GRUPPO DI PAWLOWSKI (b), 03.12.2022 – De Centrale, Gent (Democrazy)
België’s baldadigste balorkest geeft van jetje in De Centrale…
mauro pawlowski
Alle berichten die mauro pawlowski zijn getagd
GRUPPO DI PAWLOWSKI (b), 03.12.2022, De Centrale – Democrazy
SETLIST 03/12
00. INTRO
01. LTQ BLUES
02. OLDESS GODESS
03. PHONE CALL FROM A RUIN
04. MONKEY HANDS
05. YOH!
06. TWO GODS
07. FAT SINISTER
08. EX-WIVES DANCE DANCE
bis
09. HONEST ALL NIGHT
10. EXPERIMENTS IN HASTE
11. BACK FROM THE WOODS
MAURO & FULCO, 05.12.2019 – Handelsbeurs, Gent.
Mauro en Fulco deelden donderdag het podium in een goed gevulde Handelbeurs. Mauro mocht als eerste op voor een diabolische solo performance. Gebracht met behulp van gitaar, een transistor radio, foute samples, een toeter, een karaokemachine en zelf ontworpen muzikaal speelgoed dat op het podium rondslingerde. Goed voor een optreden dat veel weghad van een muzikale Vlaamse kermis waarin de enige constante de opeenvolging van duizelingwekkende stijlbreuken was.
Van alles wat maar onveranderlijk met dezelfde overtuiging gebracht. De Limburgse muzikale god, van elf-en-dertig markten thuis, was afwisselend Maurits Pauwels, de délégué van Gruppo di Pawlowski en vooral zichzelf. Zotskap of coole zonnebril, het past ‘m allemaal perfect.
Drie kwartier onbekommerd laverend tussen kunst en kitsch raakte Mauro met werkelijk alles weg. Zelfs met een intimistisch nummer waarvan de lyrics hem halfweg ontschoten. Zelfs met een karaoke-interpretatie van de Safety First tune die hijzelf ooit componeerde. Mauro blijft in eender welke gedaante boeien, ook al omdat ieder concert wordt gespeeld alsof het om het laatste ooit gaat. That’s entertainment.
Fulco Ottervanger, qua tongval netjes boven de Moerdijk te situeren maar fulltime Belg en al langer ingezetene van 9000 Gent, begroette het publiek met een hartelijk “gegroet stadsgenoten“ na het eerste nummer (Dichtstbevolkte land). Stormachtig applaus nog voor ie goed en wel begonnen was.
Op het programma: de voorstelling van ’s mans eerste solo-effort. Geen jazz (Beraadgeslagen, De Beren Gieren…) of kraut (Stadt), wel een volbloed popplaat in de moerstaal. Mee op het podium: de minzame Dries Lehaye (Stuff) op gitaar.
Na de behoedzame inzet kwam de show op dreef met de hysterie van ‘Hangen In De Waarheid’ (“Geschreven na mijn tijd in de sekte, lang geleden”) en ‘Nergens Heen’, een subliem uitgevoerde oefening qua zingen-in-raadsels. Of wat te denken van: “Als je niet thuis blijft, dan kun je nergens heen. Want als je zomaar ergens wil naartoe gaan, zonder vertrekpunt, waar kom je dan terecht?”
Met zijn gevoel voor absurdisme profileert Fulco zich als een 21ste eeuwse versie van Drs. P. Humor wordt niet geschuwd maar volcontinu lachen-gieren-brullen wordt het nooit. Daarvoor komen maatschappijkritiek en basic anxiety iets te vaak voor in het klankbeeld.
Omdat een negental nummers net iets te krap uitvalt voor een volledige show was er ook plaats voor andermans werk. Om een volledig uur rond te fietsen werd ‘Politiek’, een kwarteeuw oud maar brandend actueel, van onder het stof gehaald. De protestsong van Bram Vermeulen. Ook al een Nederlander met een sterke Gentse binding. Anders dan Fulco al veel te lang niet meer onder ons. Helaas.
Met ‘Een Beetje Verfrommeld’ stuurde een zichtbaar opgetogen Fulco, het dankuwelallemaal-rondje nam behoorlijk wat tijd in beslag, het publiek huiswaarts. Onderhoudend concert met meer dan één surrealistische toets.
KINKYSTARCESOIR 