ONMENS, Kolonie – Gentse Feesten – 12/07 (video)

Onmens aan het werk in Kolonie, dag nul – don. 12-07-2018 (video)

Advertenties

ONMENS – Kolonie, 20/4

SHARP AS A RAZOR!
Release show ‘Doopgrond’, Kolonie, 20/04/18.

Het elektroshockrock – duo Burroughs/Van Esbroeck of ‘Onmens’ maakte een verpletterende indruk vrijdagavond in ‘Kolonie’, de nagelnieuwe Gentse venue bij St.-Jacobs. De eerste concertavond van het etablissement-in-opbouw met heuse cultuurtempel-ambities, was meteen een voltreffer van formaat. Veel belangstelling voor de triple bill met het recalcitrante Onmens, naughty by nature, als kers op de taart.

Wreck And Reference

Onmens werd op de release show van ‘Doopgrond’, het derde full album van de Gentse band uitgegeven door Consouling, voorgegaan door twee Amerikaanse bands.

‘Wreck and Reference’  opende na achten met een doomy klinkende kruising van metal, noise en elektro. Traag, beenhard en slepend. Dat alles werd uit een drumstel en een sampler geperst. Begeleid door sinistere vocals die contstant jojo’den tussen kwaad, wanhopig en verongelijkt. Basic Anxiety gegangmaakt door spijkerharde drums en naargeestige elektro. Vrolijk werd je ‘r niet van maar dat was ook geen seconde de bedoeling. Wel een zwaar aperitief.

Het klonk aanvankelijk best interessant. Maar al tijdens het derde nummer leek het alsof het duo uit L.A. het eerste nummer van de avond opnieuw door de mangel aan het halen was. Eenvormigheid in combinatie met een overspannen rookmachine en een stroboscoop die overuren aan het kloppen was. Redelijk wat vroege concertgangers kozen dan ook het hazepad richting straat en zon. De blijvers zagen een dik half uur sterretjes.

Uniform

Minder stroboscoop en vooral meer spankracht op het podium met de New Yorkers van ‘Uniform’ die zich profileerden als een eigentijdse versie van Black Flag. Opwinding troef dankzij de hyperenergieke  podiumact van frontman Michael Berdan. Net als Black Flag uithangbord Rollins molenwiekend bezitter van een imposant lijf vol tattoos. Voor het concert kwam je in alle geval ogen tekort.

Muzikaal situeerde het trio zich tussen hardcore punk, thrash metal en morsige industrial. Van alles wat maar lang niet slecht. In elk geval full speed ahead met de volumeknop op 10.

De band, aangekondigd als een duo maar in de live praktijk een trio, had aan een half uur voldoende om zijn luidruchtige statement te maken en om het tweede band album (‘Wake In Fright’) in de etalage te plaatsen.

Onmens pakte vrijdagavond uit met een goed uitgebalanceerde set die het nieuwe album centraal plaatste en enkele pronkstukken van de oudere releases meenam. Met Suckling startte, naar Onmens-normen althans, de show eerder ingehouden om alle registers wild vloekend open te stampen vanaf Dorpshond.

De band deed zijn huizenhoge live-reputatie alle eer aan met een concert dat veel weg had van een langgerekte primal scream. Niet dat we het anders hadden verwacht maar je moet het toch maar doen, iedere keer opnieuw.

Het publiek kreeg naar goeie gewoonte alle hoeken van de zaal te zien.  Een publiek dat de nieuwe nummers net zo enthousiast omarmde als de klassiekers. Zoals het gesjeesde Novice waarmee het potje na een kwartier een eerste maal stevig overkookte. De voorafgaande opmerking “dat kan wilder hé” van Sigfried Burroughs miste zijn effect helemaal niet.

Doopgrond bewijst nog meer dan de voorgaande albums dat de tandem Burroughs-Van Esbroeck van meerdere markten thuis is. Zo ook het concert; diversiteit en variatie troef. Alles tussen donkere industrial en poppy rave. Tussen brullen en mistroostig parlando, misantropie en zwarte humor. Soms in één hetzelfde nummer en in de regel op sleeptouw genomen door heerlijk gestoord gitaarwerk. Onmens wegzetten als een elektroband is dan ook de waarheid geweld aandoen.

In vergelijking met de beginjaren biedt Onmens onmiskenbaar meer stroomlijn en balans. Zowel op plaat als live. Een voor de hand liggende evolutie zo denken we maar maakt u zich verder geen al te grote zorgen. Gepolijst is het niet en wordt het waarschijnlijk nooit. Intuïtie en experiment halen het nog steeds moeiteloos van planning. Live is de band een sensatie, het afsluitende drieluik Blue Blood, Earthly en Scent was vrijdag niets minder dan impressionant.

Geen bis vrijdag na de kranky rave van Scent, één van de betere Doopgrond – nummers. Zonder erg, de catharsis was compleet na drie kwartier omstandig zweten. Een quasi perfect concert van een onmisbare band als u onze partijdige mening wil kennen.

Volgende halte op de Onmens route; het Antwerpse festival met de welluidende naam ‘Overlast’ (De Studio) en dat op zaterdag 28 april, 3 podia / 3 DJ’s en liefs 9 bands w.o. Gents hoop in bange dagen.

Setlist 20/04

Intro/filth of god
SUCKLING
DORPSHOND
ROYAL
NOVICE
MOTHERLY BRUISED
FLOURISHED
TEETH
TAKE A LIFE
BLANK
BLUE BLOOD
EARTHLY
SCENT

Facebook

ONMENS, Release show DOOPGROND

Onmens, Kolonie, Gent – 20.04.2018

DAT HAD JE MOETEN MEEMAKEN – 20 jaar Kinky Star / jaaroverzicht 2017

JAAROVERZICHT 2017 – KINKY STAR

Met het einde van het jaar keihard in zicht is er geen ontkomen aan; terugblikken, overzichten en andere lijstjes. Ook deze blog over het muzikale wel en wee ter hoogte van de Vlasmarkt (en omstreken) doet even mee aan de retrospectieve dans. Eventjes maar en dan weer vooruit met de geit.

De Cijfers 

2017 betekende voor ‘Kinkystarcesoir’ (KSCS) meer posts – 370 stuks, deze inbegrepen –  en meer bezoekers dan ooit tevoren. Was deze blog nog goed voor 21000 hits vorig jaar, dan staat de teller dit jaar al op 32000. And counting. Kortom: het was dru-huk.

Opmerkelijk: KSCS werd veel meer bezocht door geïnteresseerden van buiten de landsgrenzen. Tot vorig jaar was steevast een tiental procent van de hits ‘van vreemde origine’. Dat aandeel steeg in 2017 tot ruim 25%. Vooral liefhebbers uit de US en Nederland. Maar net zo goed uit Benin, Nepal, Oezbekistan, Aruba en exotische aanverwante. Zij het minder talrijk. Dit najaar kwam zelfs de allereerste hit ooit uit Groenland aanwaaien. Dat we dat nog mogen meemaken.

Het rapport

Uw-man-ter-plaatse was in het voorbije jaar iets meer dan 70 maal ter plaatse voor een concert op het kleine podium van Kinky star. Dat resulteerde meestal in een verslag van de feestelijkheden en een reeks foto’s. Vaak nog één of twee video’s er bovenop om de zaak helemaal in beeld te brengen. Het kan maar gedocumenteerd zijn. Al dat fraais belandt sinds vorig jaar ook op de Luminous Dash webstek.

Uiteraard traden er (veel) meer dan 70 bands en muzikanten aan in Kinky Star. Een 300-tal shows in totaal werd dit jaar georganiseerd. Wie doet beter? 70/300 doet de aanwezigheid finishen op 23%, wat betekent dat dit overzicht hopeloos onvolledig is. Een aantal niet-te-missen shows hebben we, helaas pindakaas, glorieus gemist.

De beste herinneringen aan het twintigste jaar Kinky Star vallen samen met het langgerekte event dat voor de verjaardag in stelling werd gebracht, de (naar gewoonte) knotsgekke Feestenperiode, de gesjeesde 36 uur-marathon begin september en het allereerste Luminous Dash Festival dat kort daarop doorging.

Tijdens de jubileum-festiviteiten, mee op gang getrokken door burgemeester Termont, werd er meer dan één memorabel moment bijgeschreven in het naslagwerk van Koen Caemaert (’20 jaar Kinky Star’). Een boek dat zo onderhand gepubliceerd wordt. Zal worden. Noteer alvast 14/4/18 in uw balboekje voor de uitgave. Meer details worden u binnenkort om de oren geslagen.

Tijdens de meerdaagse viering in april sprak vooral de podiumprestatie van Barst, Bart Desmet & co, uitzonderlijk sterk tot de verbeelding. Wat de eclectische show op nummer één doet finishen in het jaaroverzicht.  Ook de moeite van het onthouden waard; de waanzinnige noise rock avond met ‘The K.’, ’Crowd Of Chairs’ en  ‘Onmens’.

Drie maal vuurwerk op één avond. Telkens aangevuurd door een uitzinnig publiek. Dat er na afloop geen gewonden of erger te betreuren vielen, mag niets minder dan een mirakel heten. De snoekduik die Bert a.k.a. Sigfried Burroughs (‘Onmens’) toen nam vanop het podium richting publiek, belandde zelfs in het promo-filmpje voor de feesten.

In 2017 schakelde Kinky Star niet één maar twee maal over in een slopende 10-dagen-feesten-modus met alles erop en eraan. Een veeleisende aangelegenheid die tot twee maal toe het uiterste vergde van de vrijwilligers. Maar zowat iedere avond de moeite waard.

In een fors gevuld Feestenprogramma – 44 bands! – werd de hoofdvogel afgeschoten door Shht. Met dank aan een hallucinant optreden dat alle verbeelding tartte. Zowel muzikaal als qua ‘randanimatie’. In Kinky Star is men nochtans al 20 jaar één en ander gewoon als het over georganiseerde gekte gaat. Hou deze band goed in de gaten.

Feesten zijn leuk en die nemen op de Vlasmarkt soms hallucinante proporties aan maar Kinky Star blijft toch vooral de plek waar je op een doordeweekse avond of in het weekend muzikale ontdekkingen kan doen. Onbekenden en minder onbekenden die je weten te charmeren, in de regel met muziekmakerij van tegendraadse orde.

Een deel van het charme-offensief kwam dit jaar uit Limburg met o.m. een passage van de onverslijtbare postpunk veteranen van ‘Struggler’ – een band die bijna twee maal zo oud is als KS zelf! –  en van de neofieten van ‘Fornet’ die uitpakten met een verrassende blend van post punk, alt rock en kraut.

Eveneens hoog scorend in de categorie ‘verrassend’, zij het zonder kraut, was de last minute vervanging die ‘The Leslies’ voor hun rekening namen tijdens de 36 uren – maraton begin september. Landerige psychedelische poprock in een bloemetjesjurk. Ijzersterke songs vergezeld van sandwiches voor de hongerigen. Nice!

Shows die in het begin van het jaar doorgaan zijn vaak het lijdend voorwerp van  wegsmeltende herinneringen als de eindejaarslijstjes komen oprukken. De beklijvende show die Empusae bracht begin januari  liet echter weinig vergeten toe. De soundscapes, die avond ondersteund door de gitaar van Bart Desmet, blijven tot op vandaag nazinderen. Twee maanden na het KS-concert bracht hij met ‘Lueur’ een sterk album uit waaraan CHVE meewerkte.

Ook onvergetelijk; de allereerste Skiska Skooper show ooit. Te horen en te zien tijdens het eerste Luminous Dash Festival in september. Van een primeur gesproken. De band komt in februari terug naar Gent voor de derde editie van het Luminous Dash Festival. Ja, er zit nog toekomst in noiserock.

Het prettig aanvoelende venijn zat echter in de staart. Op 22/12 kwam het balorige Grand Blue Heron langs voor het verjaardagsfeestje van ondergetekende en deed dat bijzonder goed. Zelfs de invités die zich vooraf niets bij de band konden voorstellen waren sterk onder de indruk. Dat doet het beste verhopen voor het tweede album dat er volgend voorjaar aankomt.

2017 zal in Kinky Star herinnerd worden als het jaar waarin – viva la vida! – meermaals uitgebreid gefeest werd, het interieur aan grondige herschikking toe was, huisfotograaf Jeroen het kot volledig behing met contrastrijke foto’s in ieder denkbaar formaat, erg weinig irrelevante onnozelaars het podium bevolkten én waarin minstens één KS – adept een halve eeuw op de teller zag verschijnen. Bedankt voor de bloemen overigens.

Tijd voor 2018, the show must go on, it will go on. C U soon!

---

KSCS TOP 10 – 2017

1. BARST
   – 15/04 – 20 jaar Kinky Star     review
   
2. SHHT
   – 24/07 – Gentse Feesten     review
3. ONMENS
   – 17/04 – 20 jaar Kinky Star     foto’s
4. FORNET
   – 27/09     review
5. GRAND BLUE HERON
   – 22/12 – Birthday Bash     review
6. THE LESLIES
   – 02/09 – 36 uur Kinky Star     review
7. LA JUNGLE
   – 17/07 – Gentse Feesten   foto’s
8. STRUGGLER
   – 09/07     review
9. EMPUSAE
   – 07/01     review
10. SKISKA SKOOPER
    – 15/09 – Luminous Dash Fest I     review

En een eervolle vermelding – een gedeelde elfde plaats dus – voor: Fire Down Below (6/1), Sperwer (12/03), Needle & The Pain Reaction (22/4), Krankland (22/4), Mind Rays (24/7), Kassei (12/11), Indians (2/12) &  Heisa (2/12).

---

Gingen Barst vooraf:

– 2011: Falling Man (Bel)
– 2012: The Mohawk Lodge (Can)
– 2013: Upcdownc (N-Irl)
– 2014: New Moon (Bel)
– 2015: Onmens (Bel)
– 2016: Koban (Can).

TINY GOES PUNK – Northern Escorts, Crowd of Chairs & Gruppo Di Pawlowski – Nest – 03/10

Northern Escorts, Crowd of Chairs & Gruppo Di Pawlowski – Gent, Nest – dinsdag 03/10/2017 – Org: LFDY x Totum

‘Life Fast Die Young’ en ‘Totum’, twee eigenzinnige Gentse instituten ter bestrijding van banale muziekjes, staken voor dinsdagavond 3 oktober een interessante puzzel in elkaar met het drieluik Northen Escorts – Crowd Of Chairs – Gruppo Di Pawlowski. Drie bands die consequent gaan voor de laagst gemene deler en die op deze pagina’s vaak worden opgezadeld met superlatieven. Crime scene was ‘Nest’. Niet de grote zaal op het tweede niveau waar iedereen op automatische piloot naar toe banjerde. De oude kinderbibliotheek op het gelijkvloers vormde het decor.

Northern Escorts, één van de vele ondernemingen waarin local culthero Sigrfried Burroughs de dienst uitmaakt, opende de avond met een korte set. De band is een patchwork van uitstekende muzikanten die je ook in tal van andere groepen aan het werk kan zien;  Teun Verbruggen (drums/FES, Futhark, Othin Spake, Too Noisy Fish, Nozzlz Slag en 123 andere), Thijs Troch (synths/Hypochristmutreefuzz, Kabas, Jukwa, Keenroh XL….), en Jan Daelman (Sax/Kabas, The Milk Factory, Keenroh XL, Glin Fraktion e.v.a.).

Veel schoon volk dus dat ‘experiment’ fier als middle name draagt, allen in het bezit van een stevige Jazz pedigree. Uitgesproken jazzy of jazz-minded presenteert het dissonante Northern Escorts zich niet. Begin dit jaar bracht het gezelschap ‘Impeccable Class’ uit (RAT Records), een eerste release volgestouwd met nerveuze, intrigerende soundscapes. Vormgegeven met fors gonzende elektronica, subtiele percussie, een jengelende sax en zuinige vocals die slingeren tussen mompelen en gillen. Klinkt als de navrante soundtrack bij een inktzwart docudrama.

Weinig gehinderd dus door platgetreden paden, crowd pleasing en andere voorspelbaarheden. Dezelfde attitude op het (afwezige) podium dinsdagavond. Geen bindteksten tussen de composities en de improvisaties door. De boodschap “wij klinken anders en het kan ons echt niets verdommen wat u daarvan denkt” kwam wel klaar & duidelijk over. Vergelijken met andere namen is onbegonnen werk en doen we dus niet. Northern Escorts vulde de rol van toonzettend aperitief perfect in. Eén punt van kritiek slechts: dit had vast en zeker wat langer mogen duren. Blame it on the curfew.

In het voorbije half jaar maakte Crowd Of Chairs zoals bekend werk van een eerste full album. Aangezien het trio houdt van recht-voor-de-raap en messcherpe duidelijkheid werd de eersteling ‘Fuck Fuck Fuck’ gedoopt. ‘FFF’ voor de haastigen en de zelfverklaarde behoeders van de goede smaak en dito zeden. De eerste release ook van het nieuwe LFDY label.

De show in Nest gold als releaseshow voor ‘FFF’ maar wie het trio dit jaar al meermaals aan het werk zag werd dinsdag niet op grote verrassingen onthaald. Dat stond een splijtende show in de allerbeste Albini-traditie niet in de weg. Crowd Of Chairs hakte zich vanaf moment nul verbeten een weg door het nieuwe werk. Niets ontziend, recht vooruit. Iets anders had ons sterk verbaasd.

Transister yr sister en vooral Ibogain klonken voortreffelijk en werden gebracht alsof het de allerlaatste keer was. Zelfs het raamwerk van de vroegere bib begon ervan te trillen. Na drie kwartier furie op de plaats waar noise en hardcore elkaar onzacht ontmoeten hield het band het voor bekeken.

Tijdens de laatste Feesten liet Mauro zich al van zijn allerbeste kant zien met Gruppo Di Pawlowski in de Handelsbeurs. Een klein uur dadaïstische rock werd toen het deel van een bijzonder enthousiast publiek. In Nest was dat niet anders. Na een minimale soundcheck worstelde de band nonchalant en zonder zichzelf een rustpunt te gunnen door de playlist die een goede mix inhield van de drie Gruppo releases tot dusver.

Met een overdonderende versie van LTQ Blues, zowat het no wave equivalent van een dronken olifant die wild aan het dansen slaat, trok de band meteen alle registers open. En die bleven ruim een uur open staan voor een even brutale als chaotische wandeling doorheen Mauro’s veelgelaagde universum.

De gids mocht dan klunzigheid veinzen, hij staat – epileptische podiumact met sambaballen ten spijt – wel zowat stijf van ervaring en charisma. Verveling kreeg geen halve seconde de kans om toe te slaan.

Hoogtepunten te over. Speciale vermelding voor: ‘Phone Call From A Ruin’, minutenlang begeleid door een jammerend hello (verwijzing naar Public Image Ltd inclusief) en een alles verpletterend Experiments In Haste waarmee het feestje werd afgesloten. Beklijvende show van een verbluffende band aangevoerd door een even geniale als goedaardige gek.

---

Setlist Crowd Of Chairs 03/10

1. Intro
2. We didn’t think this through
3. Transister yr sister
4. Brainbombs
5. Belletjes
6. For
7. Ibogain
8. Saran Plastic
9. Tunnelvision

Setlist Pawlowski 03/10

1. LTQ Blues
2. Charmotron
3. Phone Call From A Ruin
4. The Oldest Goddess Of All
5. Leather Clouds
6. Monkey Hands/Perplexing Trousers
7. YOH
8. Two Gods
9. No Beginning
10. Ex-Wives Dance Dance
11. Back From The Woods
12. Experiments In Haste
    

    ---

    Meer info:
    
    Northern Escorts FB
    Crow Of Chairs FB
    Gruppo Di Pawlowski FB

The K. – Copacobana 01/07 – video (2)

‘Maneater’ & ’20” Of Discipline’
The K. – 01.07.17 – Copacobana Festival, Stage Bricolage.

The K. live @ Copacobana – video

THE K. live @ Copacobana Festival, Stage Bricolage, 30.06.2017, St.-Amandsberg/Gent  – laatste nummer: ‘Streaks’. Schitterende finale van een A+ show.

video (12.10)