doopgrond

SHARP AS A RAZOR!
Release show ‘Doopgrond’, Kolonie, 20/04/18.

Het elektroshockrock – duo Burroughs/Van Esbroeck of ‘Onmens’ maakte een verpletterende indruk vrijdagavond in ‘Kolonie’, de nagelnieuwe Gentse venue bij St.-Jacobs. De eerste concertavond van het etablissement-in-opbouw met heuse cultuurtempel-ambities, was meteen een voltreffer van formaat. Veel belangstelling voor de triple bill met het recalcitrante Onmens, naughty by nature, als kers op de taart.

Wreck And Reference

Onmens werd op de release show van ‘Doopgrond’, het derde full album van de Gentse band uitgegeven door Consouling, voorgegaan door twee Amerikaanse bands.

‘Wreck and Reference’ opende na achten met een doomy klinkende kruising van metal, noise en elektro. Traag, beenhard en slepend. Dat alles werd uit een drumstel en een sampler geperst. Begeleid door sinistere vocals die contstant jojo’den tussen kwaad, wanhopig en verongelijkt. Basic Anxiety gegangmaakt door spijkerharde drums en naargeestige elektro. Vrolijk werd je ‘r niet van maar dat was ook geen seconde de bedoeling. Wel een zwaar aperitief.

Het klonk aanvankelijk best interessant. Maar al tijdens het derde nummer leek het alsof het duo uit L.A. het eerste nummer van de avond opnieuw door de mangel aan het halen was. Eenvormigheid in combinatie met een overspannen rookmachine en een stroboscoop die overuren aan het kloppen was. Redelijk wat vroege concertgangers kozen dan ook het hazepad richting straat en zon. De blijvers zagen een dik half uur sterretjes.

Uniform

Minder stroboscoop en vooral meer spankracht op het podium met de New Yorkers van ‘Uniform’ die zich profileerden als een eigentijdse versie van Black Flag. Opwinding troef dankzij de hyperenergieke podiumact van frontman Michael Berdan. Net als Black Flag uithangbord Rollins molenwiekend bezitter van een imposant lijf vol tattoos. Voor het concert kwam je in alle geval ogen tekort.

Muzikaal situeerde het trio zich tussen hardcore punk, thrash metal en morsige industrial. Van alles wat maar lang niet slecht. In elk geval full speed ahead met de volumeknop op 10.

De band, aangekondigd als een duo maar in de live praktijk een trio, had aan een half uur voldoende om zijn luidruchtige statement te maken en om het tweede band album (‘Wake In Fright’) in de etalage te plaatsen.

Onmens pakte vrijdagavond uit met een goed uitgebalanceerde set die het nieuwe album centraal plaatste en enkele pronkstukken van de oudere releases meenam. Met Suckling startte, naar Onmens-normen althans, de show eerder ingehouden om alle registers wild vloekend open te stampen vanaf Dorpshond.

De band deed zijn huizenhoge live-reputatie alle eer aan met een concert dat veel weg had van een langgerekte primal scream. Niet dat we het anders hadden verwacht maar je moet het toch maar doen, iedere keer opnieuw.

Het publiek kreeg naar goeie gewoonte alle hoeken van de zaal te zien. Een publiek dat de nieuwe nummers net zo enthousiast omarmde als de klassiekers. Zoals het gesjeesde Novice waarmee het potje na een kwartier een eerste maal stevig overkookte. De voorafgaande opmerking “dat kan wilder hé” van Sigfried Burroughs miste zijn effect helemaal niet.

Doopgrond bewijst nog meer dan de voorgaande albums dat de tandem Burroughs-Van Esbroeck van meerdere markten thuis is. Zo ook het concert; diversiteit en variatie troef. Alles tussen donkere industrial en poppy rave. Tussen brullen en mistroostig parlando, misantropie en zwarte humor. Soms in één hetzelfde nummer en in de regel op sleeptouw genomen door heerlijk gestoord gitaarwerk. Onmens wegzetten als een elektroband is dan ook de waarheid geweld aandoen.

In vergelijking met de beginjaren biedt Onmens onmiskenbaar meer stroomlijn en balans. Zowel op plaat als live. Een voor de hand liggende evolutie zo denken we maar maakt u zich verder geen al te grote zorgen. Gepolijst is het niet en wordt het waarschijnlijk nooit. Intuïtie en experiment halen het nog steeds moeiteloos van planning. Live is de band een sensatie, het afsluitende drieluik Blue Blood, Earthly en Scent was vrijdag niets minder dan impressionant.

Geen bis vrijdag na de kranky rave van Scent, één van de betere Doopgrond – nummers. Zonder erg, de catharsis was compleet na drie kwartier omstandig zweten. Een quasi perfect concert van een onmisbare band als u onze partijdige mening wil kennen.

Volgende halte op de Onmens route; het Antwerpse festival met de welluidende naam ‘Overlast’ (De Studio) en dat op zaterdag 28 april, 3 podia / 3 DJ’s en liefs 9 bands w.o. Gents hoop in bange dagen.