Drummer Elias Devoldere kennen we al langer dan vandaag als uiterst precies meppend personeelslid van Hypochristmutreefuzz, Sumi en Nordmann. Stuk voor stuk bands die tot de verbeelding spreken. Veeleer creatief voortrekker dan volger, is Elias daarin nooit het brave onderdeel van de backbone in de achtergrond.
Voor zijn solodebuut – een 5-track ep – werden de eerste stappen gezet enige tijd geleden in het hoge Noorden. Kaiku, naam van de eersteling, is Fins voor ‘echo’. Geen toeval want verwijzend naar het gelijknamige dansproject waaraan hij meewerkte in Finland, drie jaar geleden intussen. Het debuut is er één in vijf filmische bedrijven; veel sfeer, ijle zang en uiterst subtiele percussie. Knap gedaan.
Elias speelde voor Kaiku alles zelf in en plaatste zichzelf voor de microfoon voor de vocals. Live zal de muziek gebracht worden door zijn zelf samengesteld dream team bestaande uit: Dries Geusens van Nordmann, Cyriel Vandenabeele van Sumi en Jesse Maes (Sophia, Hypochristmutreefuzz, Mooneye).
Kaiku wordt op 29 augustus uitgegeven door de Gentse independent Unday Records op blauw vinyl. Twee nummers vallen nu al te beluisteren via Bandcamp en ja, we zouden dat sterk durven aanraden. Link hieronder.
Met de uitgave van een tweede full album (‘Hypnos’) en meerdere shows in de agenda, was 2020 zowat voorbestemd om hét jaar van de waarheid te worden voor Hypochristmutreefuzz. De pandemie besliste er zoals bekend radicaal anders over. Geen shows, geen publiek, geen airplay, geen verkoop. Nada.
Om van de lamlendige lockdown-nood een deugd te maken ging voorman Ramses Van den Eede dan maar alleen aan de slag. Een mens moet iets doen met de vrijgekomen tijd. Het eerste resultaat van de ongeplande solo effort is de single ‘The Philantropist’. In niets vergelijkbaar met de uitzinnig-koortsige noiserap waar Hypochrist een patent op heeft.
The Philantropist laat een volkomen andere versie van Ramses aan bod komen; zacht, breekbaar en voorzichtig balancerend op de grens tussen ingetogen en cheesy. Piano in de hoofdrol. Merkwaardig solo debuut van de hypergetalenteerde zanger-drummer-performer like no other. Te beluisteren/bekijken via You Tube.
Hypnos of het tweede full album van Hypochristmutreefuzz is één van de releases waar we dit jaar het hardst naar uitkeken. De band rond Ramses Van den Eede is steevast goed voor een gezonde portie grensverleggende gekte, zowel live als op plaat, met haar bevreemdende fusie van noise, elektro, rap en sludge. Geen dertien-in-een-dozijn groepje. En zo hebben we ze graag.
Liever een eigen smoel & geluid dan te kopiëren of in de veilige omgeving van een (sub)genre te gaan postvatten is het devies. De output is even onvoorspelbaar als bizar maar vaak verdomd catchy. Moeilijk vergelijkbaar met wie of wat dan ook. Al horen we de geest van Capt. Beefhart af en toe mee musiceren in de achtergrond.
Dat maar om te zeggen dat we de releaseshow voor Hypnos al maandenlang in het rood hadden aangeduid in ons balboekje. Tot Corona er een stevige stok voor zette. De release van het album ging door as scheduled. De shows die voor de promo dienen te zorgen zijn een rotzorg voor later. In de clubs die de lockdown overleefd hebben. On verra.
Het nieuwe album is opgehangen aan Hypnos, de Griekse god van de slaap. Vooral actief in de onderwereld, een mythisch figuur die zich het best voelt bij nacht en redelijk ontij. Slaapverwekkend kan je het nieuwe album allerminst noemen. De conceptplaat in zijn geheel klinkt als de spooky soundtrack bij een koortsige droom waaruit het maar moeilijk ontwaken is. Kortom: keihard op zijn plaats in dit claustrofobische momentum.
15 tracks op de plaat maar vier tussendoor-dingen (Interludes 1>4) plus een in- en outro vergezellen de 9 volbloed songs die de hallucinante hoofdbrok uitmaken. Hoogtepunten: de single ‘Ode To the Night’, ‘Terrified’ en ‘Could it be worse?’. Een vraag die je zelf mag beantwoorden. Hypnos is een bad trip op muziek, een ij-zer-ster-ke plaat uit één stuk. Te beluisteren en aan te schaffen via Bandcamp. DOEN!
HYPNOS Release: 27.03.2020
01. Intro – 00:40
02. Ding Dong – 03:09
03. Ode To The Night – 02:25
04. Interlude 1 – 00:44
05. Used To Be – 03:42
06. Interlude 2 – 00:46
07. Terrified – 03:32
08. Could It Be Worse – 04:08
09. Interlude 3 – 00:23
10. Ghostess – 04:07
11. Nightcap – 03:36
12. Interlude 4 – 00:20
13. Weaving Through – 03:20
14. Vampires – 03:09
15. Outro – 00:20
We hope everyone is safe and sound. Please follow the instructions given by your government, the sooner we flatten that curve, the sooner life will go back to normal and we can go play in your neighborhood again.
Covid-19 is hitting us hard financially. Like many other befriended bands we planned an album release in March 2020. We’re not a big shot band, we’re a small independent experimental group without any kind of financial safety net. The last few months we’ve spent every little penny that we’ve put aside on recording/mixing/mastering/pressing that new record for you.
We see a tendency among other bands to postpone their album release, but with the uncertainty whether or not our future confirmed shows will be postponed or canceled we have no sight on new incomes. So Hypnos will be released this Friday 27th of March.
If you sympathize with what we do, please help us by buying our merch. If not for yourself, maybe as a gift for someone else. We have a great little webshop where you can find all of it. Our first EP, our 7″ with It It Anita, our first record on CD and vinyl, T-shirts and you can pre-order that new Hypnos record.
We will send you a personalized postcard with your order.
ONgehoord! (199) – HYPOCHRISTMUTREEFUZZ, Ode To The Night
Eén van de releases waar we dit jaar het hardst naar uitkijken is het tweede album van Hypochrist, de opvolger van het debuut ‘Hypopotomonstrosesquipedaliophobia’ (we kid you not) dat drie jaar geleden werd uitgegeven. Hallucinante titel, dito schijf. Een even bizarre als unieke kruising van noise, sludge en rap (en nog wat dingen) die vooral live volledig tot zijn recht komt. Psychotic rock but not as you know it.
Voorloper van de nieuwe langspeler is de single ‘Ode to the night’. Een sinistere mix van elektro, krasselende gitaren, voorhamer-drums en de naargeestige raps van Ramses Van den Eede. De nieuwe worp wordt bedacht met de roepnaam ‘Hypnos’, en – toegegeven – dat bekt toch beduidend beter dan de voorgaande albumtitel. Releasedatum: 27 maart, be prepared!
HYPOCHRISTMUTREEFUZZ (B), Lawijt III, De Centrale – 16/10/2019.
Jumpin’ to conclusions: Hypochristmutreefuzz brachtwoensdagavond in De Centrale een concert dat in weinig verschilde van wat de band vorig jaar klaarspeelde in De Kolonie tijdens de Gentse Feesten. Dat was een uitstekend optreden dus u hoort ons niet klagerig doen over de woensdagavondprestatie van Ramses en co.
Net als in De Kolonie draaide ook in De Centrale de rookmachine weer flink wat overuren op kruissnelheid. De fletse foto’s boven deze review zeggen, eh, iets over de dichte mist die de toeschouwers drie kwartier te beurt viel. Al een geluk dat we de drummer konden spotten tijdens de change over of we hadden ‘m helemaal niet gezien woensdagavond.
Het onheilspellende ‘Ding Dong’ opende de debatten, gevolgd door enkele nummers die een plaats krijgen op het aankomende album dat, zo te horen, verder gaat op de ingeslagen weg; een mix van cranky rap en heftige noise die we uniek durven noemen.
De finale was voor de onweerstaanbare Hypo-klassieker ‘Gums Smile Blood’. Tussenin werd er stevig gepiekt met inzet van ‘One Trick Pony’ en ‘Clammy Hands’ en zagen we de frontman zijn demonische act opvoeren. Rondspattend zweet, flikkerende buislampen en wild gesticuleren inbegrepen. Comme d’habitude. Iedere band is gebaat met een entertainend uithangbord met priemende ogen als Ramses Van den Eede. Dat zorgt voor een effect dat doorgaans meerwaarde wordt genoemd.
Ja, we vallen in herhaling: dit was goed over de gehele lijn. Ondanks het ontbreken van het meest opwindende Hypo-nummer (‘The Spitter’) op de playlist. Dat wordt het bisnummer zo redeneerden we twee lange minuten lang toen de zaallichten niet meteen aanfloepten na de show maar tevergeefs. Geen erg, next time.
Er zijn concerten en er zijn concerten die je altijd zullen bijblijven omdat de band ijzersterk voor de dag kwam en/of de omstandigheden waarin één en ander zich afspeelde uitzonderlijk waren. Het onnavolgbare ‘Hypochristmutreefuzz’ ging zondagavond in bouwwerf Kolonie vlotjes voor een combinatie van beide. Zonder er zelf veel erg in te hebben.
De band maakte het zichzelf nochtans redelijk moeilijk voor een volgelopen zaal op saunatemperatuur waarin de zuurstof nog voor de start van het optreden compleet opgebruikt bleek. Op de playlist een aantal nieuwe nummers, op veilig spelen is nooit aan Ramses & co besteed geweest, en op het podium een rookmachine die meer dan overproductief was. Pas toen de bandleden en de eerste rijen zowat stikten in de rook werd het onding uitgeschakeld. Uw man, zoals steeds op rij nr. 1, zag pas na een kwartier iets verder dan zijn neus.
Eens de rook om de hoofden was verdwenen kwam de show helemaal op kruissnelheid met ‘Hypochondria’. En viel er iets te zien. De band werd perfect op sleeptouw genomen door zijn manische voorman die aan het eind van de feesten nog gauw een buslading duivels wou ontbinden. Daar slaagde hij in, con brio. Altijd een feest met Ramses op het podium. Wel uitkijken voor overvliegende podiumattributen.
De nieuwe songs klonken veelbelovend en werden gebracht alsof ze al jaren deel uitmaakten van de Hypochrist revue. Het beste werd in heksenketel Kolonie voor het laatste bewaard. Met het drieluik Gums Smile Blood, Clammy Hands – beat the drums – en het volkomen mesjogge ‘The Spitter’ werd een fantastisch orgelpunt gezet achter een onvergetelijke show. Een show waarin Hypochrist andermaal bewees in de premier league te spelen van de vaderlandse scene. Klasse!
Het café van Vooruit liep donderdagavond meer dan aardig vol voor het aangekondigde noise rock vuurwerk met ‘Hypochristmutreefuzz’. Het knipperlichtgevende kwintet, averechts by nature, kwam er het recent uitgebrachte album met de volstrekt onmogelijke naam ‘Hypopotomonstrosesquipedaliophobia’ voorstellen.
Met dank aan de gratis toegang, en het prima Europees resultaat van de Gantoise, mocht de sfeer in KC Vooruit erg goed heten nog voor het eerste noise salvo op de concertgangers werd afgevuurd. Veel belangstelling en eens ‘The Notwist’ er een verdieping lager (in de concertzaal) de stekker uit trok, dikte de massa nog verder aan.
Met ‘Finger’, ook de openingstrack op het album, werd schurenderwijs-molenwiekend van start gegaan. Voorman Ramses, redelijk wat razernij in de ogen, zoog meteen alle aandacht naar zich toe met zijn exuberante podium act. In zijn geagiteerd enthousiasme slingerde hij bijna een buislamp stuk op zijn bassist.
Ook het publiek mocht een paar keer het hoofd intrekken voor het lichtgevende projectiel waarvan hij zich gretig bediende.
Te beluisteren op eigen risico, zoveel was duidelijk.
‘Hypochrist’ kwam goed voor de dag en haalde de gehele debuut plaat, op ‘Don’t Drown’ na, vakkundig door de mangel. Op de podium prestatie viel niets aan te merken; de entertainende frontman werd geruggensteund door een strak spelende band die weinig of geen steken liet vallen. Vooral Elias Devoldere op drums bleek in goeden doen. Hij leidde ook de meer complexe songs genre ‘Clammy Hands’ moeiteloos in goede banen.
Slechts één ouder nummer haalde donderdag de setlist donderdagavond; het geweldige ‘Schizophrenic Blues’ waarmee de band enkele jaren geleden haar visitekaartje kon afgeven. Zoveel jaar na datum bleef de ‘classic’ (nouja) zonder probleem overeind tussen het nieuwe geweld. Andere vreemde eend in de bijt: een gemutileerde versie van ‘Everyone Nose’ (All the girls standing in the line for the bathroom!) van N.E.R.D.. Gewaagd & geslaagd.
Het beste werd voor het laatste bewaard: ‘Gums Smile Blood’, ‘Hypochondria’ en een lang uitgesponnen ‘The Spitter’. Met gevoel voor vrolijke chaos en tonnen feedback werd een punt gezet achter een klein uur recalcitrante noise gekte van hoog niveau. Een overbodige bis verscheen niet op het appel. Al goed, meer hadden we niet nodig en af is af.
Setlist 16/02
01. Finger
02. Elephantiasis
03. One Trick Pony
04. Chromakalim
05. Clammy Hands
06. Music of Spheres
07. Everyone Nose (N.E.R.D.)
08. Schizophrenic Blues
09. Gums Smile Blood
10. Hypochondria
11. The Spitter
HYPOCHRISTMUTREEFUZZ,
