IN DE RUIMTE, Gentbrugge – vrijdag 16/12.
Atlas/ESLLY/Mont-Doré
Vrijdagavond maakte Gent eens te meer haar reputatie als muziekstad volkomen waar. Een overdaad aan bands viel op verschillende plaatsen in de stad mee te maken. Het merendeel daarvan gratis, of zo goed als gratis.
L’amabarras du choix in het kwadraat want op de stadsbrede affiche; het event ‘Trashtrancy’ in ‘De Koer’ (prima line up – 4 bands), ‘Tref.Soul’ in de zaal van ‘Trefpunt’ (2 bands), ‘True Zebra’ in ‘Kinky Star’ (met 2 bands in support), iets in de Charlatan dat ons nu even ontsnapt én in Gentbrugge ging ‘Blush’ door. De release show van de gelijknamige plaat van de hardcore formatie ‘Atlas’. Ook al geen solo aangelegenheid want voorafgegaan door liefst drie andere bands.
Te midden de wurgende muzikale weelde koos uw man noodgedwongen voor één enkele venue en dat werd ‘In De Ruimte’ – ter hoogte van 9050 Gentbrugge. Een 60-tal liefhebbers van het hardere werk maakte dezelfde keuze en beklaagden zich dat na de feiten helemaal niet.
Opener ‘Mountains To Move’, nog niet zo lang geleden op het podium van Kinky Star, werd als eerste in de schedule geparkeerd maar lieten we aan ons voorbijgaan. Net iets te vroeg op de avond na een razend drukke werkweek. Het zal voor een volgende keer zijn, sorry guys. Een lumineuze vriend ter plaatse wist te melden dat het dik OK was.
Tweede naam op de affiche van de avond was ‘Mont-Doré’. Merkwaardige naam, dito band. Doorgaans zijn we nogal op onze hoede voor personen en/of organisaties die ‘gouden bergen’ in het vooruitzicht stellen maar die gezonde argwaan bleek al snel nergens voor nodig te zijn. Integendeel.
De Brusselse band, vier jaar geleden samengesteld uit vijf leden van verschillende hardcore en aanverwante bands, brengt een redelijk desperaat-tragisch klinkende mix van hardcore en post rock. Qua outfit (kortgebroekt) en performance (energiek, all the way) deed de baardige frontman soms wat denken aan Henry Rollins. Verveeld gapen naar wat er zich afspeelde was er niet bij.
Het hoofdstedelijke vijftal bracht in het rode schemerduister een intense set waarin vooral plaats was voor de nummers die je op ‘Fractures’, de tweede release van de band, kan terugvinden.’Mont Doré’ tekende voor een evenwichtig concert zonder dooie momenten en zonder echte uitschieters al bleef het emotionele ‘Before We Go’ nog het langst plakken. Dit horen/zien we graag nog eens terug.
Een snel uitgevoerde podiumwissel verder – de soundcheck nam nauwelijks tijd in beslag – mocht ‘Every Stranget Looks Like You'(ESLLY) aan de slag.
Een podiumwissel kwam er eigenlijk niet aan te pas. De Gieter en co houden er immers van om hun ding ‘Fugazi’-wise te doen net voor of tussen het publiek. Op hetzelfde niveau & In-Your-Face. Enkel de drummer vatte post op het podium. Niets in de handen, niets in de mouwen en ontdaan van iedere denkbare vorm van pretentie.
Tim De Gieter, de vleesgeworden veelzijdigheid want naast ESLLY-voorman ook actief bij ‘Fär’, als rap-act ‘Golden Noo$e’ en – niet in het minst – als producer, nam de zaak resoluut in handen en liet zijn band drie kwartier door het eigen werk – laverend tussen grunge, metal en hardcore in – baggeren.
ESLLY kwam messcherp voor de dag en daar kon het soms haperende materiaal weinig aan veranderen. Het doet in alle geval hard uitkijken naar de release van ‘Bluest Shade Of Black’, het album dat er volgende maand aankomt.
Twee ‘vonken en vuur’ – concerten van beslagen concullega’s programmeren nét voor je zelf het podium op moet, dan heet dan: het-jezelf-behoorlijk-moeilijk-maken. Allerminst een makkie om beter te doen maar – release show of niet – de grootmoedige jongens van ‘Atlas’ namen het er allemaal voor lief bij. Net als de forse keelontsteking die frontman-uithangbord en volbloed performer Jeroen Vranken goed te pakken had. Het weerhield er hem niet van om drie kwartier voluit te gaan.
Het nieuwe album ten spijt opende ‘Atlas’ eenvoudigweg met het splijtende ‘Citadel/Sinking Ship’. Het eerste nummer van de debuut EP van drie jaar geleden. Opmerkelijke keuze maar geen slechte binnenkomer. Het nummer werd trouwens bij wijze van toegift later op de avond nog een tweede maal gebracht.
Voorman Vranken kwam vrijdag vestimentair eerder gothic dan wel hardcore voor de dag en zoog vanaf moment nul zowat alle aandacht naar zich toe. Een sterk emotionele en uitzinnige ‘hots en bots’ – performance waarbij het publiek werd opgezocht en niets geschuwd werd. Zelfs vuurtje stoken stond (even) op het programma.
Alles voor de kunst en de ultieme catharsis blijkbaar. Als je grofweg een 150-tal concerten per jaar meemaakt kan je al dat visuele vuurwerk wel appreciëren. Anyway, never a dull moment.
Het nieuwe album ‘Blush’ werd vorig najaar (okt. 2015) opgenomen aan de andere kant van de Noordzee (UK) maar het puntgave werk – de productie is voortreffelijk – ziet nu pas het daglicht. Live doorstonden ‘3 A.M.’ en ‘Missing Parts’ – ondanks de valse start – nog het best de podium test.
De publieke biecht in ‘I worship The Rivers’, het laatste nummer op het album, had het orgelpunt van de show moeten worden. Maar daar stak een laattijdig gearriveerde fan van de assertieve soort een stokje voor. Op zijn aangeven en na publiek overleg werd ‘Citadel/sinking ship’ vol overtuiging voor een tweede maal de zaal ingeknald. Deze keer begeleid door vrolijk rondspattende schuimwijn. Er stond dan ook een feestje op het programma.
Niets dan tevreden gezichten toen de zaallichten weer aanfloepten. Een sterk programma, een aangenaam & dankbaar publiek, op een leuke locatie. Kortom: een fijne avond. U had er bij moeten zijn.
Meer info:
Mont-Doré > Website Blackbassetrecords
ESLLY > Facebook
Atlas > Facebook
