Naar jaarlijkse gewoonte worden alle Luminous Dash – medewerkers, w.o. ondergetekende, gevraagd hun top 10 van de vaderlandse releases kenbaar te maken. Bij deze. De top drie uitgezonderd, drie A+++ releases die onze dagen meer dan eens stevig opvrolijkten afgelopen jaar, maakt de rangschikking niet zo bijzonder veel uit. Vier Gentse releases in deze top-10, w.o. de absolute nummer één, het onnavolgbare Pink Room. Aangevoerd door het Ledebergse equivalent van Lemmy. 100% rock ‘n’ roll, 0% pretentie.
PINK ROOM – Putain Royale
IT IT ANITA – Sauvé
GO MARCH – III
BARST – Real
ILA – Felt
DANS DANS – Zink
WHISPERING SONS – Several Others
AMENRA – De Doorn
TEEN CREEPS – Forever
WOLF VANWYMEERSCH – Songs Of Light And Shade
Verder interessante dingen gehoord en gezien van: Ramses, Fragment, Vandal X, Harvesters, The Mudgang, The Haunted Youth, Je M’en Sex Please, Mother en Nix. Allen meer dan de moeite van het ontdekken/beluisteren waard.
“Remember how we got here” zingt frontman Bert Vliegen ons meermaals toe in ‘Brothers’, het vierde nummer van het nagelnieuwe Teen Creeps album. Een gezonde dosis koppigheid en een sterke voorliefde voor gruizige 90’s alt rock zo vermoeden we. Jay Mascis-, Sebadoh- en Sonic Youth-echo’s alom. Maar je hoort ons niet klagen.
Forever dient zich minder kwaad en gelijkmatiger aan dan Birthmarks, het goed onthaalde debuut van een drietal jaar geleden (2018, PIAS). Minder kwaad hoeft niet te verbazen. Met het verstrijken van de tijd – de Gentse band heeft intussen zeven jaar op de teller – wordt het alsmaar moeilijker om muzikaal te volharden in juvenile angst en alle hormonale colère die eruit voortvloeit. Maar die coming of age dat hoeft de betere muziekmakerij helemaal niet in de weg te staan. En daar slaagt het trio Vliegen – De Bock – Van den Eede goed in.
De singles die het album voorafgingen lieten al uitschijnen dat de turbo niet de gehele tijd zou aanstaan op Forever. ‘Crash/land’ dat vorig jaar als tweede single werd vrijgegeven, is daar de duidelijkste exponent van. Goed voor zes minuten gedegen downtempo getokkel met ballad-aspiraties, afgesloten met één van de betere gitaarsolo’s die we de laatste tijd mochten horen. Naast Crash/land bezorgden Brothers en Toughen Up onze applausmeter nog het meeste werk. Toeval of niet, het gaat om de songs waarbij een versnelling lager geschakeld wordt.
Forever, 10 prima songs die om een virusvrij podium schreeuwen sterk, wordt uitgegeven door Sentimental; als download (7€) en als ltd edition tape (50 stuks – 7€). Het vinyl en de CD worden uitgegeven door PIAS. Wie opteert voor de klassieke LP (23€) krijgt die in hemelsblauwe uitvoering.
‘Crash/Land’ is de tweede single uit het album Forever dat de Gentse band binnenkort integraal op uw trommelvliezen loslaat. Een grungy ballad over de kruispunten des levens en wat zich daar allemaal aandient. En uit ervaring weten we dat er daar soms behoorlijk wat filevorming kan zijn.
Soit, Teen Creeps staat niet in de file en neemt de gruizige vlucht vooruit met fijn, melodieus gitaarwerk. Om te finishen met een indrukwekkende solo. Eerder een puike landing dan een gewelddadige crash. Nice. Forever komt uit op 21 januari van volgend jaar (Sentimental Records).
TEEN CREEPS – QUJAKU – PINK ROOM, 26 + 27.07.2019 / KINKY STAR
De meerwaardezoekers verenigd in Scratch + Snuff tekenden vrijdagavond voor één van de hoogtepunten van deze fors verhitte editie van de Gentse Feesten. Met dank aan een uitgekiend programma in Kinky Star. Zelfs een last minute – annulatie van één van de bands – het Brusselse Cry – kon geen roet in het eten gooien. Integendeel, het optreden van de inderhaast aangezochte invaller Teen Creeps mocht meer dan degelijk heten en zorgde meteen voor het eerste vuurwerk van de broeierige concertavond.
Teen Creeps, voor het eerst in vier jaar nog eens op de Kinky Star planken, speelde zoals gebruikelijk rechttoe-rechtaan in de betere Hüsker Dü – stijl. Geen tijd voor flauwekul, the songs did the talking. Enkele nieuwe dingen op de playlist en die moesten geenszins onder doen voor het oudere werk.
Een song als Hindsight doet in elk geval het (aller)beste verhopen voor de nieuwe release die er later op het jaar aankomt. Ook tot de verbeelding sprekend: het demonisch-energieke drumspel van Ramses Van Den Eede. Zoals steeds een lust voor het oog. Iedere goeie band verdient een Ramses achter de drumkit. Ervoor mag ook want performen kan de Hypochrist-frontman als de beste.
Het Japanse noisecollectief Qujaku, drie jongeheren en één impressionante bassiste in de gelederen, zorgde voor een tweede hoogtepunt vanaf middernacht. Waar de songs begonnen en eindigden was niet altijd even duidelijk maar geen probleem. De band weet zijn noise-uitbarstingen feilloos te transformeren in mantra-achtige trance.
Deze missing link tussen noise en psychedelica dwong zonder moeite een bisnummer af van het publiek dat inmiddels het kookpunt had bereikt. Een bisnummer van een kwartier, dat wel, en ze kwamen er staande-ovatie-gewijs mee weg. Indrukwekkend over de gehele lijn.
Het dak ging er helemaal af met Pink Room, Gents marktleider inzake betere lawaaimakerij en catchy punktunes. Bart Cocquyt & co hadden aan een soundcheck van één minuut voldoende om van start te gaan met een spetterend Fafafa. Een kleine verrassing want met dit nummer werden de live shows in het (recente) verleden vaak afgesloten.
Van wal steken met de uitsmijter, het bleek een prima opstap naar het nieuwe werk dat tijdens de eerste concerthelft aan bod kwam. Hoogtepunten genoeg maar een speciale vermelding voor het slepende Wasted – een afsluitdijk van een nummer – en een chaotisch Chinchillay – niet meebrullen = onmogelijk – dat meerdere concertgangers op het podium deed belanden.
Geen bis na een half uur rammen te midden van overvliegende ledematen en rondspattend bier. Het was meer dan genoeg geweest en de frontman had inmiddels 7 liter aan lichaamsvocht verloren. Desalniettemin: een krankzinnig sluitstuk van een memorabele concertavond.
Deze blog is aan de honderdste ‘aflevering’ van de rubriek ‘ONgehoord’ toe, een rubriek die indertijd startte als onderdeel van het te vroeg ter ziele gegane ‘Gentblogt’ (1995-2015). Een rubriek om de releases van Gentse bands wat meer exposure te geven. De eerste review, we schrijven februari 2014, was een bespreking van de debuutsingle van de onstuimige ‘Teen Creeps’. Een fijne band die nog steeds up & running is.
De honderdste ‘ONgehoord’ schreeuwde om de bespreking van een release die net dat ietsje meer biedt dan gebruikelijk. ‘Blackup’ schoot ongevraagd maar zeer gewenst te hulp door de 4 track EP ‘Clubbing Into Submission’ op een gunstig moment, een dikke week geleden dus, uit te brengen.
‘Blackup’, sinds enige tijd aan een tweede leven toe, wordt gevormd door Steven Gillis (‘Fifty Ft Combo’), Miguel Moors (‘Crites’), rockveteraan-van-vele-oorlogen Xavier Benoit en Jonas De Kesel, nonchalant stuntgitarist in hoofd- en bijberoep.
De band maakte een drietal maanden geleden niets minder dan een verpletterend goeie indruk op ‘Iron Muide’ waar meer dan één snaar sneuvelde in het gelukzalige gitaargeweld en de concurrentie moeiteloos naar huis werd gespeeld. Een rentree langs de grote poort.
‘Clubbing Into Submission’, vier nummers sterk en Raspoetin op de cover, laat een geluid horen dat een sterke voorkeur verraadt voor eighties US punk en garage. De spirit van Greg Sage (‘Wipers’) tekent duidelijk aanwezig net als de rechttoe-rechtaan aanpak die ‘The replacements’ en de vroege ‘Hüsker Dü’ kenmerkte. Versta: hard, luid, kwaad en dat zonder dingen als melodie en variatie uit het oog te verliezen.
Het oor wil ook wat en daar slaagt het viertal erg goed in. Dat lukt nog het best in het hevig vlammende ‘Get Control’ en in ‘Strange Days’. Zelfs ‘Hotel Fire’, verreweg de eenvoudigste song op de EP, biedt meer opwinding en reliëf dan een doorsnee Alpenrit in de Tour de France. Kortom: een heerlijk ongepolijst plaatje.
‘Blackup’ stelt de nieuwe EP, en zoveel meer, voor op zaterdag 2 september bij de buren van Charlatan. De support wordt verzorgd door het Australische garagepunk collectief ‘Brat Farrar’. Deuren: 20.00u. Er valt nog geen halve reden te verzinnen waarom je dit zou mogen missen. B there!
‘CLUBBING INTO SUBMISSION’ Release: 16/08/2017
Screaming Mimi/Delboy Records
1. Get Control – 03:23
2. The Hedonist – 02:12
3. Strange Days – 04:06
4. Hotel Fire – 02:38
Blackup is:
– Steven Gillis, voals & guitars
– Miguel Moors, bass
– Xavier Benoit, drums;
– Jonas De Kesel, guitar.
‘Teen Creeps’ en ‘Mind Rays’, de Gentse marktleiders in de categorie ‘loeihard vooruit & boeiend’, zijn elkaar recentelijk in de armen gevallen. Het resultaat van die innige omhelzing: een old school split 7″.
Beide punkrock – collectieven willen dat kleinood, uitgegeven door ‘Oddie Records’, maar al te graag aan het publiek voorstellen. Dat schreeuwt uiteraard om zoiets als een wild feestje. Met inzet van podium en publiek.
De release show gaat door in ‘De Ruimte’ aan de Franse Vaart (Franse Vaart 28, 9050 Ledeberg) op zaterdag 21 maart. Een fijne manier om de lente welkom te heten.
Support act van dienst is ‘The Mary Hart Attack’. Een triple bill waarvan alle samenstellende delen vorig jaar op het Kinky Star podium uitgebreid van jetje gaven. Vooral de knallende passage van Mindrays – “mind bending psych, raw primitive punk & face melting fuzzadelic savagery” – is bijgebleven.
Toegang op 21 maart: geheel gratis. ‘Oddie Records’ zal merchandise-gewijs ter plaatse zijn om de kooplustigen onder u tevreden brommend terug naar huis te laten gaan. Conclusie: allen daarheen en breng uw goed humeur annex oordoppen mee!
Teen Creeps, voor het eerst in vier jaar nog eens op de Kinky Star planken, speelde zoals gebruikelijk rechttoe-rechtaan in de betere Hüsker Dü – stijl. Geen tijd voor flauwekul, the songs did the talking. Enkele nieuwe dingen op de playlist en die moesten geenszins onder doen voor het oudere werk.
KINKYSTARCESOIR 