PARTIKUL (b), live @ Kinky Star – 29.04.2022 (video)
cold wave
Alle berichten die cold wave zijn getagd
Benevolence, met die welwillende naam wordt het debuutalbum van Skemer de wereld ingestuurd bij het aanbreken van de donkere dagen. De samenwerking tussen Kim Peers en Mathieu Vandekerckhove (Amenra, Syndrome…) is goed voor zeven nummers van het sterk galmende type. Alsof ze inderhaast in een schaars verlichte metrotunnel opgenomen zijn.
Om maar meteen ter zake te komen, de plaat lost in zijn geheel de hoge verwachtingen in die de single Sunseeker een tijdje geleden al had gecreëerd. Skemer manifesteert zich op deze eerste worp als een geslaagde update van de bands die het cold wave (sub)genre zo interessant maakten enkele decennia geleden. Denk X-Mal Deutschland, Skeletal Family e.a. en je komt minstens in de buurt van Skemer. Vergelijkingspunten van recentere datum worden gevormd door de Canadese doem-duo’s Cosmetics en Koban.
Aan de onderkoelde eighties echo’s valt bij de beluistering van de Benevolence niet te ontkomen, aan de machinaal tikkende drumcomputer evenmin. Het kenwijsje van ‘de tijd van toen’ valt – gelukkig maar – nergens op de achtergrond te horen. De plaat klinkt tot zeven maal toe zeer 2019. Cold Wave in een eigentijdse zwarte jas. Met dank aan het sublieme gitaarwerk van Vandekerckhove. Onophoudelijk knabbelend aan de krijtlijnen van de inktzwarte stijlfiguur.
Een debuut dus in zeven bedrijven, acht als je opteert voor het vinyl, waarvan het tweede en het derde de meest doeltreffende zijn. Niet toevallig de twee singles ‘Sunseeker’ en ‘RHOEAS’ die aan bod komen net na de ijzige intro ‘Shout To Cry’. Een intro die op de LP in een gestripte versie wordt hernomen en minstens net zo gepassioneerd binnenkomt.
Uitgegeven door het Italiaanse platenhuis Avant! i.s.m. de Gentse independent Wool-E Tapes/Discs. Knap debuut van een ongewone samenwerking tussen een topmodel en een topmuzikant. Een samenwerking die hopelijk nog lang niet uitgezongen is.
Check Bandcamp en overtuig jezelf. Benevolence is er verkrijgbaar voor de ronder dan ronde som van 10€ en dat lijkt het ons alvast waard. ’t Is maar een suggestie.
Benevolence
Avant!/Wool-E Discs
Release: 25.10.2019
1. Shout To Cry – 05:21
2. Sunseeker – 04:07
3. RHOEAS – 03:51
4. Best – 06:13
5. Call Me – 03:56
6. Heartbreak – 04:02
7. Wait For Me – 05:46
8. Shout To Cry – 05:22 (stripped) *
(* = LP only)
Nu vrijdag staat de zeventiende editie van ‘Dark Entries’ op het programma in Muziekcentrum Kinky Star. Naar fijne gewoonte twee namen op de affiche; ‘Charnier’ en het Limburgse ‘Ground Nero’ dat de EP ‘Beyond’ komt voorstellen die sinds gisteren ook via Bandcamp te beluisteren valt. Gothic rock met ballen, vlammend heet van de naald, niet te missen. Of wat dacht u?
Luister:
CHARNIER
GROUND NERO
Afgelopen vrijdag zag het in Kinky Star letterlijk zwart van het volk. Niet moeilijk als je een gothic double bill op het programma hebt staan. Een organisatie van ‘Dark Entries’, al een tijdje dé gothische kathedraal van vertrouwen. Voor de zestiende maal al present in Kinky Star als drijvende kracht achter een vleermuizenfeestje. Uw geheel in het zwart gestoken man – à la guerre comme à guerre – was er bij.
Het Nederlands-Belgische duo ‘Messier 39’ opende de avond met een stevige portie old school cold wave met alles erop en eraan. Minimalistische synths, gortdroge beats, spooky samples op de achtergrond en behoorlijk desperate vocals er overheen. ‘Messier 39’, in Kinky Star pas aan haar tweede optreden toe, kleurde drie kwartier netjes binnen de lijnen van het genre. En kreeg daarvoor de nodige bijval.
Een dergelijk optreden is en blijft een wat vreemde ervaring voor wie dit ruim dertig jaar geleden al omstandig meemaakte toen het (sub)genre nog geheel nieuw en grensverleggend mocht heten. En een bescheiden opgang maakte in de marge van de bredere post-punk stroming.
‘Messier 39’ maakte er een punt van om het inktzwarte ‘1983-gevoel’ zo scherp als mogelijk te benaderen. En lukte daar nog in ook. Zonder meer. Het retrogevoel en de relevantievraag waren vrijdagavond dan ook geen moment van de lucht voor ondergetekende. Het zal met het aantal jaren op de teller te maken hebben, niet kapot relativeren wordt dan een stuk moeilijker.
Voor hun amper tweede concert bracht de Nederlands-Belgische tandem het er niet slecht van af. De zenuwen stonden bij zangeres Ludwika kennelijk iets te strak gespannen om altijd even toonvast uit de hoek te komen maar verder niet echt een probleem.
Toetsenman Jan Vinoelst manifesteerde zich als geconcentreerde rots in de branding en leverde een vlekkeloze prestatie af. Hij nam in één nummer de zang voor zijn rekening en deed dat verre van slecht, al joeg hij zijn tussenkomst via een vocoder (of iets soortgelijks) sterk gemutileerd de zaal in. Het klonk wel. Geen bisnummer na drie kwartier death disco.
Meer power, beats en decibels met ‘Dageist’ op het podium. Ook een duo, uit het Noord-Franse Lille en al een achttal jaar in de weer met een fusie van eighties new wave en meer hedendaagse elektro. De Franse band kwam in Kinky Star het album ’40’ voorstellen. Dat laatste mocht letterlijk genomen worden; het integrale album passeerde de revue op de Vlasmarkt. Op de setlist was er plaats voor slechts één ouder nummer (‘Vampire’).
‘Dageist’ op het podium heeft niet zo gek veel om het lijf; enkel de zang en de baslijnen worden live gebracht. De rest staat op tape. Of op een USB stick zo u wil, we hebben het niet gecheckt. Video in de achtergrond om het geheel visueel kracht bij te zetten.
‘Comon’, het laatste nummer van de nieuwe plaat, bleek een forse binnenkomer. Een curieuze mix van new wave, erg veel Cure en Joy Division – echo’s gehoord by the way, begeleid door harde beats werd de zaak ingeslingerd. En goed onthaald door het publiek.
Zowat ieder nummer bleek zowat hetzelfde stramien te volgen. Het duo oogstte nog het meeste succes met ‘Trash Disco’; het enige nummer dat wat lichtvoetig uit het genre-carcan brak en het publiek vrolijkerwijs aan het dansen zette.
Dat deed een fractie van een seconde denken aan de genre-vervagende strapatsen van de heerlijke onnozelaars verenigd in ‘The Electric Six’. Eens te meer werd bewezen dat het lolligste van verschillende genres sans gène aan elkaar koppelen soms verrassend goede resultaten oplevert. Na drie kwartier recht vooruit viel het spreekwoordelijke doek met ‘No One Is Innocent’. Veel applaus maar dat kon geen van beide heren bewegen tot een bis. Une autre fois peut-être.
Messier 39 is:
* Jan Vinoelst – music
* Ludwika Jakubowska – vocals
Dageist is:
* Davide Schiavoni: vocals – music
* Frederic Strzelczyk: bass
Setlist Dageist 14/10:
- Intro
- Comon
- Lake Of Love
- Vampire
- Demon’s Time
- In My City
- Stereo
- Amazing
- Trash Disco
- No One Is InnocentMeer informatie: fb messier 39 fb dageist
Recentelijk gooide Johan, vaste klant / vrijwilliger / technieker / medewerker / duvel-doet-werkelijk-al, van de Kinky Star én drijvende kracht achter ‘Neege Duust’ twee opnames online van concerten die vorig jaar mee te maken waren.
We Are Ooh People
Liefhebbers van eighties cold wave zullen ongetwijfeld tevreden zijn met de gesofisticeerde elektro van ‘We Are Ooh People’ uit Brugge. Het concert dat in oktober doorging valt integraal te herbeluisteren via onderstaande link.
Elf nummers in totaal. Mocht u niet meteen weten wat eerst gekozen; track 2 (‘guitar hero’) vinden we nogal cool klinken.
Als je op geheel vrijwillige basis iets van Gary Numan in de platenkast hebt staan dan vind je dit vast en zeker OK. Prima opname trouwens.
https://liveatkinkystar.bandcamp.com/album/we-are-ooh-people-24102014
MDME SPKR
Van compleet andere orde zijn de vijf tracks die tijdens de live show van het Britse ‘MDME SPKR’ (juni 2014) werden vastgelegd. Eén drum, één bas en één zangeres die toonvaste met -euh- minder toonvaste momenten afwisselt. Doet op de één of andere manier wat denken aan de vroege L7. Mokerend, morsig en trashy like there’s no tomorrow.
Vorige week bracht de band haar allereerste EP uit.
https://liveatkinkystar.bandcamp.com/album/mdme-spkr-6-juni-2014