DOODSESKADER (b), Vooruit/404 – 22.02.2023
Doodseskader aan het werk in de Balzaal van KC Vooruit afgelopen woensdag.
Staalhard, hyperemotioneel, zeer af.
DOODSESKADER (b), Vooruit/404 – 22.02.2023
Doodseskader aan het werk in de Balzaal van KC Vooruit afgelopen woensdag.
Staalhard, hyperemotioneel, zeer af.
DOODSESKADER, live @ Vooruit/404 – 23.02.2023
Org. Democrazy
Er zijn bands die hun muziek spelen en er zijn bands die hun muziek gewoonweg zijn. Noem het de Motörhead factor; authentiek, rechttoe-rechtaan, niets in de mouwen/niets in de zakken, 100% oprecht. Doodseskader, het ’45’-bloedbroedersschap tussen Sigfried Burroughs en Tim De Gieter, huist onmiskenbaar in de laatste categorie. In KC Vooruit/404 stelde het duo woensdagavond zijn tweede langspeler voor aan het Gentse publiek. En deed dat goed.
Eerder dan de nieuwe plaat integraal af te haspelen, selecteerde de band de meest beklijvende tracks die Year Zero (2020) en Year One (2022) inktzwart kleurden. Illusion Of Self volgend op een wild grommende intro, beet de spits resoluut af. Voor een uur mokeren op hoog niveau. Met inzet van de unieke cocktail van macabere rap, spijkerharde sludge en doom waarop de band een patent heeft. Voor wie hen nog nooit aan het werk zag/hoorde: een dertien in een dozijn – geluid is het allerminst. Licht verteerbaar al evenmin, ondanks de beperkte instrumentatie (bas-drums).
Weinig rustpunten tijdens show op een tussendoor-boodschap van Tim na die iedereen bedankte om er te zijn en een haperende microfoon die de aanzet voor Blood Feud torpedeerde. Dat akkefietje kon het élan niet verstoren richting hoogtepunt met Meat Suit (“The devil never screams, he whispers softly in your ear”). Als er één Doodseskader nummer is dat je gehoord moet hebben is het dat wel.
De tour de force die Tranendal heet -georganiseerd gegoochel met ritmes en intensiteit- betekende het eindpunt van een meeslepend concert dat de perfectie soms akelig dicht benaderde. Eens de laatste traan geplengd ging de bas met een stevige bonk de grond op en ging het richting coulissen. Geen bis na exact één uur beuken, de groepsknuffel was voor de kleedkamer. Te oordelen aan de drukte aan de merch stand enkele tellen nadien, was er na afloop meer dan één tevreden fan.
Setlist 22/02
Het tweede full album van het Doodseskader duo De Gieter/Burroughs komt er in de sombere novembermaand aan. Nog even geduld oefenen dus. Still Alive & Not Well is het eerste recalcitrante schot voor de boeg van het schip in onstuimig water dat Year One werd gedoopt. Aan boord: zeven nagelnieuwe tracks.
In numeriek opzicht is de langspeler alvast de logische opvolger van Year Zero, het verpletterende plaatdebuut uit het onzalige jaar 2020. De vooruit gezonden single heeft in elk geval dezelfde filth and fury in zich die de voorgaande Doodseskader releases kenmerkt. Modus operandi: vervaarlijk grommende hip hop in combinatie met staalharde sludge. En haasje-over spelen met de vocals.
Niet dat we ons zorgen maakte daarover maar het ’45’ – tweespan klinkt nog steeds als een kolonne kwaaie bulldozers. Still Alive & Not Well doet ons alvast uitkijken naar de rest van de aanstormende plaat.
Te zien/te horen via Bandcamp & You Tube.
ONMENS (b), live @ Gentse Feesten, Café Afsnis – zat. 23/07/2022
Deugddoend weerzien met het Gentse elektroshockrock-duo Onmens zaterdagavond in een meer dan volgelopen café Afsnis. Welbekend oord van diverse vormen van onnoemelijk verderf in de schaduw van St.-Jacobs. Er op tijd bij zijn was eens te meer de boodschap. Goed begrepen door uw man ter plaatse.
De tandem Burroughs-Van Esbroeck heeft onlangs een nieuw album uitgebracht (Optimist) maar daar viel relatief weinig van te horen tijdens het uurtje georganiseerd uit de bol gaan. Dertien nummers op de playlist w.o. drie dingen van de nieuwe plaat. Alle drie netjes na elkaar afgehaspeld zowat halfweg de set. Een beetje vreemd qua opbouw.
Het oudere werk werd in elk geval op de nodige (h)erkenning onthaald. Vanaf de eerste noten van Motherly Bruised steeg de temperatuur zo mogelijk nog met enkele graden. Al goed dat er een XXXL-ventilator opgesteld stond op het krappe podium van sauna Afsnis of er waren slachtoffers gevallen.
Het vrolijkste venijn zat in de staart gisteravond met Take A Life, How It Appeals, het waanzinnig stuiterende Royal en de toxische afsluiter Earthly. Geen bis na een degelijke show zonder meer. Het weinig mensvriendelijke Corona heeft Onmens duidelijk niet kunnen doodknijpen. Al goed, weerspannige bands als Onmens zijn er nooit ofte nooit teveel aan.
Setlist 23/07
00. INTRO
01. DORPSHOND
02. SUCKLING
03. MOTHERLY BRUISED
04. BLUE BLOOD
05. HUNGER
06. GODLIKE APE
07. DOORTRAPT
08. FETISH
09. TAKE A LIFE
10. HOW IT APPEALS
11. SCENT
12. ROYAL
13. EARTHLY
ONMENS, live @ Afsnis, GF22 – zat. 23/07/2022
All pix: (c) 2022, WDS/KS/LD
ANGSTAANJAGEND GOED…
Still haven’t killed myself (SHKM) is de tweede single van het aankomende Doodseskader album dat later op het jaar wordt uitgebracht. De tandem De Gieter-Burroughs haalt, eens te meer, even verpletterend als onverbiddelijk uit.
Allerminst een doorslagje van de vorige single (GABOS) want geen centrale rol voor gitaargeweld en wild mokerende drums deze keer. Daar lijkt het in aanhef toch op want SHKM dient zich aan als een oefening in naargeestige hip hop. Hip hop van de soort die niets op heeft met bling bling, bro’s, bitches en bentley’s.
De wanhopig duistere gedachten worden met sterk gemutileerde vocals gebracht, in combinatie met een bedrieglijk eenvoudig pianoloopje. Doet allemaal wat denken aan de rap noir die Tim De Gieter in een vorig leven bracht onder de pseudo Golden No$e. In eerste instantie althans want naar het einde toe wordt het onprettig parlando overspoeld door een indrukwekkende metal/sludge tsunami waarmee de inktzwarte boodschap nog kracht wordt bijgezet. Van een climax gesproken.
Anyway: hyperintens-spijkerhard-veelgelaagd-goudeerlijk. Angstaanjagend goeie single die onder je huid kruipt. Te horen/te zien via You Tube en Bandcamp.
ONMENS VINDT ZICHZELF OPNIEUW UIT
Whoops, dat zagen we helemaal niet aankomen; een nieuw full album van het Gentse elektroshockrock duo Onmens. Het vierde bandalbum, opvolger van het subliem gestoorde Doopgrond (2018, Consouling). Een plaat die ondertussen al vier jaarringen rijk is. Een herbronningsperiode en de onzalige lockdowns verklaren de hiatus waaraan onlangs een eind kwam. Goed zo, averechtse bands als Onmens zijn er nooit te veel.
Toegegeven; het zicht op de Onmenselijke inspanningen achter de schermen werd al die tijd fors belemmerd. Vooral dan door de vele werken van Onmens-vocalist/performer Sigfried Burroughs. Meer dan verdienstelijk werk in de rangen van Doodseskader en vele andere projecten groot en klein.
Optimist betekent geen afscheid voor hem, integendeel. Burroughs is luidkeels aanwezig op het nieuwe album, as usual. Alle nummers op nieuwste worp zijn wel van de hand van brother in arms Kasper van Esbroeck, groothandelaar in gedurfde dissonante geluiden. Hij nam het album ook in zijn dooie eentje op. Meer dan ooit manifesteert hij zich als de drijvende kracht.
Onmens wist zich in de voorbije jaren een dijk van reputatie bij elkaar te spelen met hyperemotionele sonic terror e tot de verbeelding sprekende shows waarin weinig geschuwd werd. Contact met het publiek en het experiment nog in het minst. Optimist bevestigt die reputatie alleen maar.
De release – 8 tracks – dient zich verrassend gelijkmatig aan. Acht maal uneasy listening, filth & fury, voor gevorderden. Enkel uitsmijter Doortrapt kleurt lichtjes buiten de fors kronkelende lijnen die voor Optimist werden getrokken. Maar is net zo goed een forse lap opstandige elektronoise opgeleukt met onorthodoxe gitaarlijnen en andere beeps & bleeps. Duyster zal er niet mee gehaald worden, toch niet op zondagavond.
De meest tot de verbeelding sprekende nummers werden strategisch vooraan de playlist geplaatst. Flood Clean is een eerste smack in da face. De opener effent met horten en stoten de weg naar Godlike Ape dat eerder als single werd uitgebracht. Een verdedigbare keuze want het behoort tot het interessantste dat het nieuwe album te bieden heeft. Klinkt als Alice in Wonderland met een gitaar. En in a hell of a bad mood.
Dezelfde bevreemdende feel overvalt je even later in Soft Soap. Een hallucinante bad trip doorheen het aparte klanklandschap dat Onmens 2.0 voor zichzelf heeft uitgetekend na een uitgebreide bezinningsperiode. Mijlenver weg van ieder platgetreden pad denkbaar. Maar daar gebeuren de interessantste dingen.
ONMENS – OPTIMIST
Eigen Beheer, release: 01.04.2022
GAME AIN’T BASED ON SYMPATHY (HELL NO)
Met GABOS, acroniem voor ‘Game ain’t based on sympathy’, klopt het duo Tim De Gieter – Sigfried Burroughs, een dik jaar na de release van MMXX-Year Zero, eens te meer keihard op de deur. Om ze vervolgens, onheilspellend grommend, met een loeiharde smak open te gooien. De aanloop naar een even meeslepend als infernaal klankenspel van de muzikale bloedbroeders.
GABOS dient zich aan als de soundtrack voor een inktzwarte prent genre Amores Perros. Net zo staalhard en onverbiddelijk. En begiftigd met een onwaarschijnlijk rusteloze dynamiek. Vormgegeven met zwaar gemutileerde vocals, mokerende drums en metalriffs die herinneren aan het beste van Prong. Sterk, heel sterk. Nu te beluisteren via de gebruikelijke kanalenmix.
DOODSESKADER – GABOS
Isolation Records
Release: 16.03.2022
1. Gabos
2. Non-Stop
Meer info: Doodseskader Facebook Instagram
Nu-jazz, broken beats & phat groovy hip-hop!
Tweede nummer uit het aankomende eerste full album van Paard, het meest eigenzinnige jazzy collectief dat Gent te bieden heeft. Live staat het trio steeds garant voor een feest. Binnenkort dus ook feest op plaat. Het album wordt later op het jaar door Werf (voluit: ‘Wasted Energy Record Factory’) Records uitgegeven. Release show op 2 december in de AB.
Maurice huppelt zonder complexen 3 minuten en 51 seconden aan één stuk door. Platgetreden paden worden daarbij vakkundig vermeden. Nice. Vanaf vandaag te beluisteren via de gebruikelijke kanalenmix.
SPOTIFY