Falling Man & Crites – 12/10 – live @ Nest

Falling Man & Crites – 12/10 – live @ Nest

Donderdagavond tekenden Falling Man en Crites verantwoordelijk voor een dubbele party. Beide bands, elk met een nieuwe release in de achterzak, wisten het uitverkochte huis moeiteloos te overtuigen. Twee maal scherp & eigenzinnig. Twee maal een demonstratie van de Gentse weelde op dit vlak.

Veel belangstelling voor de tweevoudige releaseshow in Nest en zowaar nog wachtrijen voor de ingang toen Crites punchend de avond op gang trok met Obey. Meteen werd de progressie die de noiseband boekte in de voorbije twee jaar duidelijk gemaakt.

Niet dat het voorheen een rommeltje was, integendeel, maar de vierkoppige band speelde donderdag ontzettend secuur en strak. Zonder er een gram power bij in te schieten of al te vierkant uit de hoek te komen. Met de bassiste als immer soliede draaischijf.

De twaalf nummers die de debuutplaat donkergrijs tot inktzwart kleuren, vulden donderdag ook de setlist. Enkel de running order werd wat aangepast. Sell My Soul en Damage Control, twee nummers met veel reliëf, maakten een erg goede indruk. Ook Walls, de single die het album voorafging, klonk voortreffelijk. Staalharde catchyness die de applausmeter een eerste maal in het rood deed gaan. En de ijle gitaarsolo die dit nummer afsluit is ronduit bedwelmend.

Halfweg de show ebden de laatste zenuwen definitief weg en was er ruimte voor wat podium-ongein waarin haperende lichaamsdelen en gitarist Miguel Moors een hoofdrol speelden. Er mag al eens gelachen worden, zelfs al bedenk je je eigen sound met het label ‘noisenoir’. Crites loste donderdag de verwachtingen probleemloos in met een puntgaaf concert van hoog niveau. Zelden een support act meegemaakt die zoveel bijval kreeg.

Twee weken na de geslaagde try-out in Nederland was het uitkijken naar de spreekwoordelijke thuismatch van Falling Man aangevoerd door ‘neofiet’ Sander Van Den Broecke i.p.v. podiumbeest Sam Louwyck. Een nieuwe plaat in etalage zetten en en passant een monument richting vergetelheid spelen, er zijn eenvoudiger klussen te bedenken voor een ‘herintreder’ op de rockmarkt. Na dertig jaar podium-inactiviteit nog wel. ‘Een uitdaging’ zou een ongeïnspireerd crisismanager daarover durven zeggen.

De nieuwe frontman, in het zwart gestoken en net als zijn voorganger gezegend met een karakterkop, trad na de impressionant grommende intro (The Grid) de achterban zelfverzekerd tegemoet. Na de verkenningsronde ontpopte hij zich tot entertainer van dienst. Met een loodzware Gentse tongval, dat spreekt.

Net voor Soon, het nummer met het hoogste freak out gehalte op ‘Ghost’, bracht Van Den Broecke de woeste wereld van de Kuiperskaai met een vette grijns in herinnering. Beelden die na dertig jaar sterk aan vervaging onderhevig zijn. En enkel te herkennen door wie vóór 1970 geboren is. Slosse nog aan toe.

Falling Man mag dan een ‘oudere jongeren’-collectief zijn, time awaits no man, het was er donderdag echt niet aan te horen. De begeleiding speelde zich het vuur uit de sloffen. Zoals een alerte concertganger meegaf; nu de frontman niet langer met alle aandacht gaat lopen merk je pas hoe goed de rest van de band eigenlijk wel is. Tegenspreken deden we niet.

De tien nummers die samen ‘Ghost’ uitmaken legden beslag op de eerste tien plaatsen van de playlist van donderdagavond. Eens de geest verjaagd kon de aansnijding van het oude(re) werk van start gaan. Geen grote verrassingen wat betreft de selectie uit de back catalogue. Slechts één wijziging t.o.v. de try-out met Tar Melting, de aanstelijk swingende heatwave van de debuut EP. Mag altijd op het menu staan.

Daarmee werd ook een eerste keer van het podium gestapt om, luid aangemoedigd door het Gentse publiek, terug te keren voor de bisronde met Mr. Matucheck, nog steeds een uiterst geslaagde symbiose van The Fall en Sonic Youth, en het hypnotiserende Hot Hotel. Applaus op alle banken na afloop. Opdracht meer dan volbracht. Falling Man staat er weer na een lelijke tuimelperte begin dit jaar.

Setlist Crites

1. Obey
2. Mausoleum
3. Unrelenting
4. Damage Control
5. Sell My Soul
6. Gangreen Boy
7. Run
8. Moan
9. Walls
10. Crash
11. Haywire
12. Gimmick

    Crites is: Mick Windey : Guitar / Vocals ** Mimi Van de Put: Bass / Vocals **  Gunther Liquette: Drums / Vocals ** Miguel Moors : Guitar

    Meer info: Crites FB

---

Setlist Falling Man

1. The Grid
2. Sleep
3. Mister Vega
4. Red Haze
5. Soon
6. Robot Kaput
7. Beach Blues
8. Ghost
9. Blood Moves
10. Wrong Song
11. Shine On
12. Bags Slags Down
13. Tar Melting
14. Mr. Matucheck
15. Hot Hotel

CRITES – live @ Nest, 12/10 – foto’s & video

CRITES, live, Gent – Nest, don. 12/10/2017
Org. Democrazy

“SELL MY SOUL” (03.18)

 

ONgehoord! (104) – CRITES

DEGELIJK DEBUUT
CRITES: ‘Crites’ (Starman)

Enkele weken geleden werd de single ‘Walls’ vooruitgezonden als appetizer maar nu is ie er helemaal; de debuutplaat van ‘Crites’. Vierkoppige noiseband samengesteld uit leden van verschillende bands uit alle windrichtingen maar met thuisbasis in 9000 Gent. Sinds twee jaar timmerend aan de weg. Planmatig, stap voor stap. Zonder veel aarzelen en in ieder geval zonder struikelen. Resultaat: een rist goed onthaalde optredens en unisono positief klinkende kritiek in de (vak)pers.

‘Crites’ heeft zijn rock, door de band treffend ‘noisenoir’ gedoopt, graag met een duidelijke 90’s twist maar het eindresultaat is onmiskenbaar 2017. De twaalf nummers op het titelloze debuut zijn stuk voor stuk in het bezit van de nodige onvoorspelbaarheid, power en spankracht. Steeds balancerend op de rand, nooit erover. Liefhebbers van gratuit gitaargeweld, gelieve u te onthouden.

Die aanpak leverde een erg volwassen eerste plaat op waarin de prominent aanwezige bas van Mimi Van De Put het gitaarwerk van de mannen kordaat de juiste richting uitstuurt. Als de band vaak – en niet ten onrechte – met ‘Cop Shoot Cop’ wordt vergeleken dan heeft het daar veel mee te maken. Het is geen toeval dat zij centraal op podium staat als Crites voor een levend publiek zijn opwachting maakt.

Hoogtepunten genoeg op dit album. De single ‘Walls ‘klonk al meer dan aardig, ‘Damage Control’ (voorheen ‘Comfort Zone’ geheten) heeft een aanstekelijke dynamiek en fijn hakkende gitaren aan boord maar het zijn de minder rechtlijnige, verrassend evoluerende nummers als ‘Run’ – noisy start en uptempo poppy einde – en ‘Moan’ die uiteindelijk het verschil maken. En die mogelijk een ruimer publiek dan voorheen kunnen aanspreken. This said, het album haalt over de gehele lijn een hoog niveau. Het is vergeefs speuren naar een zwak of minder geïnspireerd moment. Een degelijk debuut dus dat naar meer smaakt.

‘Crites’ stelt het album voor aan het Gentse publiek op 12 oktober in ‘Nest’, in het voorprogramma van ‘Falling man’. Aanvang: 19.30 – kom op tijd! Tickets: 7€ vvk, 10€ add. Organisatie: Democrazy.

CRITES: ‘Crites’
Starman Records

1. Haywire — 02:53
2. Walls — 03:53
3. Damage Control — 03:22
4. Sell My Soul — 03:08
5. Crash — 03:34
6. Run — 02:47
7. Gangreen Boy — 03:42
8. Mausoleum — 02:31
9. Obey — 02:49
10. Unrelenting — 04:07
11. Moan — 03:30
12. Gimmick — 05:30

Crites is:

* Mick ‘Erasorhead’ Windey: Guitars/Vocals
* Mimi Van de Put: Bass/Vocals
* Gunther Liquette: Drums/Vocals
* Miguel Moors: Guitars

Meer info:

http://www.starmanrecords.com

ONgehoord! (103) Falling Man – Ghost

SAME SAME BUT DIFFERENT
‘Ghost’ by Falling Man, 22/09/17.

Twee dagen geleden online gegooid en binnenkort in de platenbakken: ‘Ghost’, het lang verwachte tweede album van ‘Falling Man’. Een plaat die zoals bekend volledig anders uitpakt dan vooraf gepland. Zanger/boegbeeld/acteur/bv Sam Louwyck gaf er begin dit jaar noodgedwongen de brui aan wegens een overdaad aan andere verplichtingen. Exit mediageniek uithangbord. Er zijn dankbaarder omstandigheden te bedenken om de opnames van een nieuwe plaat af te ronden.

Na een korte zoektocht werd Sander Van Den Broecke aan boord gehesen. Een oude bekende die bijna dertig jaar geleden voor het laatst op een podium werd gesignaleerd. Als onderdeel van een fifties coverband. Ondergetekende zag ‘m nog aan het werk tijdens een wild feestje in een berucht Gents café dat er niet in slaagde de Sovjet-Unie te overleven. Een eeuwige eeuwigheid geleden dus.

Het pleit in ieder geval voor de band dat er niet verwoed gezocht werd naar een kopie van het origineel of naar een vervanger die de animale act annex vocalen van Louwyck zo goed als mogelijk probeert te imiteren. Dat had sowieso verkeerd afgelopen. Tabula Rasa dus en geen spoor meer van Louwyck op de nieuwe plaat.

Tegen de achtergrond van het plotse vertrek van de  frontman is ‘afscheid’ zowat het centrale thema geworden op ‘Ghost’. ‘Forever is a lie’ zo klinkt het in ‘Soon’. Inderdaad, niets is voor altijd. Het verscheiden van jeugdhelden (‘Mister Vega’) , het verdampen van de sfeer van de oude dagen (‘Soon’), het afscheid van geliefden (‘Ghost’) en het omstandig vloeken op  de effecten van de ongenadige tand des tijds (‘Wrong song’). Het passeert allemaal de revue.

De uitstekende single ‘Beach Blues’ ging deze zomer het album vooraf, knappe video incluis, en kent qua catchyness zijn gelijke niet op ‘Ghost’. Rechttoe-rechtaan in 2’41”. Het kortste en meest directe nummer van de plaat. Lichtjes atypisch voor de rest van het album dat meer ingehouden is en een stuk grimmiger klinkt. Minder rammelrock, meer krautinvloeden. Met de geest van ‘Pere Ubu’ onveranderlijk op de achtergrond. Het sombere titelnummer halfweg vormt waarschijnlijk nog de beste dwarsdoorsnede  van de nieuwe release.

‘Ghost’ wordt uitgeleide gedaan met ‘The Grid’. De rechtlijnige titel ten spijt een licht hallucinante gitaardraaikolk die doet terugdenken aan de avant-gardistische (anti) rock van ‘The Germans’ toen ‘Are Animals Different’ werd uitgebracht. Indrukwekkend.

falling man 2.0  – foto (c) Kaat Sieleghem, 2017

‘Ghost’ is de neerslag van een turbulente periode gekenmerkt door de nodige twijfels en tegenslagen, het visitekaartje van een groep die zichzelf opnieuw diende uit te vinden, nolens volens. De refurbished band is daar goed in geslaagd met de productie van een meer dan waardige opvolger voor het debuut album. Een plaat waarop niets overbodig staat en die de koortsige tijdsgeest – alleen de waanzin en het risico vormen nog zekerheden – bij momenten goed weet te vatten.

Falling Man 2.0 is anders maar blijft uiterst herkenbaar. Zoals toeristen in Azië soms in gebroken Engels horen verklaren: ‘same same, but different’. Of zoals de bio het meegeeft: “It is still Falling Man, yet somewhat different.” En ongemeen boeiend voegen we daar graag aan toe.

‘Falling Man’ stelt de nieuwe worp voor aan het Gentse publiek op donderdag 12 oktober (‘Nest’) en wordt bij die gelegenheid gegangmaakt door het huiveringwekkend goed bezig zijnde noisecombo ‘Crites’. Als support act zal de band eveneens een nieuwe plaat in de etalage zal plaatsen. Een dubbele releaseshow bijgevolg. Een avond om keihard naar uit te kijken. Organisatie: ‘Democrazy’, tickets: 7€ in vvk, 10€ add. Geen geld voor twee Gentse topbands. Allen daarheen dus.

Wie niet zolang kan wachten, en dat kunnen we ons best voorstellen, kan op vrijdag 6 oktober al terecht in de Westhoek bij de vrienden van ‘4AD’ (Diksmuide) waar ‘Falling Man’ het nieuwe album een eerste maal live brengt.

‘GHOST’

01/ Sleep – 03:07
02/ Robot Kaput – 04:15
03/ Beach Blues – 02:41
04/ Mister Vega -02:29
05/ My Ghost – 03:57
06/ Red Haze – 03:57
07/ Soon – 03:11
08/ Blood Moves – 04:32
09/ Wrong Song – 02:44
10/ The Grid – 03:12

ONgehoord! (102) CRITES – ‘Walls’

Het langverwachte debuutalbum van de Gentse noiserock formatie ‘Crites’ komt er over een tweetal weken aan. De single ‘Walls’ gaat de plaat vooraf die via ‘Starman Records’ uitgegeven wordt. Uw man, geheel opgetrokken uit luisterbereidheid en enig Gents chauvinisme, luisterde er naar en maakte prompt aantekeningen met uitroeptekens voor het gevreesde eindejaarslijstje.

De keuze voor ‘Walls’ mag geen grote verrassing heten. Het nummer staat al langer dan vandaag op de playlist van de vierkoppige band, maakte live telkens indruk en biedt een goed inzicht in de intelligente ‘rock noir’ waar de band voor staat; noise rock die schatplichtig is aan het verzamelde werk van de baanbrekers in de eighties en nineties. De vergelijking met ‘Cop Shoot Cop’ niet maken is érg moeilijk.

Schatplichtig zijn betekent in het geval van ‘Crites’ niet imiteren of kopiëren. De gitaargolven die het geheel voortstuwen klinken 2017 as hell. De band ademt niet dezelfde kwaadheid of woede uit als de andere Gentse bands in het genre maar mept er tekstueel ook niet naast. “This world is falling apart” inderdaad.

Dat zaterdag 16 september een drukke dag wordt (Rockconcours ‘De Beloften’ en het eerste ‘Luminous Dash’ – Festival @ KS) werd op deze blog al meer dan eens gesignaleerd. Diezelfde dag blijkt nu ook de release van het ‘Crites’ album op het programma te staan. Dat wordt een extra ommetje richting betere platenwinkel.

De release show is een kleine maand later voorzien op donderdag 12 oktober in ‘Nest’, de oude bib, waar de support van ‘Falling Man’ wordt verzorgd. Twee release shows voor de prijs van één dus want diezelfde avond komt ‘Falling Man 2.0’ voor het eerst aan de oppervlakte in hometown Gent. Om het nieuwe gezicht én het tweede full album voor te stellen. Een avond die je dus onder geen beding missen mag. Organisatie: het extreem goedaardige ‘Democrazy’. Tickets: 7€ in vvk, 10€ add.

Crites is:

– Mick Windey : Guitar / Vocals (‘Mick Eraserhead’)
– Mimi Van de Put: Bass / Vocals
– Gunther Liquette : Drums / Vocals
– Miguel Moors : Guitar

Meer info:  Crites FB   Crites Website

 

Crites live @ Kinky Star – 29/05/16

Deep Black Noise

Het Gentse noiserock combo ‘Crites’, voor de eerste maal op het Kinky Star podium zondagavond, gooide de deur van het weekend met een harde smak dicht.

De nieuwe band, een samenwerking tussen leden van ‘Vandal X’, ‘Nightwitches’, ‘Mong Dosus’ and ‘Blackup’ brengt volgens de eigen bio ‘noisenoir’. Het is maar hoe je ’t noemen wil. In alle geval noiserock van de intelligente soort die hard doet denken aan het fijnste dat de noise scene in de nineties produceerde. Denk ‘Helmet’, ‘Jesus Lizard’, ‘Barkmarket’ en (vooral) ‘Cop Shoot Cop’. De Amerikaanse cultband deed het dan wel met twee bassisten maar voor het overige komt ‘Crites’ – één bassiste rijk- dicht in de buurt van de New Yorkse inspiratiebron.

‘Crites’ – eind vorig jaar op poten gezet – heeft nog geen releases in de achterzak maar de vorig jaar uitgebrachte demos lieten al horen aan dat beginnersgepruts niet aan de orde is. Ook niet op het podium, het viertal met bassiste Mimi Van de Put in een centrale rol, zette zondag een bijzonder degelijke show neer die slechts één keer haperde door een overspannen gitaarsnaar. De enige faux pas van de avond.

De vocals werden om beurten door drie bandleden gebracht. Gitarist Miguel Moors, nochtans niet op zijn mond gevallen, was de enige die geen uitzicht had op een microfoon. Gunther Liquette, ook achter de drumvellen bij het bikkelharde ‘Vandal X’, hield zijn collega’s strak in het gareel. Niet dat we anders verwacht hadden.

‘Comfort Zone’, in een vorig leven nog ‘Damage Control’ geheten, was onmiskenbaar het hoogtepunt van de avond. Met dank aan de fors duellerende gitaristen. Een geslaagd concert, met de nodige variatie en diepgang maar zonder verlengstuk. Na drie kwartier wilde het morrende volk best wel meer maar dat kwam er niet. Met een laconiek “op is op” werden de bisroepers na afsluiter ‘Gimmick’ het zwijgen opgelegd. De uittocht naar het terras en bijbehorende zuurstof kon beginnen.

Setlist 29/05

01. Obey
02. Mausoleum
03. Unrelenting
04. Walls
05. Moan
06. Gangreen
07. Sell  My Soul
08. Crash
09. Haywire
10. Run
11. Comfort Zone
12. Gimmick

Crites is:

* Mick Windey : Guitar / Vocals
* Mimi Van de Put: Bass / Vocals
* Gunther Liquette : Drums / Vocals
* Miguel Moors : Guitar

Meer info:

Facebook   Crites

 

 

Crites live @ Kinky Star (video)

Crites  live @ Muziekcentrum Kinky Star – zondag 29/05/2016. Voorlaatste nummer van de set; ‘Comfort Zone’ (a.k.a. ‘Damage Control).

ONgehoord! (33): Crites – demo

Met ‘Crites’ duikt er alweer een nieuwe naam op in het druk bezette Gentse muzieklandschap. Nieuw maar helemaal bleu is de band hoegenaamd niet want samengesteld uit bits & pieces van het fantastische ‘Vandal X’, ‘Nightwitches’, ‘Mong Dosus’ en ‘Blackup’.

Met een dergelijke pedigree weet je dat vrolijk-vrijblijvende popdeuntjes waarschijnlijk niet op het menu staan. En dat is ook niet het geval.

De vierkoppige bende, drie mansmensen en een bassiste sterk, gaf op de zonnigste 1 november ooit een eerste teken van leven met de release van een 4 – track demo. Zonder veel poeha, bijna anoniem, gepost op Bandcamp. Vier nummers opgenomen in het repetitiehok zoals het een allereerste demo betaamt. Maar dat valt er niet echt aan te horen, het visitekaartje mag al-bij-al ‘af’ heten.

‘Crites’ haalt de mosterd onmiskenbaar bij de noiserock bands die de eighties en de nineties voorzagen van een weerbarstige soundtrack. Het onvolprezen ‘Cop shoot Cop’ wordt in de bio – niet geheel onterecht – als referentie vermeld  en de gortdroge baslijnen die de zaak voortstuwen hebben onmiskenbaar een hoog Jesus Lizard – gehalte. De klassiekers zijn m.a.w. (goed) gekend maar dat staat een eigen, gestroomlijnd & meerstemmig geluid niet in de weg.

Opener ‘Damage Control’ kan nog het meest te charmeren maar ‘Crites’ weet met deze eerste worp over de gehele lijn te boeien. Het is uitkijken naar meer  en naar de eerste show. Dit kan niet anders dan vonken geven op een podium. Meanwhile: mooie aanwinst voor de Gentse scene, om in de gaten te houden.

---

Crites – demo (01.11.2015) 

1. Damage Control – 03:23
2. Moan – 03:32
3. Mausoleum – 02:3
4. Unrelenting – 04:20

---

Crites is:

* Mick Erasorhead : Guitar / Vocals (mong dosus)
* Mimi Van de Put: Bass / Vocals (nightwitches)
* Gunther Liquette : Drums / Vocals (vandal x)
* Miguel Moors : Guitar (blackup)

---

Meer info:  https://www.facebook.com/Critestheband/