Omdat ongevallen nu eenmaal gebeuren, bij voorkeur op een bijzonder ongeschikt moment, bedacht Murphy de gitarist van Briqueville onlangs met een heuse doodsmak. En dat net voor de show die op 11 juni had moeten doorgaan voor een uitverkocht Democrazy-huis. Qua ongelukkige timing kon dat tellen.
Zoals toen in zeven haasten gecommuniceerd door Demo-CEO Eric Smout, keert de band terug naar Gent voor een herkansing. Niet in DOK, wel in de Balzaal van KC Vooruit op 2 november. Op die manier krijgt de band een onverhoopt prominente plaats in het feestprogramma voor 40 jaar Democrazy. Wij zijn geneigd zoiets ‘een geluk bij een ongeluk’ te noemen.
De tickets voor de show van 11 juni blijven (uiteraard) geldig. Wie er op 02/11 niet bij kan zijn laat dit best vóór 23 juli weten voor terugbetaling. Wie geen ticket(s) had voor de show van 11 juni kan er aankopen via deze link, (15€ ) De deuren zwaaien op 2 november open om 19.30u. Be there!
Zaterdag 10 juli belooft een heus feest te worden in de DOK-hangar. Bart Cocquyt, de fotogenieke voorman van Pink Room & ongekroonde koning van de Vlasmarkt, organiseert er dan een mini-festival.
Zes namen op de affiche, allen uit de Feles-stal. Het wild hyperventilerende Brorlab, specialiteit: uitzinnige 10-minuten-optredens, en het Limburgse noisepunk-collectief Ero Guro zegden al toe. Andere namen worden eerstdaags vrijgegeven. Pink Room zal in een onuitgegeven bezetting aantreden zo verzekerde Don Cocquyt ons gisteren samenzweerderig.
Dat gaat op 10/7 hoe dan ook voor de nodige vonken zorgen. Voor de gelegenheid voorziet Democrazy twee podia zodat de wachttijd tussen de acts beperkt blijft. Hopelijk tuimelt er deze keer niemand van af net voor zijn/haar show. Tickets: 14€ in vvk, 17€ ADD. Wees-er-snel-bij!
DOODSESKADER & BRIQUEVILLE, live @ DOK, Gent – vrijdag 11 juni 2021.
Doodseskader doorbrak vrijdag op DOK de ellendig lange concert-hiatus van meer dan één Gentse muziekliefhebber. De allereerste live show van het duo De Gieter – Burroughs in deze outfit, gekoppeld aan de passage van het mysterieuze Briqueville, was goed voor een vol ‘huis’. Het sold out – bordje mocht de Democrazy ladenkast voor de tweede avond op rij verlaten. Maar daarvoor zal deze concertavond niet herinnerd worden. Wel voor de bizarre anticlimax...
Hooggespannen verwachtingen op en voor het podium voor de eerste live show van het diabolisch-amicale samenwerkingsverband tussen de twee duizendpoten die samen Doodseskader vormen. In het vervloekte jaar 2020 goed voor een dijk van een plaat (‘MMXX / Year Zero’). Een gitzwart album dat de tijdsgeest perfect vat en waarop de limieten van meerdere genres systematisch afgetast worden. Op verpletterende wijze. Doodseskader mag dan slechts 2 koppen sterk zijn, de band kwam bij de eerste beluistering binnen als een colonne bulldozers. Bestuurd door misantrope bouwvakkers in een redelijk kwaaie mood.
Veel nervositeit of stress kwam er vrijdagavond niet bij kijken. Niet onlogisch, zowel De Gieter als Burroughs staan zowat krom van de podiumervaring en wisten moeiteloos hun cool te bewaren voor de uitverkochte thuismatch.
De debuutplaat werd gretig gebracht. Net als ’n paar nieuwe dingen die later op het jaar uitgebracht zullen worden. Als alles volgens plan blijft verlopen tenminste. Lepers en Meat Suit, de twee singles, vormden het tweeluik waarmee de beuk erin gezet werd. Gevolgd door het neerslachtige Illusion Of Self en het gelijkgestemde Tranendal. Hierna twee nieuwe nummers. Geen perfecte show, het juiste evenwicht diende daarvoor net iets te vaak gezocht te worden, maar zeker een deugddoend terugzien met twee hypergetalenteerde muzikanten. En het nieuwe werk mag zeker gehoord worden.
Tijdens de change over richting Briqueville gebeurde dan het ondenkbare. Eén van de bandleden vergiste zich, net voor de start van de show, in de exacte afmetingen van het podium en dook onbedoeld -kop vooruit- het decor in. Met een knock-out en een ernstige hoofdwonde tot gevolg. Wat hem meteen een ticket naar de dichtstbijzijnde spoedafdeling bezorgde. Geen concert dus. Daar sta je dan als band op de drempel van je eerste optreden na een noodgedwongen pauze van maanden.
Organisator Eric Smout nam de ondankbare taak op zich om het publiek in te lichten over het voorval en de last minute annulatie van het concert. Hij beloofde in één moeite door een Gentse Briqueville show in het najaar. De tickets voor de show van vrijdagavond blijven geldig. Die boodschap kwam hem op een stevig applaus te staan. Dan toch applaus maar ook over en uit halfweg het programma. Van een anticlimax gesproken.
Copy paste is nooit ons ding geweest maar goed, soms valt er bitter weinig toe te voegen aan de communicatie van anderen. Vandaar dat we hier de mededeling van Democrazy integraal overnemen:
Het is zover, het doek is opnieuw gevallen. We gaan voor onbepaalde duur de deuren sluiten. We vragen nog even de tijd om ons te organiseren, zodat we voor de eerstkomende concerten een waardig alternatief kunnen aanbieden. We kijken alvast met een positief gevoel terug naar de concerten die we de afgelopen weken en maanden nog hebben kunnen organiseren onder deze vreemde omstandigheden. We willen alle betrokkenen hierbij nog eens uitdrukkelijk bedanken voor het begrip en geduld: het publiek, de muzikanten, crew, partners, vrijwilligers, … Hou onze website en social media de komende dagen in de gaten voor updates. Ticketkopers mogen binnenkort een mail van ons verwachten met meer info. Laten we nu hopen dat we de curve snel opnieuw onder controle krijgen. We wensen iedereen veel sterkte toe en hopen dat we elkaar snel terug mogen zien. Dan zetten we de volumeknop terug op 11. x
The Tallest Man On Earth brengt een beetje warmte mee tijdens deze barre Coviddagen. Terwijl Zweden de coronamaatregelen oplegde aan de bevolking, besloot één van zijn vrienden haar boerderij om te vormen tot een concertzaal: “The Little Red Barn”.Goed idee denken wij dan.
De documentaire“The Little Red Barn Show” toont een groep vrienden die samenkomen en muziek maken in volle coronacrisis. Op een boerderij, in the middle of nowhere. Regisseur Rolf Nylinder legde de bende getalenteerde muzikanten vast en zag hen een klein, eenvoudig en magisch werk tot stand brengen. De film gaat in premiere op 12 november. Na het concert volgt er ook een Q&A met The Tallest Man On Earth himself. Je betaalt zoveel voor je ticket als jezelf wilt, vanaf €5. Met de wetenschap dat je hiermee de muzikanten en de sector steunt. Een deel van de fee gaat alvast naar Live2020. Waarvoor dank!
Dit is een online event. Met je toegangsticket kan je het concert tot twee dagen erna (her)bekijken.
Nordmann stoomde de afgelopen dagen een set klaar rond het nieuwe album, waar ze vrij spel krijgen in onze zaal. Zaterdag stond er een uitverkocht dubbelconcert op het programma. Covid besliste er helaas anders over. Maar we zorgen voor een digitaal alternatief. Zaterdag kan je het concert volgen via de high quality livestream van Sound Of Ghent! Ticketkopers zullen persoonlijk op de hoogte gebracht worden. Wie het concert graag wilt volgen via deze livestream kan zijn ticket voor slechts €5 kopen via deze link: https://tinyurl.com/y44shnk8 Nieuw album ‘In Velvet’ verscheen onlangs via Unday Records. In de aanloop van het album verschenen al drie singles: ‘Cascade(s)’, ‘Star-Fluff’ en ‘Cryptonym’. Aanrader! Een organisatie van Democrazy en Handelsbeurs Concertzaal InfoTicketsFacebook
Corona of niet, op deze blog blijven we niet (nooit) bij de pakken zitten. Nauwelijks concerten die naam waardig in de komende weken en maanden? Dan maar een flashback naar het rijk gevulde concertverleden van 9000 Gent. Om even stil te staan bij de kleurrijke figuren en bands die hier ooit op de planken stonden.
Derde in de reeks: de passage van Coil in Gent. Stap in de teletijdmachine voor een verslag ruim 18 jaar na datum. Gereconstrueerd met behulp van een olifantengeheugen, opnames, oud papier, facebook enz.
Het Britse avant-garde collectief Coil was zonder enige twijfel één van dé cultgroepen uit de eighties en de nineties. Onbekend bij het (grote) publiek maar invloedrijk en een sterke inspiratiebron voor andere bands en muzikanten zoals Trent Reznor (Nine Inch Nails). Ondergewaardeerd zoals vaker het geval met pioniers van alle slag, maar onvoorwaardelijk gesteund door een beperkte groep van devote fans.
De nucleus van Coil werd gevormd door het duo John Balance – Peter Christopherson dat een onstuimig verleden deelde in Psychic TV, een even occulte als grensverleggende band die op zijn beurt het vervolg was op Throbbing Gristle. Minder occult maar net zo grensverleggend.
Dit experimentele gezelschap (1977-81) voerde provocatie hoog in het vaandel en combineerde tegendraadse muziekmakerij met anti-theater en iets dat omschreven kan worden als ‘video-art’. Een rellencircus dat niet door iedereen gesmaakt werd to say the least. Een ‘schandalige live performance’ van de band haalde zelfs de debatten in het Britse Lagerhuis. Het averechtse Throbbing Gristle geldt als één van de grondleggers van het zgn. ‘industrial’ genre, het label dat ook op Coil werd gekleefd.
Een stevige voorgeschiedenis dus en Coil situeerde zich bijgevolg van bij de start in ’82 in dezelfde onconventioneel-experimentele sfeer. Het duo bracht een aantal opmerkelijke albums uit waarvan het tweeluik ‘Scatology’ (1984) – ‘Horse Rotorvator’ (1986) nog het meest tot de verbeelding spreekt. Met dank aan de merkwaardige cross over tussen atonale noise, etno, sinistere folk en hondsbrutale poëzie. Favoriete thema’s: paganisme, herenliefde, het occulte, de werken van William S. Burroughs en verder alles wat min of meer buiten de lijntjes kleurt.
Coil werkte voor de realisatie van de eerste albums samen met een indrukwekkende stoet van gelijkgestemde collega’s zoals Gavin Friday (Virgin Prunes), Marc Almond (Soft Cell) en Clint Ruin (Foetus). Een breed uitgevallen instrumentatie waarin net zo goed doedelzakken, klankschalen, slijpschijven, draailieren als synths opdoken, gaven het unieke bandgeluid vorm.
Het duurde ongeveer anderhalf decennium vooraleer Coil ook live optrad. Zij het met mate. In zijn gehele bestaan wordt de groep bij benadering 50 maal op een podium gesignaleerd. Niet zo gek veel in een tijdspanne van 22 jaar. Slechts twee shows in België; één in Antwerpen (CC Luchtbal, 2001) en één in de Balzaal van Kunstencentrum Vooruit in april 2002. De tickets voor de Gentse show vlogen in elk geval razendsnel deur uit in de richting van een kleurrijk publiek.
Enkele tellen voor de aanvang van de show in een volgelopen balzaal kruiste de blik van ondergetekende – op rij één zoals vaker – die van frontman Peter Christopherson. Boodschap: ” I’ve been waiting my entire life for this”. Antwoord: “If so, it better be good boy”. En good werd het met een intens, beklijvend optreden.
In KC Vooruit stonden acht nummers op de playlist die een steekhoudende selectie inhielden van de breed uitgevallen Coil-catalogus die toen al meer dan 20 titels telde. Werden de eerste twee nummers nog geplaagd door (kleinere) schoonheidsfoutjes, dan zat het helemaal goed vanaf het moment dat het bezwerende Slur door de zaal ging.
Het beste werd bewaard tot het einde met AYOR en een desperaat gescandeerd ‘Backwards’, het titelnummer van het laatste (reguliere) Coil album. Niets minder dan een indrukwekkend orgelpunt. Het publiek ging compleet uit zijn dak tijdens deze slepende mantra waarin de pijn van het (anders) zijn uitvoerig wordt bezongen.
John Balance, anders dan gebruikelijk zeer spraakzaam die zwoele avond, nam afscheid van het dankbare Gentse publiek met: “Thank you, that’s it, tonight, thank you very much for coming. We’ll be back when we can, do different things again.”
Terugkomen deed Coil helaas niet na iets meer dan een uur op het podium. Geen bis die avond en een tweede concert op een later tijdstip zat er ook niet meer in (zie epiloog). De mysterieuze magie die in de lucht hing die lenteavond zinderde wel nog lang na. Een once in a lifetime – optreden, zonder twijfel. You should’ve been there.
Epiloog Het verging de band allerminst goed na de 2002-tour met halte in Gent. John Balance kreeg het steeds moeilijker met zijn verslavingsproblematiek en overleed anderhalf jaar later (november 2004) op 42-jarige leeftijd na een ongelukkige val van een trap.
Peter ‘Sleazy’ Christopherson nam hierop de wijk naar Thailand met zijn muzikale hebben en houden. Daar werkte hij de Coil catalogus verder af en toonde hij nog één maal zijn genie aan de wereld met het ‘Treshold Houseboys Choir’ – project (2007, Form Grows Rampant). Hij overleed in 2010 in zijn slaap op 55-jarige leeftijd in Bangkok.
SETLIST 02/04/02
Anarcadia: All Horned Animals
Amethyst Deceivers
Slur
A Cold Cell
Broccoli
Paranoid Inlay
AYOR (At Your Own Risk)
Backwards
Coil was: * John Balance – vocals & Bells * Peter Christopherson – Sequencer, video projections & Synthesizer * Simon Norris – Synthesizer & Bells * Cliff Stapleton – Hurdy-Gurdy * Mike York – Bagpipes, Bombarde & Balalaika
Tweede video van het ILA concert van vorig weekend. Je hoort/ziet Eternity, opener van de avond en één van de nieuwe nummers die de band bracht. Enjoy!
ILA (B) live @ DOK, Gent – zat. 03/10/2020 Org. Democrazy
Een dik half uur en een zevental nummers, meer had ILA in het voorbije weekend niet nodig om ons te overtuigen van haar klasse. Eens te meer. De bescheiden Limburgse band aangevoerd door Ilayda Cicek, verzorgde zaterdag in de kille DOK-hangar het voorprogramma van local hero Ian Clement.
ILA, live @ DOK – (c) 2020, WDS/Luminous dash
Op de ILA-playlist: vier tracks van de vorig jaar verschenen ep Montage, twee nieuwe nummers en één maal ‘ouder werk’ met Home. Vooral de heftig-emotionele vertolking van dat nummer ging door merg en been zaterdagavond. Verbluffend, al mocht het concert over de gehele lijn beklijvend heten. Niet één overbodig moment, zeven maal raak.
Uitstekend optreden van een bijzonder getalenteerde dame en haar gevolg. Dat de nieuwe plaat er maar snel aankomt.
SETLIST 02/10: 01. Eternity 02. Chemicals 03. Home 04. Twenty-Two 05. Deity 06. Nude 07. In Vain
ILA is: * Ilayda Cicek: guitar/vocals * Cas Kinnaer: drums * Sam Smeets: guitar/bass
THE COLOR GREY (B), live @ DOK – vrijdag 02/10/2020
TheColorGrey deed vrijdagavond, in aanloop naar de spetterende show van Lander & Adriaan, een verdienstelijke poging om de troosteloze najaarskilte te verdrijven in de DOK-hangar. De veelzijdige Congo-Belgische rapper, singer-songwriter én producer wrong zich in alle bochten om het publiek te plezieren met zijn mix van hip hop, soul, r&b and pop.
Lang niet vanzelfsprekend als iedere toeschouwer als een blok beton op zijn/haar stoeltje moet blijven zitten. Corona rules maar Grey liet het niet aan zijn hart komen en riep halfweg de show op om toch even bubbelgewijs te dansen. Wat ook gebeurde, zij het met mate en met respect voor social distancing.
Tot grote opluchting van de Democrazy-medewerkers en zowaar de-arm- der-wet (in burger) die zag dat het goed was. Uitschieter: ‘Twice As Hard’, de single van het recent uitgebrachte album Overcome.
KINKYSTARCESOIR 