MEMORABEL
Corona of niet, op deze blog blijven we niet (nooit) bij de pakken zitten. Geen concerten om mee te maken in de komende weken? Dan maar een flashback naar het rijk gevulde concertverleden van 9000 Gent. Om, soms lang na datum, even stil te staan bij de kleurrijke figuren en bands die hier ooit op de planken stonden.
Tweede in de reeks: het enige concert ooit van The Ramones in Gent. In het Sportpaleis, beter gekend als ’t Kuipke. Stap in de teletijdmachine voor een verslag 30 jaar na de feiten. Gereconstrueerd met behulp van een olifantengeheugen, opnames, oud papier, facebook enzovoort…
RAMONES LIVE IN GENT,
17 november 1990, Sportpaleis/’t Kuipke – Citadelpark,
Org. On The Rox
Weinig punkrock bands hebben zoveel invloed gehad als de New Yorkse Ramones. Van start gegaan in 1974, wordt de vierkoppige band vaak de eerste ‘echte’ punkband ooit genoemd. Niet helemaal onterecht. Toen The Sex Pistols de studio indoken voor hun eerste en meteen ook laatste plaat, zei opper-pistol Johnny Rotten aan de geluidsman van dienst: “we wanna sound like this”, verwijzend naar het eerste Ramones album (1976, Ramones). Het bleek dé formule om rock terug brengen naar de essentie. Eenvoudig, hard, luid & opstandig. Niet gespeend van overdreven ernst en in ieder geval mijlenver weg van de arty farty pop en rock-toestanden van de seventies.
Zoals dat vaak gaat met pioniers bleef ook voor de jongens uit de wijk Queens (groot) commercieel succes uit. Zowat iedereen kende de band maar weinigen kochten ook de platen. Slechts één maal slaagde de band er in om de charts te bereiken, in 1979 met Rock ‘N’ Roll Highschool. Dankzij de soundtrack van de gelijknamige film.
Een kwart eeuw na de allerlaatste Ramones show blijft de band met zijn eenvoudige maar hoogst aanstekelijke twee/drie akkoorden-songs een sterke inspiratiebron. Postuum werd de band in elk geval overladen met lof met o.m. een Grammy Award en een opname in de Rock ‘n’ Roll Hall of Fame. In New York werden twee plaatsen genoemd naar de local heroes met de ‘Joey Ramone Place’ en de ‘Ramones Way’. En in Berlijn is er zelfs een Ramones Museum sinds 2004. Er zijn er die het met veel minder moeten stellen.
A
nder postuum eerbetoon, zij het van volstrekt andere orde; weinig bandshirts werden en worden wereldwijd zoveel verkocht als de iconische, ‘presidentiële’ Ramones t-shirt. Zowat overal te spotten tijdens de zomer. Dragers = all ages. Het zou ons niet eens verbazen mochten er anno 2020 meer Ramones t-shirts dan Ramones – platen in omloop zijn. Zelfs H&M verkoopt ze.
Spelen deed de band ontzettend veel met liefst 2263 live shows (!) in een periode van 22 jaar. Dat is gemiddeld één show per 3,5 kalenderdagen. Enkel Mötörhead komt/kwam in de buurt. Always on the road en bijgevolg zowat overal op deze planeet mee te maken. Ook in België – “It’s good to be back in Belgium agaaaaain…” – met zijn vele concertzalen en festvalpodia. The Ramones stonden op de affiche van Torhout/Werchter (1985), het Seaside-festival (1986), Graspop (1993), Dour (1995), Zwemdokrock (1995) en Pukkelpop (1988 & 1991).
Dichter bij 9000 Gent werd ook De Brielpoort in Deinze meermaals aangedaan (1989 & 1991) en het Luna Theater in Brussel (1994). Het laatste concert op Belgisch bodem vond plaats in CC De Kreun, in Bissegem (Kortrijk). De eerste Belgische shows gingen door in en rond de hoofdstad; in Elsene (1977), in Schaarbeek – Theatre 140 (1978) en in de Ancienne Belgique (1980).
Eén keer in de 22-jarige carrière hield de legendarische band halt in Gent. Dertig jaar geleden speelden de virtuele broers het Kuipke in het Citadelpark vakkundig plat. Zoals de affiche hierboven aantoont was het concert gepland voor 19 oktober ’90 gepland maar om de één of andere reden werd dat uitgesteld naar 17 november.
Uitstel was geen afstel voor The Ramones – de concerttickets waren al snel collectief de deur uit – maar dat was wel het geval voor support act The Godfathers. De Londense band werd vervangen door Steve Wynn. Zijn concert ging totaal verloren in het gebabbel van het publiek dat weinig boodschap had aan de subtiele gitaarrock van de Dream Syndicate-voorman.
In ’t Kuipke speelden The Ramones een klassieke set van een dertigtal nummers die er aan een moordend hoog tempo werden doorgejakkerd. Joey Ramone had soms moeite om zijn teksten tijdig te droppen omdat de band live een kwartmaat sneller speelde dan op plaat. De bindteksten beperkten zich naar goeie gewoonte tot een luidkeels gescandeerd 1-2-3-4! Het middenplein werd in geen tijd herschapen in een gigantische mosh pit. Een woest kolkende mensenmassa waarin uw man ter plaatse zich maar net kon overeind houden
Er viel in die 22 jaar altijd wel een (nieuw) album te promoten, dus ook in Gent, maar The Ramones wisten maar al te goed waarvoor de fans langs kwamen. Dat was niet noodzakelijk voor de nieuwe uitgebrachte dingen. Ook al hinkten die nieuwe dingen in de regel verraderlijk dicht aan tegen het oudere werk.
In ’t Kuipke stonden bijgevolg alle klassiekers op de playlist, tot grote tevredenheid van het publiek. De band zag er dan wel uit als een zootje ongeregeld maar ging erg professioneel te werk en speelde perfect in op de verwachtingen van de fans. De regie van de shows was een stuk strakker dan de looks van de bandleden lieten vermoeden.
Wie de band meermaals live meemaakte kon vaststellen dat zelfs de zaalmuziek vóór de introtape die de show inleidde, deel uitmaakte van ‘het draaiboek’. De mosh pit werd door de trouwe fans op de eerste rijen bijgevolg al ingezet zo gauw The Ace of Spades (Mötörhead) door de boxen knalde, het signaal dat de zaak meteen zou starten. Na The Good, The Bad & The Ugly, jarenlang de intro, was Durango 95 onveranderlijk het openingsnummer van dienst. Een korte instrumental die de p.a.-man de kans gaf om het geluid alsnog wat bij te sturen tijdens de eerste minuten van de show. En een springplank naar Teenage Lobotomy, al even onveranderlijk als tweede geparkeerd op de playlist.
De show in ’t Kuipke – 75 minuten wall of sound – werd gespeeld door een band die, zoals later bleek, eigenlijk al in rechte lijn richting exit zat. Oprichter en creatief brein Dee Dee Ramone had de groep toen al vaarwel gezegd. Hij gooide de deur achter zich dicht in ’89 na de opname van ‘Brain Drain’, het elfde bandalbum en ook het laatste dat echt de moeite loont. Wat nadien volgde waren matige poppunk-platen w.o. een album dat niets dan covers bevatte.
Dee Dee’s vervanger ‘CJ’ bracht verjonging en manifesteerde zich als een oerdegelijke bassist maar was uiteindelijk vooral nuttig om de shows op tornado-niveau te houden. Dat kon uiteraard de pret niet drukken die avond in het Sportpaleis. De groep werkte naar gewoonte tegen lichtsnelheid de playlist af, bracht alle succesnummers, speelde twee zaken van de laatste plaat (I believe in Miracles & Pet Semetary), en liet het publiek gelukzalig achter. En dat was 100% de bedoeling.
EPILOOG
Nadat in 1996 de stekker eruit getrokken werd, verging het de individuele bandleden allerminst goed. Van de oorspronkelijke Ramones-bezetting was in 2014 iedereen al overleden. Joey (2001), Johnny (2004) en Tommy (2014) bezweken aan kanker. Dee Dee, een lturbulent leven lang worstelend met een heroïneverslaving, spoot zichzelf de eeuwige jachtvelden in (2002). CJ, Marky en Richie Ramone kunnen het nog navertellen.
Boegbeeld Joey werkte in zijn laatste dagen aan een solo-album dat na zijn dood in 2002 uitkwam maar dat nauwelijks opgepikt werd. Zelfde uitkomst voor de rap-carrière van Dee Dee Ramone als ‘Dee Dee King’. Het album (‘standing in the spotlight’) en de bijbehorende tour kregen nauwelijks enige respons.
SETLIST 19/10/1990
00. Intro
– Ace Of Spades (Mötörhead)
– The Good, The Bad & The Ugly (Morricone)
01. Durango 95 – instrumental
02. Teenage Lobotomy
03. Psycho Therapy
04. Blitzkrieg Bop
05. Do You Remember Rock ‘N’ Roll Radio?
06. I Believe in Miracles
07. Gimme Gimme Shock Treatment
08. Rock ‘N’ Roll High School
09. I Wanna Be Sedated
10. Beat on the Brat
11. I Wanna Live
12. My Brain Is Hanging Upside Down (Bonzo Goes to Bitburg)
13. Commando
14. Sheena Is a Punk Rocker
15. Rockaway Beach
16. Pet Sematary
17. 53rd & 3rd
18. Now I Wanna Sniff Some Glue
19. Mama’s Boy
20. Animal Boy
21. Wart Hog
22. Surfin’ Bird (The Trashmen)
23. Cretin Hop
24. I Don’t Wanna Walk Around With You
25. Today Your Love, Tomorrow the World
26. Pinhead
27. Chinese Rocks (The Heartbreakers)
28. Somebody Put Something in My Drink
29.We’re a Happy Family
30. I Just Want to Have Something to Do
31. California Sun (Joe Jones cover)
32. Judy Is a Punk
RAMONES was:
* Joey Ramone – vocals
* Johnny Ramone – guitar
* CJ Ramone – bass
* Marky Ramone – drums
KINKYSTARCESOIR 