Struggler live @ Kinky Star – 9/7

STRUGGLER  – KINKY STAR 09/07/2017
DENDERENDE DOEMROCK VAN HOOG NIVEAU

Er zijn oude bands die geschiedenis zijn en er zijn oude bands die geschiedenis blijven schrijven. Het Limburgse ‘Struggler’, uit de grond gestampt toen de koude oorlog nog ijskoud was, behoort ondanks de 39 lentes op de teller overduidelijk tot de tweede categorie.

De band was zondagavond in een oververhit Kinky Star goed voor een concert dat bijzonder weinig anachronisme uitademde en geen seconde op routine dreef. Zelfs de alleroudste nummers zoals het afsluitende ‘Night Fever’ klonken verrassend fris en eigentijds.

Opmerkelijk; halfweg de show plukte frontman Rene Hulsbosch zijn 30 jaar jongere zoon uit het publiek die vanaf dat moment de gitaarpartijen voor zijn rekening nam terwijl vaderlief het publiek indook om de duivels te ontbinden midden de mensen, om het met een CVP-slogan uit de late seventies te zeggen. Niet toevallig het era waarin ‘Struggler’ boven de weinig christelijke doopvont gehouden werd.

Oud en nieuw werk werden, ondanks de soms hallucinant grote gap tussen beide, probleemloos aan elkaar gekoppeld. De nummers van ‘The Gap’, het album verscheen dit voorjaar, konden zonder verpinken wedijveren met de doemklassiekers die door het publiek dankbaar onthaald werden. Met het verstrijken van de tijd werd de KS-applausmeter steeds zwaarder op de proef gesteld.

Toen ‘Wanted’, de eerste Struggler single ooit, enthousiast werd ingezet verslikte de band zich voor een eerste en meteen ook laatste maal in het zelf opgelegde tempo. Het enige schoonheidsfoutje in een voor het overige vlekkeloos en ongemeen boeiend concert van een sterk onderschatte band.

—————————————————————————————————————————————-

Setlist 09/07:

01. Recrudesce
02. Noise, What Noise
03. The Gap
04. Poeha
05. Persecute
06. Black Age
07. Obstacles
08. Final Solution
09. Shrapnel
10. The Past Won’t Burn
11. Key 17
12. Wanted
13. Don’t Care
BIS
14. The other Side
15. Night Fever

Advertenties

ONgehoord! (81) DEVIL SHY

DEVIL SHY – ‘Lifeline’ / Wool E Tapes (WET035)

De 35^ste  release van het immer eigenzinnige Gentse muziekhuis ‘Wool E Tapes’ komt op naam van de Limburgse éénmansband ‘Devil Shy’, het alter ego van Darkwave-toetsenman Frank Reynders. ‘Lifeline’ is een 9 track – compilatie van het werk van de man uit Zonhoven in de voorbije jaren (2009-2016).

Wie zich graag laat terugvoeren naar de duistere eighties bevelen we minstens de beluistering van ‘Come Closer’ aan. Het eerste nummer op de tape en gezegend met een beklijvende melodie die inspireerde tot herhaaldelijk gebruik van de repeat-toets. Ook zeer de moeite: ‘Are You Ready’. Acht-en-een-halve minuut spooky dansbaarheid.

Niet te missen voor liefhebbers van hoekige elektro, de sound van analoge synths en kille drumpatronen. ‘Lifeline’ komt uit op 4 maart a.s. op slechts 100 exemplaren. Je weet meteen wat te doen als je een eigen kopij wil hebben. Te koop via de Bandcamp account van ‘Wool E Tapes’.

*** LIFELINE ***

1. Come Closer – 04:55
2. Loneliness In A Loneliness World – 04:00
3. Ignorant – 04:50
4. Sins – 03:55
5. Eeuwige Rust- 10:48
6. Sad World – 05:56
7. Are You Ready – 08:26
8. Nameless – 07:02
9. Seduce – 06:51

Meer Devil Shy:  Soundcloud

NEUROTISCHE NOISE – El Yunque live @ Kinky Star – woe. 12.11.2014

Muziekcentrum Kinky Star liep woensdagavond goed vol om ‘El Yunque’ aan het werk te zien, een kakelverse Limburgse band. Allesbehalve licht verteerbare kost want sonische waanzin met  benauwend desperate hoofd- en ondertonen. En meestal met de volumeknop op 10 of daar verdacht dicht bij. Uw man ter plaatse zag een hyperenergieke show en hoorde dat het goed was.

‘El Yunque’ werd anderhalf jaar geleden uit de Hasseltse grond gestampt met de bedoeling om zo ver als mogelijk uit de buurt te blijven van alles wat enigszins conventioneel of radiovriendelijk heet.Te oordelen aan de naamloze 5-track EP die begin dit jaar in eigen beheer werd uitgegeven, is de vierkoppige band daar met brio in geslaagd.

Vier koppen betekent in dit geval twee drummers en twee gitaristen. Eén van de gitaristen, de meest baardige van de bende, had zich woensdag in een shirt met Hawaï-allures gehesen.

Dat was veruit het joligste dat te noteren viel; luchtig entertainment en flauwe praatjes stonden niet op het menu. Wel gitaarmuren, denderende drumpartijen en weinig orthodoxe songs die je naar de keel grijpen. Het rammelde en krasselde dat het geen naam had maar het atonale collectief ging steevast recht op doel af.

De snedige noise rock die de band produceert is sterk schatplichtig aan de sound van de New Yorkse No Wave scene in de eighties. Meer dan eens deed ‘El Yunque’ terugdenken aan ‘Swans’ in de begindagen, toen Michael Gira op concertpodia nog tekeer ging als een kwaadaardige olifant in een porseleinkast. ‘El Yunque’ geeft, o.m. met inzet van meervoudige vocals, wel een geheel eigen twist aan het geheel. Je bent eigenzinnig of je bent het niet.

  

In Kinky Star werd alvast drie kwartier stevig van jetje gegeven. Op een inspanning meer of minder werd heus niet gekeken. Toen het gehele oeuvre er door was gejaagd en drie minuten speeltijd dreigden weggegooid te worden, werd er prompt nog een knallende improvisatie uitgeknepen. Na afloop vielen de bandleden elkaar afgepeigerd in de armen.

Met ‘El Yunque’ is Limburg, geheel in lijn met provinciegenoten ‘De Brassers’, ‘Siglo XX’ en ‘Vandal X’, een weerspannige-opstandige band rijker die zeer de moeite is om verder te volgen.

Energieke show. Boeiende groep. Prima optreden. Niet voor watjes.

Meer informatie:
https://www.facebook.com/pages/El-Yunque
http://elyunque.bandcamp.com