Zoals eerder gemeld komt het langverwachte KS-boek er binnenkort aan. Tijd voor een babbel met de man achter wat gerust een titanenwerk mag heten. Aan het woord: super-vrijwilliger Koen Caemaert, zowat onderdeel van het KS-meubilair na lichtjaren inzet voor het muziekcentrum en nu dus ook schrijver-van-dienst.
Binnenkort komt het boek uit. Waaraan mogen we ons zoal verwachten?
KC: Aan zoveel mogelijk! (lacht) Flyers, affiches, foto’s, magazines, krantenartikels, advertenties… Met de focus op het zo zichtbaar mogelijk maken van het wel en wee van de club in de voorbije 20 jaar. De wazige foto’s hebben we er dus uit gelaten. Die kan je sowieso zien wanneer je na een nachtje doorzakken in Kinky Star het boek open slaat.
Dankzij de rijke geschiedenis van de club was een grote hoeveelheid aan materiaal beschikbaar, zeg maar: onvermijdbaar. Dat maakte het ook tot een bijzonder aangename rit. Het was wel soms zwaar om keuzes te maken – niet alles kon opgenomen worden – die je eigenlijk niet wil maken. Onder het motto kill your darlings zijn er fantastisch goede foto’s uit het boek weggelaten, foto’s die eender welke rockfotograaf trots zouden maken.
In combinatie met het beeldmateriaal brachten de interviews en korte gesprekjes nog vele smakelijke verhalen op en interessante weetjes aan het licht. O ja: én lijstjes! Het gaat om een boek op 10” formaat, hardcover, 288 bladzijden, in geuren en kleuren. Toch zeker het laatste.
Zijn er opmerkelijke zaken binnengekomen na de oproep(en) om materiaal in te sturen?
KC: Wat er nog in de schuiven gevonden werd was vaak aangenaam verrassend. Niet altijd voor publicatie vatbaar maar toch veel foto’s en anekdotes die het boek wél gehaald hebben. Mooi ook om te merken hoe Kinky Star bij zoveel generaties leeft en gekoesterd wordt. Veel warme contacten, hartelijke gesprekken. Fijne mensen ontmoet. We zijn wel nog op zoek naar een centerfold.
We zullen meezoeken! Wat blijft je zelf het meest bij na zoveel jaar KS?
Er zijn uiteraard de concerten, de artistieke exploten van ‘K met de Kunst van Kinky’, DJ’s die steeds weer nieuwe deuntjes voorschotelen, KAK-events die je niet voor mogelijk houdt, en zoveel méér.
Maar het allermeest blijft me toch de mogelijkheid bij. Het feit dat dit al 20 jaar kán. Dat, met beperkte middelen, mensen elkaar kunnen vinden in een samenwerking die soms het onmogelijke vraagt maar fantastische dingen oplevert. De cohesie tussen de eerste vrijwilliger die er ooit was en de laatste die er nu bijgekomen is, die zonder elkaar te kennen aan hetzelfde verhaal hebben meegeschreven. Te gek voor woorden.
Welke evolutie(s) zie je over de jaren dat je zelf betrokken bent?
KC: Muzikaal blijft het aangenaam om te merken dat er nog steeds nieuwe dingen opborrelen. Jonge rebellen die op expressieve wijze hun hoofd gewillig laten leeglopen over het publiek, om samen in een bubbel van de meest uiteenlopende genres te vertoeven.
Ook heel fijn dat er steeds weer nieuwe mensen over de vloer komen, die dan ook blijven komen, met een steeds groeiend publiek tijdens de concerten. Iets wat zowel voor de club als voor de bands heel waardevol is.
Binnen de organisatie zelf is er een groeiend professionalisme merkbaar, wat de dagelijkse werking uiteraard enkel ten goede komt. Dat gevoel om steeds beter te doen, de passende vinger aan de juiste pols te blijven houden, wordt daardoor enorm gesterkt.
Aan welke muzikanten/bands bewaar je de beste herinneringen?
KC: Het wonderbaarlijke verhaal over Lisa Cuthbert kan je in het boek lezen, dus dat ga ik nu niet uit de doeken doen. Zoveel mooie, onvergelijkbaar unieke momenten beleefd, maar ik kies toch voor één band die drie keer bij ons op de planken stond. En ze worden steeds straffer. Ook nu nog groeien ze bij ieder concert: ‘Whispering Sons’. Een band waar ik mezelf in kan verliezen, waarbij ik eventjes niet op deze planeet hoef te vertoeven.
Buitenaards goed dus, ze zullen het graag horen in Limburg. Zijn er events, feestjes die zijn blijven hangen?
KC: De Gentse Feesten blijven hét ultieme moment om te koesteren. Elf dagen lang draait alles enkel om de muziek. De gekste, strafste, zwaarste, energiekste, kwiekste en gewiekste momenten volgen elkaar dan in sneltreintempo op. En dan heb ik het nog niet eens over wat er dan allemaal fout kan lopen. En hoe we er dan nadien, tijdens de afbraak, met een Gentse Feestenblues op terugkijken. Met een lach en een traan. Eigenlijk zou er van iedere Gentse Feesten een boek kunnen geschreven worden.
Wat staat er op het programma bij de book launch? Een presentatie van het boek waarschijnlijk (haha) maar nog iets extra/meer?
KC: Naast het boek en de club die in het middelpunt van de belangstelling zullen staan, hoop ik dat er zoveel mogelijk (ex-)medewerkers zullen afkomen. Want het is eigenlijk een feestelijk moment waarbij gevierd wordt wat al die mensen allemaal samen verwezenlijkt hebben.
Uiteraard wordt er ook een dag-/avondvullend programma voorzien, zoals dat dan heet. Ergens zal er een officieel momentje zijn, waarbij een fles champagne tegen de nieuwe boot gegooid wordt. Of een fles cola tegen mijn smikkel. Of misschien zelfs nóg iets officiëler. En daarnaast vooral een visuele en auditieve afdruk van de voorbije 20 jaar. Vaag hé! (knipoogt).
’20 jaar Kinky Star’ wordt op zaterdag 14 april (17:00u) voorgesteld aan het publiek. Meer details over pogramma/locatie? – Stay Tuned!
De onvolprezen Koen Caemaert, sinds mensenheugenis onderdeel van het Kinky Star meubilair, volgt zijn hart en verlaat het vertrouwde nest.
De Luminous Dash – avonden zijn zoals bekend steeds een feest. Steeds een selectie van prima bands en onveranderlijk voorzien een voortreffelijke DJ die koppig weigert om niet-Belgische muziek te draaien. Drie Luminous Fests dit jaar in Kinky Star. Tijdens Luminous Fest IV begin maart zorgde het lawaaiige Pink Room voor de kers op de hevig shakende taart. Eén van de Gentse revelaties van dit jaar.
vele fijne bands die Luik momenteel te bieden heeft. Goddelijke muziek tussen postrock en doom, gebracht door een sinister ogend trio. Het laatste Luminous Feestje in Kinky Star van dit jaar werd afgesloten op een onkristelijk uur met inzet van het Antwerpse King Dick. Zoals de bandnaam laat veronderstellen, kwam het gezelschap van ’t stad al even onkristelijk uit de hoek. Een zalige potpourri van psychedelica en rammelende garagerock. Zeer ongewoon en zeer de moeite de gesjeesde trashpop van duizendpoot Wim De Busser. Sympatieke kerel trouwens.
KINKYSTARCESOIR 