganger aan boord hijsen heeft zo zijn voordelen.
Na het publiek naar het podium gesommeerd te hebben -“kom wat naar voor, zo lijkt het alsof we één grote familie zijn, en eigenlijk zie ik alleen maar familie…”- zette frontman Simon zelfverzekerd & gezwind ‘Wife Life’ in. Meteen gevolgd door ‘Favorite Gun’, opgedragen aan de Bende van Nijvel zowaar. Bij The Tubs is enig cynisme of zwarte humor nooit helemaal van de lucht.
Met ‘Favorite Gun’ maakte meewoedige country rock zijn entree. Om niet direct weg te gaan. Redelijk wat Neil Young echo’s op voor- en achtergrond. Geen flauwe imitatie, je hebt zo’n stem of je hebt ze niet. Writing On The Wall sloot het prima openingskwartier af.
De voorstelling van het nieuwe album (‘Happily Ever Jaded’, uitgegeven door Consouling) verliep vlotjes en verwees de Tubs-klassieker Wastin’ gelukkig niet naar de kleedkamer. Eén cover ook op het menu: ‘You ain’t goin’ nowhere’ (The Byrds) waarvoor hulp werd gezocht en gevonden in het publiek. Sis, het onstuimige Mind Rays uithangbord, mocht even het podium op om de harmony-klus te klaren.
De band verdween een eerste maal van het podium na een daverend ‘Nervous Man’ dat werd aangekondigd als de meest atypische song van de avond. De vreemde eend in de bijt was het inderdaad want verreweg het hardste en meest simpele nummer van de zwik. Tegelijk een onwaarschijnlijk catchy meebruller die na enkele dagen nog steeds als gebeiteld zit tussen je oren.
Eens de playlist afgewerkt lieten The Tubs zich, aangepord door de Luc Appermont van dienst, gemakkelijk verleiden tot een bis en – na nog meer aanporren- tot een zgn. ‘tris’. Daarvoor werd een nagelnieuw en nooit eerder live gespeeld nummer van stal gehaald dat er snel-snel werd doorgejaagd. Dat was duidelijk niet gerepeteerd. Het jachtige orgelpunt van een meer dan behoorlijke show van een band die in de voorbije periode enkele reuzenstappen vooruit heeft gezet.
The Tubs spelen op 16 december in JH Tijl in Diest. Mocht u, toevallig of niet, in de buurt zijn die avond dan weet u waarheen. You won’t be sorry.
Setlist 24/11 – De Kliko’s
01. Radiator
02. Zonnebril
03. Bioboer
04. Kloteballad
05. Kwaaie Dronk
06. Marieke
07. De Fik Er In
08. Hé Poesje
09. Lere Jekkie
10. Lekker Onder De Douche
11. Baas
12. Afstand
13. Ik wil je
Setlist 24/11 – The Tubs
01. Wife Life
02. Favorite Gun
03. Final Run
04. Writing On The Wall
05. Silly Girl
06. Love In Between
07. Another Way To Die
08. Crooner
09. I See Fear
10. Every Day I’m Wastin’
11. Biker
12. You Ain’t Goin’ Nowhere
13. Nervous Man
Bis
14. X
15. Nieuw nummer
KINKYSTARCESOIR 