EL YUNQUE – Vooruit, 23/10/2018 (foto’s & video)
YOUFF – Et Cetera
Goed nieuws van de noise rock frontlinie waar het compromisloze Youff sinds enkele jaren verbeten het gevecht aangaat met de banaliteit van alledag; het Gentse duo Alexander Schillewaert (bas) – Manu Mahie (drums) schreef onlangs een vierde release bij op het rumoerige palmares.
Een eerste volwaardige album in 10 verpletterende bedrijven van grensverleggende orde. Een regelrechte tornado van noise, hardcore punk, dark ambient en ander dreigend gerammel waarvan u waarschijnlijk niet eens wil weten hoe het tot stand kwam.
Meer nog dan op de voorgaande releases laat Youff op de plaat een anti-geluid horen dat alle richtingen uitgaat behalve de richting die de luisteraar verwacht. Een fors geluid dat jongeren op leeftijd, zoals ondergetekende, meermaals herinnert aan de no wave en avant-garde noise van de NY-scene in de eighties. Versta: slepende, niets ontziende noise. To the bone. Meestal voorzien vocals die heen en weer pendelen tussen wanhopig schreeuwen en keihard brullen.
Het album werd anderhalf jaar geleden met gevoel voor experiment en improvisatie opgenomen tijdens een week zelf opgelegde ballingschap en met inzet van de Limburgse connectie Kasper De Sutter (El Yunque) – Michiel de Naegel (30000 Monkies). Resultaat: een oorverdovend knappe plaat, een indrukwekkende stap vooruit voor deze apocalyptisch klinkende trailblazers. Te beluisteren op eigen risico.
YOUFF – Et Cetera
23 maart 2018
* PROGRAMMA 14/07 *
22.00u ATLAS
Signalement: hard – post-hardcore – snel – emo – vuur!
24:00u SUPERGENIUS
Signalement: hard – Kortrijk – hardcore
>> Meteen aansluitend op ‘Supergenius’ zal singer songwriter HARM WÜLF (US) bezit nemen van het podium voor -jawel- een extra concert. Niet hard! 🙂
03:00u EL YUNQUE
Signalement: bikkelhard – Hasselt – noise – fantastisch goed
Terugblikken op het voorbije concertjaar? Waarom ook niet. Iedereen zijn/haar eindejaarslijstje. Meteen starten met de ‘naakte cijfers’, dan hebben we dat ook gehad. Voor deze blog en Gentblogt volgden we in 2014 in Kinky Star 42 bands tijdens 39 concertavonden. 33 maal leidde dat tot een verslag(je). Het is niet altijd even eenvoudig om er voldoende tijd voor te vinden.
Soit, 42 bands/artiesten waarvan precies de helft van eigen bodem. Meestal Vlaams. Slechts een handvol Brusselse en Waalse bands.
Verder zagen we muzikanten uit alle landen en windstreken aan het werk; Chili, Oostenrijk, de US, Italië, Oostenrijk, UK, Nederland, Finland, Zweden, Frankrijk… De wereld komt werkelijk naar je toe op de Vlasmarkt.
Dat niet alles van even beklijvende orde was hoeft waarschijnlijk weinig betoog. Daarvoor dienen de podia van clubs als Kinky Star trouwens; om nieuwe dingen uit te proberen. Een veilige omgeving waarin je desnoods kan afgaan als een gieter.
Een aantal namen van het concertjaar 2014 zullen voor langere tijd bijblijven. Het bevreemdende ‘Maths and the Moon’ was ontegensprekelijk een ontdekking. In aanloop naar het concert maakten we kennis met het sublieme debuut album van de Britse band. Het concert zelf bezweek echter onder de zenuwen die mee het kanaal waren overgestoken. Jammer.
Maakten tijdens het voorjaar een positieve tot zeer positieve indruk; de Franse pletwals ‘Glowsun’, de hyperkinetische elektropunkers van ‘The Guilt’ uit Zweden – Star Trek pakje incluis – en het gefluisterd Dead Can Dance – epigonisme van ‘Myyths’.
De beste herinneringen bewaren we echter aan het optreden van ‘Newmoon’, een nieuwe Belgische band die in de maand juni kwam, zag en overwon in een zalige zondvloed van echo en reverb.
Een uitstekende mix van shoegaze en postrock. Zelden maakte een nieuwe band – in Kinky Star werd trouwens het allereerste concert gespeeld – zoveel indruk. Het is uitkijken naar nieuw werk van deze Antwerpse groep.
Van de Gentse Feesten onthouden we vooral de veel te korte nachten en de luidruchtige passage van ‘Mind Rays’. Punkrock zoals we die graag horen; rechttoe rechtaan, hard, zonder complexen en nog minder pretentie. En nog goeie nummers ook.
Net na de zomervakantie verpletterde het imposante ‘Action Beat’ alle clubrecords; 3 drummers, een dozijn muzikanten (!) en een decibelmeter die niet meekon. Meer een betoging dan een band. Meer een bombardement dan een concert. En dat allemaal op een podium dat zich laat omschrijven als minuscuul.
Begin oktober kwam het Waalse Cecilia::Eyes haar nieuwe album in stijl voorstellen – het nummer ‘Loreta’ moet u dringend eens beluisteren als u nog niet overtuigd bent. Hoogst uitzonderlijk sluiten we reviews af met de vermelding ‘excellent’. Voor Cecilia::Eyes deden we dat.
Het Italiaanse ‘Kill Your Boyfriend’ deed het korte tijd nadien prima met hun schuimbekkende, nerveuze elektrorock. Zonder enige twijfel de band met het hoogste rock ‘n’ roll – gehalte die dit jaar op het Kinky podium stond. Minder rock ‘n’ roll maar wel enorm de moeite; het Limburgse ‘El Yunque’. Steenkoolzwarte doemrock. In ieder geval het beste dat uit het bronsgroene eikenhout kwam aanwaaien sinds lang.
De programmatie van Kinky Star is zoals bekend niet voor één gat te vangen. Treffende illustratie daarvan was het opzwepende concert van de Belgisch-Congolese samenwerking ‘Schengen Shege’. Een even aanstekelijke als trashy cocktail van Westerse rock en Afrikaanse ritmes die enkele dagen bleef nazinderen. Kananga!
2014 was in de kleinste club van de Vlasmarkt een goed concertjaar zonder meer. Met enkele fijne ontdekkingen en naar verhouding weinig miskleunen. Met dank alweer aan Pieter-Jan om deze muzikale ontdekkingsreis te organiseren.
Hij zorgt voor het betere Glimps – gevoel het gehele jaar rond. Vijf avonden per week, je-moet-het-maar-doen. Ook een woord van dank richting Luc Waegeman, de kinky godfather die zich jarenlang schijnbaar onvermoeibaar inspande om van het muziekcentrum een succes te maken. Hij verliet na 17 jaar de tent om andere en nieuwe horizonten op te zoeken.
Op naar 2015. En vlug een beetje!
(1) Newmoon (B)
(2) Cecilia::Eyes (B)
(3) The Guilt (SWE)
(4) Myyths (UK)
(5) Schengen Shege (B/DRC)
(6) Kill Your Boyfriend (IT)
(7) El Yunque (B)
(8) Action beat (UK)
(9) Glowsun (FR)
(10) Mind Rays (B)
Muziekcentrum Kinky Star liep woensdagavond goed vol om ‘El Yunque’ aan het werk te zien, een kakelverse Limburgse band. Allesbehalve licht verteerbare kost want sonische waanzin met benauwend desperate hoofd- en ondertonen. En meestal met de volumeknop op 10 of daar verdacht dicht bij. Uw man ter plaatse zag een hyperenergieke show en hoorde dat het goed was.
‘El Yunque’ werd anderhalf jaar geleden uit de Hasseltse grond gestampt met de bedoeling om zo ver als mogelijk uit de buurt te blijven van alles wat enigszins conventioneel of radiovriendelijk heet.Te oordelen aan de naamloze 5-track EP die begin dit jaar in eigen beheer werd uitgegeven, is de vierkoppige band daar met brio in geslaagd.
Vier koppen betekent in dit geval twee drummers en twee gitaristen. Eén van de gitaristen, de meest baardige van de bende, had zich woensdag in een shirt met Hawaï-allures gehesen.
Dat was veruit het joligste dat te noteren viel; luchtig entertainment en flauwe praatjes stonden niet op het menu. Wel gitaarmuren, denderende drumpartijen en weinig orthodoxe songs die je naar de keel grijpen. Het rammelde en krasselde dat het geen naam had maar het atonale collectief ging steevast recht op doel af.
De snedige noise rock die de band produceert is sterk schatplichtig aan de sound van de New Yorkse No Wave scene in de eighties. Meer dan eens deed ‘El Yunque’ terugdenken aan ‘Swans’ in de begindagen, toen Michael Gira op concertpodia nog tekeer ging als een kwaadaardige olifant in een porseleinkast. ‘El Yunque’ geeft, o.m. met inzet van meervoudige vocals, wel een geheel eigen twist aan het geheel. Je bent eigenzinnig of je bent het niet.
In Kinky Star werd alvast drie kwartier stevig van jetje gegeven. Op een inspanning meer of minder werd heus niet gekeken. Toen het gehele oeuvre er door was gejaagd en drie minuten speeltijd dreigden weggegooid te worden, werd er prompt nog een knallende improvisatie uitgeknepen. Na afloop vielen de bandleden elkaar afgepeigerd in de armen.
Met ‘El Yunque’ is Limburg, geheel in lijn met provinciegenoten ‘De Brassers’, ‘Siglo XX’ en ‘Vandal X’, een weerspannige-opstandige band rijker die zeer de moeite is om verder te volgen.
Energieke show. Boeiende groep. Prima optreden. Niet voor watjes.
Meer informatie:
https://www.facebook.com/pages/El-Yunque
http://elyunque.bandcamp.com