Falling Man & Crites – 12/10 – live @ Nest
Donderdagavond tekenden Falling Man en Crites verantwoordelijk voor een dubbele party. Beide bands, elk met een nieuwe release in de achterzak, wisten het uitverkochte huis moeiteloos te overtuigen. Twee maal scherp & eigenzinnig. Twee maal een demonstratie van de Gentse weelde op dit vlak.
Veel belangstelling voor de tweevoudige releaseshow in Nest en zowaar nog wachtrijen voor de ingang toen Crites punchend de avond op gang trok met Obey. Meteen werd de progressie die de noiseband boekte in de voorbije twee jaar duidelijk gemaakt.
Niet dat het voorheen een rommeltje was, integendeel, maar de vierkoppige band speelde donderdag ontzettend secuur en strak. Zonder er een gram power bij in te schieten of al te vierkant uit de hoek te komen. Met de bassiste als immer soliede draaischijf.
De twaalf nummers die de debuutplaat donkergrijs tot inktzwart kleuren, vulden donderdag ook de setlist. Enkel de running order werd wat aangepast. Sell My Soul en Damage Control, twee nummers met veel reliëf, maakten een erg goede indruk. Ook Walls, de single die het album voorafging, klonk voortreffelijk. Staalharde catchyness die de applausmeter een eerste maal in het rood deed gaan. En de ijle gitaarsolo die dit nummer afsluit is ronduit bedwelmend.
Halfweg de show ebden de laatste zenuwen definitief weg en was er ruimte voor wat podium-ongein waarin haperende lichaamsdelen en gitarist Miguel Moors een hoofdrol speelden. Er mag al eens gelachen worden, zelfs al bedenk je je eigen sound met het label ‘noisenoir’. Crites loste donderdag de verwachtingen probleemloos in met een puntgaaf concert van hoog niveau. Zelden een support act meegemaakt die zoveel bijval kreeg.
Twee weken na de geslaagde try-out in Nederland was het uitkijken naar de spreekwoordelijke thuismatch van Falling Man aangevoerd door ‘neofiet’ Sander Van Den Broecke i.p.v. podiumbeest Sam Louwyck. Een nieuwe plaat in etalage zetten en en passant een monument richting vergetelheid spelen, er zijn eenvoudiger klussen te bedenken voor een ‘herintreder’ op de rockmarkt. Na dertig jaar podium-inactiviteit nog wel. ‘Een uitdaging’ zou een ongeïnspireerd crisismanager daarover durven zeggen.
De nieuwe frontman, in het zwart gestoken en net als zijn voorganger gezegend met een karakterkop, trad na de impressionant grommende intro (The Grid) de achterban zelfverzekerd tegemoet. Na de verkenningsronde ontpopte hij zich tot entertainer van dienst. Met een loodzware Gentse tongval, dat spreekt.
Net voor Soon, het nummer met het hoogste freak out gehalte op ‘Ghost’, bracht Van Den Broecke de woeste wereld van de Kuiperskaai met een vette grijns in herinnering. Beelden die na dertig jaar sterk aan vervaging onderhevig zijn. En enkel te herkennen door wie vóór 1970 geboren is. Slosse nog aan toe.
Falling Man mag dan een ‘oudere jongeren’-collectief zijn, time awaits no man, het was er donderdag echt niet aan te horen. De begeleiding speelde zich het vuur uit de sloffen. Zoals een alerte concertganger meegaf; nu de frontman niet langer met alle aandacht gaat lopen merk je pas hoe goed de rest van de band eigenlijk wel is. Tegenspreken deden we niet.
De tien nummers die samen ‘Ghost’ uitmaken legden beslag op de eerste tien plaatsen van de playlist van donderdagavond. Eens de geest verjaagd kon de aansnijding van het oude(re) werk van start gaan. Geen grote verrassingen wat betreft de selectie uit de back catalogue. Slechts één wijziging t.o.v. de try-out met Tar Melting, de aanstelijk swingende heatwave van de debuut EP. Mag altijd op het menu staan.
Daarmee werd ook een eerste keer van het podium gestapt om, luid aangemoedigd door het Gentse publiek, terug te keren voor de bisronde met Mr. Matucheck, nog steeds een uiterst geslaagde symbiose van The Fall en Sonic Youth, en het hypnotiserende Hot Hotel. Applaus op alle banken na afloop. Opdracht meer dan volbracht. Falling Man staat er weer na een lelijke tuimelperte begin dit jaar.
Setlist Crites
- Obey
- Mausoleum
- Unrelenting
- Damage Control
- Sell My Soul
- Gangreen Boy
- Run
- Moan
- Walls
- Crash
- Haywire
- Gimmick
Crites is:
Mick Windey : Guitar / Vocals ** Mimi Van de Put: Bass / Vocals ** Gunther Liquette: Drums / Vocals ** Miguel Moors : GuitarMeer info: Crites FB
Setlist Falling Man
- The Grid
- Sleep
- Mister Vega
- Red Haze
- Soon
- Robot Kaput
- Beach Blues
- Ghost
- Blood Moves
- Wrong Song
- Shine On
- Bags Slags Down
- Tar Melting
- Mr. Matucheck
- Hot Hotel
Die aanpak leverde een erg volwassen eerste plaat op waarin de prominent aanwezige bas van Mimi Van De Put het gitaarwerk van de mannen kordaat de juiste richting uitstuurt. Als de band vaak – en niet ten onrechte – met ‘Cop Shoot Cop’ wordt vergeleken dan heeft het daar veel mee te maken. Het is geen toeval dat zij centraal op podium staat als Crites voor een levend publiek zijn opwachting maakt.
Na een korte zoektocht werd Sander Van Den Broecke aan boord gehesen. Een oude bekende die bijna dertig jaar geleden voor het laatst op een podium werd gesignaleerd. Als onderdeel van een fifties coverband. Ondergetekende zag ‘m nog aan het werk tijdens een wild feestje in een berucht Gents café dat er niet in slaagde de Sovjet-Unie te overleven. Een eeuwige eeuwigheid geleden dus.
01. Obey