
Ook 2021 was, door de (regen)band genomen, een uitzonderlijk kl-jaar voor al wie zijn/haar cultureel vertier buitenshuis opzoekt. In het gezelschap van al dan niet gelijkgestemde zielen. Zoals eerder gesignaleerd wordt 2021 hopelijk een zielig unicum in de Kinky Star-geschiedschrijving. Zero shows op de vertrouwde locatie. Met dank aan de hoognodige verbouwingen en de hoogst ongewenste virale toestand. Dat we niet de enigen zijn die in dat sukkelstraatje vertoeven, mag slechts een schrale troost wezen.
De pandemie heeft uiteraard ook zijn weerslag gehad op de spreekwoordelijke kijkcijfers van deze blog in het voorbije jaar. Met iets meer dan 15.000 hits wordt ongeveer hetzelfde resultaat geboekt als in 2020. Toen bleef de teller net onder 15.000 hits zo stille staan als de kerstster.
Rekening houdend met het geamputeerde concert-en festivaljaar, en de gesloten deuren van Vlasmarkt nr. 9, mag dat aantal bezoekers nog acceptabel heten. De jaren dat deze blog vlotjes twee tot drie maal zoveel mensen voorbij zag surfen, lijken wel al een verre herinnering. Al een geluk dat er geen aandeelhouders en andere schurken moeten geplezierd worden met deze schrijfsels.
Die bezoekers bleken in 9 gevallen op de 10 van vaderlandse origine. Op twee: de V.S., op drie: Nederland. En dat levert net hetzelfde beeld op als vorig jaar. Weinig verwonderlijk. De overige hits liggen verkruimeld over de wereldbol. De meest exotische kruimel bleek afkomstig uit het geteisterde Irak (1 hit) waar het dagdagelijkse leven weinig rock en nog minder roll is.
Ook tekenend voor de huidige situatie; het meest aangeklikte artikel in 2021 was er één uit…2016. Dertig jaar Nevermind bleek goed voor een rush richting ‘Nirvana in Gent’, een artikel dat al vijf jaar geleden werd gepost. Het artikel bleek met vijf jaar vertraging ook goed voor een interview met Humo en Radio 1. Bij gebrek aan de hoofdrolspelers worden de oude fans dan maar geïnterviewd zo dachten we.
This said, ook 30 jaar na datum blijft ondergetekende een zware voorliefde koesteren voor de verzamelde werken van Cobain. A once in a lifetime musician.
Lockdowns en andere ongein ten spijt, wrong Kinky Star zich toch een enkele keer in de belangstelling van de nationale media dit jaar. Met een zichtbare aanwezigheid in de CANVAS-documentaire ‘Hi, my name is Jonny Polonsky’. Polonsky, live aan het werk in Kinky Star in februari 2020, bleek een redelijk mottige mens te zijn maar de docu over zijn comeback van Otto-Jan Han was er één om in te kaderen.
In datzelfde kader figureerden ook een aantal Kinky meubelstukken en Bart Cocquyt, de onvolprezen nachtburgemeester van de Vlasmarkt. Oh ja, de Polonsky oneliner over de Kinky haalde op aangeven van uw dienaar de nieuwe Kinky Star t-shirts. “I love being in a fuckin’ dump”. Jawel.
Bon, genoeg gezeurd over 2021. Over naar 2022, hopelijk met heel wat minder Delta’s en Omikrons. Hope to see you soon… PEACE!
Meer info:
KS on Facebook
KS on Bigcartel (t-shirt)