Indietronic Festival VI, GC De Volkskring, Lede – zaterdag 19.11.22
De zesde editie van Indietronic, kleinschalig festival met showcase allures, was een voltreffer afgelopen weekend. Vier namen op de affiche in Lede. Vier maal weinig of (nog) niet bekend bij het brede publiek. Rode draad: elektro. Veel knoppen, beats, beeps en bleeps dus. Nauwelijks gitaren, we spotten er welgeteld drie op het podium waarvan er amper eentje all the way werd gebruikt. Geen hinderpaal echter voor een even gevarieerde als genietbare concertavond.
Manner Of Speaking, een éénmansproject, beet de spits af met een soundscape die drie kwartier GC De Volkskring mocht vullen. De early birds waren getuige van een afgemeten klankenspel dat laveerde tussen ambient van de zachtaardige soort en IDM. Tegen een achtergrond van gigantische visuals die vlotjes met alle aandacht gingen lopen. Wel moeilijk zo om bij de muzikale zaak te blijven als toeschouwer. Uw man ter plaatse was lang niet de enige die zich vergaapte aan de beeldrijke ondersteuning van het klanktapijt dat werd ontrold. Beleefdheidsapplaus na de feiten.
Beduidend meer animo met Go March, onvolprezen krautrock trio uit Antwerpen. De tweede band op de affiche stelde allerminst teleur met een kloeke set – 6 nummers – waarin vooral de laatste release (‘III’) aan bod kwam. Philip Weies & co namen een prima start met Zipp en hielden zonder verpinken het duizelingwekkend hoge niveau aan.
Vooral het drumwerk van Antoni Foscez mocht impressionant heten. Als vleesgeworden metronoom presteerde hij het halfweg de show om vier verschillende ritmes tegelijkertijd te spelen. Mocht hij een extra ledemaat gehad hebben dan had hij er waarschijnlijk een vijfde aan toegevoegd. Na een aanstekelijk Ortisei werd met het opzwepende Chop Chop afscheid genomen van het publiek. De passage van Go March was voorbij in een flits, dit had gerust nog even langer mogen duren.
Aili, piepjong duo uit de hoofdstad, werd aangekondigd als veelbelovend & talentrijk en dat gegoochel met superlatieven bleek niet helemaal onterecht. Het Japans-Belgische tweespan Aili Maruyama-Orson Wouters mag dan piep zijn maar komt bijzonder zelfverzekerd over. Veel zenuwen kwamen niet in beeld. Van het eigen werk, dromerige elektropop met (meestal) Japanse vocals, viel Make Me Rich het sterkst op. Het geheel werd opgeleukt met één cover (‘Glamourous’, Fergie). Hier horen we zeker nog van, like it or not.
Headliner van dienst was Nid & Sancy. Al meer dan twintig jaar actief maar eens op het podium gaat het Gentse duo Demey-Gallagher er nog steeds vol voor. Handelsmerk: daverende elektropunk met flink wat nineties acid er doorheen gedraaid. Pompende beats, gescandeerde vocals in combinatie met een rookmachine die overuren draaide.
De klassiekers No Fuck All (Just fuckin’ machines) en So Where’s Your Acid, Brothers? mogen anno 2022 redelijk retroish klinken, ze kregen het publiek zaterdag moeiteloos aan het dansen. Entertainende show en een prettig weerzien met een band die we al veel te lang niet meer aan het werk hadden gezien.
Na afloop lieten de organisatoren weten dat Indietronic volgend jaar voor een zevende maal zal doorgaan. Meer bepaald op zaterdag 11 november. Op voorwaarde dat Corona, Poetin of een andere malloot geen roet in het eten komen gooien. Roetpiet of niet, misschien komt Sint-Maarten dan wel langs, ’t is zijn verjaardag dan.
Meer info:
Go March Vi.be
Go March FB
Aili FB
Nid & Sancy FB
Aili Vi.be
KINKYSTARCESOIR 