Deathmaze (b) & King Fu (b), Kinky Star – vrijdag, 06/03/2020.
LIEGE CALLING!
Luik boven vrijdagavond in Kinky Star met twee bands uit de vurige stede op het podium. Twee bands die niet alleen de thuisbasis gemeenschappelijk hebben maar het ook met dezelfde zanger/gitarist doen. Of ze ook met hetzelfde busje richting Gent afzakten weten we niet maar het zou ons niet verbazen als er wat bandcarpooling aan te pas kwam. Anyway, de ‘package deal’ van de Luikse underground scene bestond uit het darkwave duo Deathmaze en het power trio King Fu.
Deathmaze, een nieuwe band, opende de avond kort en krachtig met een daverende mix van afgemeten postpunk en noiserock. Fors golvend gitaargeweld begeleid door een eighties drumcomputer. Voorzien van kwaaie vocals met de allures van grofkorrelig schuurpapier.
Kort en krachtig want de band met Greg Danger en de boomlange bassist Julien Diels (ex-Cocaine Piss) – is nog niet zo lang onder ons en heeft vooralsnog een minimaal repertoire. Eens alle zes nummers van de in januari verschenen ep ‘Eau Rouge’ waren gespeeld, was het meteen ook afgelopen. Op is op.
Het duo werd niet echt geholpen door de twijfelachtige geluidsmixer van dienst die de combinatie power & decibels resoluut voorrang gaf op subtiliteit. Jammer. Dat kon/mocht toch beter. De onbestemde geluidsbrij deed het bandgeluid weinig recht aan. ‘Time Gun’, eerste op de playlist, maakte nog de beste indruk, fijn nummer.
King Fu was vrijdag aan zijn tweede Kinky Star appearance toe na de passage tijdens de Gentse Feesten van twee jaar geleden en had de voorstelling van het eerste full album ‘Ghost Police’ op het programma staan. Anders dan gebruikelijk bij dergelijke gelegenheden kwam de gehele plaat niet aan bod. Slechts enkele nummers haalden de playlist die flink wat ouder werk bevatte. Er zal wel een reden voor zijn.
Ook King Fu hield de zaken kort met een optreden dat nauwelijks een half uur in beslag nam en waar we, eerlijk gezegd, weinig wijzer van werden. De band ging nergens uit de bocht – ervaring zat – maar gaf een (sterk) vermoeide indruk. Snel even vanuit Luik naar Gent bollen voor een optreden zo net na een fulltime werkweek, is waarschijnlijk niet de beste aanloop naar een eclatante show. De grungepunk van het trio klonk vrijdag nogal vlak en eenvormig. Hoogtepunten noch dieptepunten. Volgende keer beter.
SETLIST DEATHMAZE
00. INTRO
01. TIME GUN
02. THE LAST LIGHT
03. POLE POSITION
04. HALF A SUN
05. FLAMES ETERNAL
06. CYBERCRIME
SETLIST KING FU
01. BLUNT
02. PUNK
03. SEND NUDES
04. STONER
05. SHOUT OUT
06. DOORS
07. GUNS
08. CHARLEY
09. LAST
Met het einde van het jaar in zicht kunnen we niet anders vaststellen dat het goed gaat met deze blog. Bijna 21.000 hits in de voorbije twaalf maanden of een vooruitgang van ruim 20% t.o.v. vorig jaar. Vroeger betekent niet altijd beter.
Ondanks de uitdrukkelijke focus op Gent, de Vlasmarkt in het bijzonder, én het gebruik van het manifest on-Angelsaksische Nederlands, krijgt deze blog aandacht uit alle hoeken van de wereld. Na de Belgische surfers, logischerwijs verantwoordelijk voor het merendeel van de hits (90%), bleken die uit de VS het talrijkst. Op de hielen gezeten door de Noorderburen, de Franse en de Britse muziekliefhebbers.
Naast de usual suspects ook bezoekers uit meer exotische oorden genre Indonesië (19 hits) , Nepal (2 hits) en Suriname (3 hits). Naast plekken waarvan we slechts het bestaan konden vermoeden zoals Kyrgyzstan en Zuid-Soedan (elk 1 hit). Alles bij elkaar een gemiddelde van 57 bezoekers per dag. Vorig jaar was dat nog 45. Dat kan slechter rekening houdend met de niche waarop deze blog zich richt.
Verder vermeldenswaard; de nauwe samenwerking met het online muziekzine ‘Luminous Dash’ die dit najaar werd opgestart. Een nieuw collectief van hoofdzakelijk Gentse muziekliefhebbers dat dagelijks – onbaatzuchtig & vrijwillig – aan de slag gaat met al het muzikale fraais dat over onze hoofden heen wordt gestort.
Reviews, foto’s en andere wetenswaardigheden op deze blog belanden frequent ook op die webstek. Een initiatief van Didier Becu die in geen tijd een ploeg van 25 medewerkers kon aantrekken voor het realiseren van de blog.
Kinky Star 2016: de concerten die u beter niet had gemist
In het onzalige jaar 2016 zochten we een 70-tal keer vertroosting in de kleinste club van de Vlasmarkt en zagen er een 90-tal bands in totaal aan het werk. Het merendeel daarvan werd bedacht met een kleine fotoreportage en/of een verslag van de podiumprestatie. Niet altijd even gemakkelijk. Inspiratie & zin genoeg. Er voldoende tijd voor vinden is een andere zaak. Dit overzicht is bijgevolg onvolledig. Alle KS shows meepikken – een slordige 300 per jaar – is sowieso onbegonnen werk.
De eerste keer dat we in 2016 met een volstrekt-voldane-glimlach huiswaarts keerden was eind januari na het concert van ‘All We Expected’. “Intens-heftige postrock met veel tempowissels en even fraaie als onverwachte wendingen. Afgewerkt met een zwaarmetalen rand” stond er te lezen op deze blog. Elf maanden later blijven we bij die positieve beoordeling. Prima concert van de West-Vlaamse groep. Om in de lijn van de bandnaam te blijven; ‘more than we expected’.
De tweede brede glimlach kwam er ongeveer een maand later aan met ‘Fake Indians’. De allereerste live show ooit van de Antwerpse groep. Geen concert waarover de band zelf helemaal gelukkig was. Dat alles perfect zou gezeten hebben vanaf de eerste live – poging zou ons eigenlijk óók verbaasd hebben. Maar het was ruim voldoende om een goed zicht te krijgen op de grote concentratie aan talent die in de rangen van de valse indianen huist. Om verder in de gaten te houden. Wordt het geen grote band dan toch minstens een goeie. En die moeten er ook zijn.
Begin Maart, na een gesmaakte passage van het Antwerpse ‘Shun Club’, kreeg ‘Jack-In-the-Box’ meer dan eens de handen stevig op elkaar bij de presentatie van hun eerste EP in Kinky Star. Pretentieloze poprock van hoog niveau gebracht door muzikanten die het creatieve denken & doen – geheel ‘out of the box’ (jaja)- genegen zijn. Opgeleukt door een heerlijk onnozele eighties cover. Brugse Poort: 10 pointz!
Einde maart was het volop tijd voor (terugkerende) oude bekenden en voor een stevig feestje met het derde Kinky Star – concert van het Zweedse lazerpunk duo ‘The Guilt’. Dat optreden gekoppeld werd gekoppeld aan een thuismatch / album release show van ‘Chaos Controllers’.
De Zotte Zweden brachten een stevige keelontsteking mee – na de show kon Emma geen halve piep meer uitbrengen – en een handvol nieuwe nummers die volgend jaar op het debuut album zullen prijken. Een nieuw album; daar komt geheid een Europese tour en dus een vierde KS – optreden van. Vroeg of laat. Mark our words.
Dezelfde avond stelden de Gentse chiptune controleurs van de chaos met verve hun eerste full album voor. Een volwaardig album, vergeven van de nodige beeps en bleeps maar ook vol onwaarschijnlijk catchy dingen. Luister maar eens naar ‘Insert Core To Continue’. Een release die de hakketak-gimmicks van het genre ver weet te overstijgen en het duo – tot hun eigen verrassing – een plaatsje in ‘De Nieuwe Lichting’ bezorgde. Later op het jaar doken de jolige controleurs Werkers-Neefs nog eens op tijdens de 8-bit night voor een tweede uitstekende concert in eigen huis.
Nog in Maart; een redelijk wisselvallig optreden van het Engelse post punk collectief ‘Desperate Journalist’. Grossier in verbluffend sterke nummers met de nodige eighties referenties en Smiths echo’s. Klinkt zo Brits als de pleitbezorgers van de debiele Brexit. ‘Cristina’ is waarschijnlijk één van de meest tot de verbeelding sprekende nummers die ooit door Kinky Star gegalmd hebben. Wisselvallig maar klasse. Mocht John Peel nog leven hij knuffelde de band waarschijnlijk half stuk.
In de avondlijke uren van het Feest van de Arbeid gaf het Portugese ‘10000 Russos’ omstandig van katoen in Kinky Star. Een interessante band die zich ver af houdt van de platgetreden paden en krautrock en psychedelica tot een onweerstaanbaar geheel weet te kneden.
’10 russos’ tekende voor een sterk-energiek optreden maar helaas ook voor het dieptepunt qua publieke opkomst. Om de één of de andere reden daagden die 1ste mei slechts een 20-tal ‘kameraden’ op. Het contrast met de gemiddelde KS-concertavond (= wring jezelf naar voor als je iets wil zien) kon moeilijk groter zijn. Jammer, dit verdiende meer en beter.Wel een fijne ontdekking.
De Gentse Feesten ter hoogte van Kinky Star waren een heuse voltreffer.Het kot zat zowat iedere dag (nacht) eivol zo gauw er een band het podium dreigde te bestijgen. Geen last van verminderde publieke belangstelling hier.
Van de Feestenprogrammatie onthouden we het uitzinnige gemaskerde bal dat ‘Sect Tapes’ verzorgde, de prima concerten van de Luikse noiseband ‘It It Anita’ en van de waanzinnige ‘30000 Monkies’ die de club omtoverden in een even zo waanzinnige zweethut.
Ook de afsluiter -‘Cocaine Piss’ om 5 uur in de ochtend van de laatste Feestenacht voor een heetgebakerd publiek- was om meer dan één reden memorabel. Tijdens het 15 minuten durende optreden gooiden uw man ter plaatse, en enkele stoutmoedige medeplichtigen, lijf & leden in de strijd om de geluidsinstallatie alsnog ongeschonden door de laatste nacht te loodsen. Dat lukte maar net.
Qua overvliegend bier en dito concertgangers werden die nacht enkele records scherper gesteld. Voor zover het u iets schelen kan; alles en iedereen overleefde zonder noemenswaardige schade het spektakel dat niet had misstaan in een prent van Fellini.’Cocaine Piss’ zal ons nog érg lang heugen.
Daarmee was de georganiseerde gekte overigens niet afgelopen want rond de klok van zeven gingen we de Feesten definitief afsluiten bij de buren van Charlatan waar ‘Onmens’ niets minder dan een voorhamer-indruk maakte. Ondanks/dankzij het onwaarschijnlijke aanvangsuur (7:00 a.m.).
Het hoogtepunt van dit jaar diende zich aan in het najaar met het Canadese duo Buss-West of ‘Koban’. Het koppel uit Vancouver bleek een huwelijksreis en een Europese tour te combineren en deed dat uitmuntend goed met hun unieke blend van post punk en noise.
Straf optreden dat de steile verwachtingen vooraf overtrof. Dat gebeurt maar zelden. We were impressed. Als er toch één optreden op het hoogste trapje mag postvatten van ons virtuele 2016-podium, doe dan ‘Koban’ maar.
‘Beech’, een spin off van ‘The Mary Hart Attack’, maakte begin november een bovenste beste indruk. Nummers in de beste alt rock/nineties traditie. Denk Pavement, Dinosaur Jr en andere Superchunks. Rommelig, charmant. Schipperend tussen dissonant en catchy. Behoorlijk averechts bij momenten maar – en net daarom – moeilijk om er niet van te houden.
Ook verrassend hoog scorend dit jaar in de dunbevolkte categorie: ‘veel-en-veel-beter-dan-aanvankelijk-verwacht’ was het concert van ‘Heisa’. Een donker Limburgs trio dat door het leven banjert met een coole bandnaam en een hoogst eigenzinnig repertoire.
Dat repertoire; iets tussen math, metal en popnoise in. Zware riffs, stille passages, gemutileerde vocals en andere onbestemde geluiden die perfect in de puzzel passen. Niet voor één gat te vangen. De eerste kennismaking met de band was lichtjes bevreemdend maar voor het overige zeer aangenaam. Drie kwartier aan één stuk door.
2016 was een goed jaar zowel qua publieke belangstelling, al te vaak bleek KS een maatje of twee te klein om alle belangstellenden te plezieren, en programmatie. Uiteraard was niet alles even zo fantastisch en in 2016 annuleerde meer dan één band op de allerlaatste knip (Evillookingbird, Paper Hats, Hoar….) haar concert. Shit happens maar in het voorbije jaar was dat meer dan ooit het geval.
Anderzijds: niet één keer met volslagen flauwekul en/of irrelevante teringherrie op het podium geconfronteerd geweest. Geen toeval. Met dank aan de ijverige programmatoren Koen & Pieter-Jan, gesteund door de muziekredactie. Doe-zo-voort; goed bezig. En dat 2017 nu maar snel begint, 2016 heeft zo onderhand lang genoeg geduurd.
Muziekcentrum Kinky Star dook de laatste Feestennacht in met een uiterst kloek programma dat voorzag in de passage van ‘Rraouhhhhh’, ‘It It Anita’, ‘Blaegger’ en ‘Cocaine Piss’. Vier bands die allerminst gaan voor de grootste gemene deler. Relaas van een wilde nacht waarin de club net niet uit haar voegen barstte en de collectieve gekte geregeld de overhand nam.
‘It It Anita’, een Luiks viertal, nam gretig bezit van het podium net na middernacht en werkte zich prompt in het zweet met gespierde nineties alt rock waarbij niet op een decibel meer of minder werd gekeken.
De groep kent een klassieke rockbezetting (twee gitaren-bas-drums) maar hanteert verder een eerder ongewone aanpak; de twee gitaristen upfront gingen zowel vocaal als instrumentaal constant met elkaar in duel. Riff op riff. Uithaal op uithaal. Er zijn slechter manieren denkbaar om de aandacht vast te houden. Muzikaal gezien deed het wat aan Fugazi denken.
Na twee EP’s in 2014 en in 2015 zijn de heren binnenkort aan een eerste full album toe dat later op het jaar zal verschijnen op Luik Records. Eén van de nieuwe nummers ‘Jean-Marc’ (of was het ‘Jean-Marie’?) maakte alvast een goede indruk. Naar het einde van de set toe had de band nog een verrassing in petto voor de concertgangers op de laatste rijen door zichzelf en het instrumentarium te verplaatsen richting voordeur. Een manoeuver dat op het nodige applaus werd onthaald. Degelijk concert, met aandoenlijk enthousiasme gebracht, interessante band.
Het concert van ‘Blaegger’, we schrijven al drie uur in de ochtend, werd aangekondigd als het laatste ooit van de Limburgse band. Die onheilstijding bleek loos alarm zo verzekerde drummer/frontman Goblin King bij aanvang van de show die – eens te meer – goed was voor een eivol huis.
‘Blaegger’, voor de gelegenheid versterkt met de dit jaar zowat onvermijdbare Sigfried Burroughs (‘Onmens’), speelde gezwind een korte set waarin zowat ieder genre behalve reggae aan bod kwam. Niet verwonderlijk voor een band die naar eigen zeggen ‘disconoisesludgepunk’ speelt.
Ongewone composities, aangedreven door een ongenadig hard mokerende drummer die ook de vocals voor zijn rekening nam. Schipperend tussen improvisatie en experiment maakte het trio een zweterig half uur vol en verdween dan met een vette grijns de nacht in. Wat we precies gehoord hadden was niet altijd even duidelijk maar het kon wel boeien. Je moet ook niet àlles willen begrijpen.
Het recalcitrante ‘Cocaine Piss’, ondanks zichzelf aan een steile opgang bezig de laatste maanden, mocht het Feestenprogramma van 2016 afsluiten. De komst van de anarchopunkclub uit Luik kon op uitzonderlijk veel belangstelling rekenen. Nog voor de band haar opwachting maakte op het podium, zag Kinky Star er al uit als de metro van Tokyo tijdens het spitsuur.
De band speelde op orkaankracht een korte set die nauwelijks een kwartier in beslag nam. 15 krankzinnige minuten voor 14 even zo krankzinnige nummers. 14 fluimen van hoog teringherriegehalte die fors gesmaakt werden door het publiek en Kinky Star omtoverden tot een regelrecht gekkenhuis. Zowat alle nummers – alle 14 dus – bleken onderling volkomen inwisselbaar maar dat scheen niemand echt te deren. Of op te vallen.
Doden noch gewonden vielen te betreuren na de collectieve pogo maar het scheelde niet zo gek veel. Op zijn hoogtepunt leek het wel een scène uit een Fellini film. Zelden meegemaakt. Een waanzinnig orgelpunt dat nog erg làng herinnerd zal worden door wie nog geen neut teveel op had.
Setlist Cocaine Piss 25/07
01. Ugly Face On
02. Pigeon
03. Cosmic Bullshit
04. Pretty Face
05. FTS
06. Teapot
07. Tourette
08. Families
09. Incest
10. Sex Weirdos
11. Pussy
12. The Pool
13. Waiting
14. The Dancer
De laatste Feestennacht van 2016 werd in Kinky Star waanzinnigerwijs afgesloten met het Luikse ‘Cocaine Piss’. Fast & Furious. Het kot werd net niet helemaal afgebroken.
Over een dikke maand is het weer zover; 10 dagen Gentse Feesten. Voor velen het hoogtepunt van het jaar. Voor anderen het ideale moment om de stad te ontvluchten om pas terug te keren als het laatste plastic bekertje van St.-Jacobs is verdwenen. Ieder zijn of haar meug.
Even vooruitblikken; het Kinky Star – Feestenprogramma oogt naar goeie gewoonte indrukwekkend. 55 namen in totaal zullen 11 avonden lang dingen naar de gunst van het publiek. En dat van zes uur in de vooravond tot ongeveer hetzelfde uur een halve dag (nacht) later.
55 namen = 44 bands en 11 dj’s. Het zou al gek moeten lopen wil daar werkelijk niets tussen zitten dat zelfs de meest veeleisende concertganger niet kan bekoren. Ten behoeve van de meerwaardezoeker lichten we een aantal bands – één per dag – uit het muzikale pretpakket dat eens te meer volledig gratis wordt aangeboden.
14/07 – Dag Nul. ‘THE MIGHTY MACHINE’(B) [1.00u]
Jawel, ook dit jaar starten de Feesten in Kinky Star alweer een dag vroeger dan (officieel) voorzien. Met een volwaardig programma en met pintjes die dan nog in (echte) glazen geschonken worden. Rond de klok van negen bijt singer-songwriter Robin De Rijcke de spits af. Om één uur in de ochtend – het is dan eigenlijk al 15/07 maar soit – staat de return van ‘The Mighty Machine’ geprogrammeerd. Op 1 november van vorig jaar was de jonge band uit Evergem al eens te gast in Kinky Star.
Heavy stuff. Ingrediënten: 1 deel stoner en 2 delen psychedelica. Goed gemixt. Serveren zonder al te veel vocals. En zonder een spat haast; de band grossiert immers in nummers die minstens een kwartier in beslag nemen. Meestal langer. Het overdonderende ‘Echoes’ – prima nummer trouwens – vraagt zelfs 45 minuten van uw kostbare tijd. Een bisnummer vragen is dan ook een redelijk risicovolle bezigheid als u nog de laatste tram of bus wil halen. Het trio klinkt als een langzaam dansende olifant met een agressief trekje en net iets te veel foute paddenstoelen achter de slagtanden. Kom langs als een geestverruimende inzet van de Feesten u wel iets lijkt. Vloeistofdia’s in alle kleuren van de regenboog worden voorzien.
15/07 – Dag Eén. ‘MANTIS’ (B) [0.00u]
Ieder jaar kleurt minstens één Limburgse band de KS-feestenaffiche mee in. De passage van ‘El Yunque’ op de laatste Feestenavond vorig jaar staat nog redelijk goed in het geheugen gegrift. Dit jaar is het aan ‘Mantis’, all the way from Maaseik, om de eer van het bronsgroen eikenhout te verdedigen tijdens de Feesten. Weapon of choice is instrumentele noise/postrock, spaarzaam voorzien van eighties new wave accenten al klinkt het zelfbedachte label ‘pogojazz’ best prettig.
‘Mantis’, actief sinds de herfst van 2014, was in 2015 finalist van Limbomania en een eerste EP werd begin dit jaar uitgegeven. Een EP – zes nummers rijk – die uw immer kritische man wel iets vond hebben. Goeie nummers met een vrijwel perfecte balans tussen power en melodie bijvoorbeeld. Voor de liefhebbers van ‘Russian Circles’, ‘Deafheaven’ en ‘At the Drive-In’. Stérk aanbevolen.
16/07 – Dag Twee. ‘EMPEREUR’ (B) [0.00u]
Het Brusselse ‘Empereur’ speelt zich al enige tijd in het zweet met new wave die klinkt alsof het nog steeds 1983 is. Geen wonder dat de jongelui van ‘Whispering Sons’ – ook op de Feestenaffiche van dit jaar trouwens – zwaar fan zijn.
Unique Selling Proposition; een deel van de nummers is voorzien van vocals in de taal van Descartes en Voltaire. De debuutsingle ‘She Was’ (2015) is niks minder dan erreg goed. A ne pas rater, ça vaudra la peine! En hul u vooral in sfeervol zwart.
De veel te weinig geprezen huis-dj ‘The Craze’ zal de dingen doen draaien die avond. Een extra reden om uzelf uitegrekend dan over de KS – drempel te hijsen.
17/07 – Dag Drie. ‘CROWD OF CHAIRS’ (B) [3.00u]
Ondergetekende heeft al meermaals de lof gezongen van het noiserock collectief ‘Crowd of Chairs’ en laat dan ook graag eens een andere – iets minder bevooroordeelde – stem aan het woord: “Crowd of Chairs uit Gent spelen een mix van diepe, ruwe gitaargolven, luide hyperkinetische drums, onbesuisd geschreeuw en een vorm van hypnotiserend geschreeuw.”
Vorig jaar stond de band ook op de Feestenaffiche. Als u de zweterige performance van toen gemist heeft was dat in de eerste plaats uw eigen stomme fout die u op 17 juli niet mag herhalen. Frontman Benjamin heeft trouwens plechtig beloofd een potiger versie te spelen van ‘The Force’ dan vorige keer. ‘Crowd of Chairs’, winnaar van de laatste editie van ‘De Beloften’, behoort momenteel tot het beste dat Gent muzikaal te bieden heeft. En neen, daar gaan we nu eens niet over discussiëren, we zijn trouwens nog maar aan dag drie.
18/07 – Dag Vier. ‘THE K.’ (B) [3.00u]
Moeilijk om keuzes te maken op dag vier, 18 juli, want alle bands van die dag lonen eigenlijk de moeite. ‘The K.’ dan maar die het programma van de dag zullen afsluiten met een welriekende cocktail van pis, noise en punk. De K van kerk, kut en kapitaal zoals Robert Long zaliger ooit zong. U bent meteen gewaarschuwd. Bracht vorig jaar een prima album uit (‘Burning Pattern Etiquette’) waarmee de geest van ‘The Birthday Party’ succesvol wordt opgeroepen. En laat dat nu net een geest zijn die we al zo’n dertig jaar uit de fles laten ontsnappen met de regelmaat van een koekoeksklok.
Op drums: Sigfried Burroughs, de frenetieke frontman van ‘Onmens’. Omver vallen van subtiliteit doet dit woeste trio niet maar subtiel heeft nooit in het K-woordenboek gestaan. Dat scheelt. Desalniettemin-niettegenstaande: aanbevolen.
19/07 – Dag Vijf. ‘ODONIS ODONIS’ (CAN) [3.00u]
Dag vijf wordt opgevrolijkt en afgesloten met het Canadese ‘Odonis Odonis’. Vreemde naam, bevreemdende klankconstructies. Harde industrial elektro gelardeerd met noise uitspattingen. Het trio uit Toronto brengt de vroege ‘Skinny Puppy’ in herinnering en kijk eens aan; dat was ook een Canadese band. Als dat geen toeval mag heten.
20/07 – Dag Zes. ‘THE NICE GUYS’ (B) [22.00u]
Hopelijk is de zesde Feestendag er één vol zonneschijn en ondraaglijk hoge temperaturen. Dat zou in ieder geval het perfecte klimatologische kader inhouden voor de wereldmuziekavond die dan in Kinky Star doorgaat. Ska, reggae, gipsy en ander etno-fraais à volonté. Op het programma en ondertussen al meer dan 10 jaar onder de feestvierende medemensen: het geheel Gentse ‘The Nice Guys’ of het ska-vervolg op ‘The Accused’, het woeste punkgezelschap van weleer. Als er met de volledige bezetting wordt uitgepakt dan zal het Kinky podium hopeloos te klein zijn. De band is – zoals het een deftig Ska ensemble betaamt – een veelkoppig gegeven. Met z’n achten wordt het geheid drummen voor een plaatsje maar dat zal de pret absoluut niet drukken.
21/07 – Dag Zeven. ‘POWERSTROKE’ (B) [0.00u]
Ah, 21 juli, de nationale feestdag. Vuurwerk op straat en op het podium voor de achtste avond op rij. Als ‘Grimm’ de zaken organiseert dan weet je meteen hoe laat het is. Metal, metal en alle heftige derivaten van metal. ‘Powerstroke’ maakte vorig jaar al indruk op de Kinky Star-planken en mag dat aan het eind van de tricolore dag nog eens fijntjes overdoen. Waarschijnlijk met meer gevoel voor zwart dan geel of rood. De band, met een KS vrijwilliger in de rangen, bracht onlangs z’n vierde full album uit (‘Done Deal’); een behoorlijk verpletterende blend van hardcore en thrash metal. Dat vond ook niemand minder dan Ice-T die ‘Powerstroke’ al meermaals ingezet heeft als support voor ‘Body Count’. Anyway, niet voor doetjes of voor wie zijn concerten liever zonder kolkende mosh pit heeft.
22/07 – Dag Acht. ‘ELEANORA’ (B) [0.00u]
De achtste avond wordt ingevuld door bands uit de ‘Consouling’ – stal en dan staat er allerminst easy listening op het menu. Banaliteit is voor anderen. ‘Consouling’ gaf de hardste band uit Gent ‘Eleanora’ terecht een centrale plaats op de affiche. De eclectische mix van sludge metal, screamo en hardcore wordt op het publiek losgelaten vanaf middernacht.
‘Eleanora’ bracht onlangs een eerste full album uit (‘Allure’). De release show enkele weken geleden was in een oogwenk uitverkocht. Wees er dus op tijd bij als je dit van dichtbij wil meemaken. Al is de kans groot dat je het concert ook bij de buren van de Charlatan goed zal kunnen volgen. De hyper-energieke band o.l.v. Mathieu Joyeux gaat steevast voor 8 à 9 op de schaal van Richter. Vandaar.
Breng oordoppen mee, ’t zal verdorie nodig zijn.
23/07 – Dag Negen. ‘MIND RAYS’ (B) [03.00u]
De voorlaatste dag is meestal de dag waarop de vermoeidheid keihard zijn intrede doet. Het ideale tijdstip om het indommelende deel vvan de goegemeente wat baldadige garagerock en dito punk voor te schotelen. Twee interessante bands op het programma. De gestoorde punthoofdige rammelrock van ‘Sects Tape’ en de Gentse marktleider in all things punk ‘Mind Rays’.
Laatstgenoemde is zoals stoofvlees en frieten – met veel mayonaise – aan het eind van een nachtje stevig doorzakken. Redelijk vet, smaakt iedere keer weer, pretentieloos, ontgoochelt nooit. Nog niet overtuigd? Check de video aan ’t eind van onderhavig schrijven vooraleer te beslissen.
24/07 – Dag Tien. ‘BLAEGGER’ (B) [03.00u]
Eindigen in schoonheid? Het is maar hoe je het bekijkt na 11 dagen en even zoveel nachten slempen. Om drie uur in de ochtend speelt het experimentele ‘Blaegger’, een gedurfde zet van de programmatie. Het duo uit Zonhoven wordt voor de gelegenheid versterkt met de omnipresente Sigfried Burroughs.
Met de passage van ‘Blaegger’ zitten de feestelijkheden er nog niet op want op het onkristelijke tijdstip van vijf uur in de ochtend zullen de Luikse anarcho-chaoten van ‘Cocaine Piss’ uitpakken met een even onkristelijke performance. We hebben het al eens meegemaakt, in het voorprogramma van ‘Onmens’; 13 nummers op 15 minuten. Pauzes en rochels inbegrepen. Helemaal overtuigd waren we niet maar qua amusementswaarde was het een voltreffer. Laat het een ervaring heten.
‘Cocaine Piss’ zet dus spuwenderwijs een punt achter de 2016-editie van de Feesten. Wie dan nog niet helemaal uitgefeest is verwijzen we graag door naar de buren (Charlatan). Om 7 uur ’s ochtends gaat daar het allerlaatste optreden van de Feesten door. Met een regelrechte knaller van een surprise act.
Na 24 juli gaat de keet naar jaarlijkse gewoonte voor ruim een maand dicht. Na de verkwikkende zomerslaap hopen we u dan allen (nuchter) terug te zien, bij leven en tonnen welzijn, voor de start het muzikale najaar.
Verder vermeldenswaard; de nauwe samenwerking met het online muziekzine ‘Luminous Dash’ die dit najaar werd opgestart. Een nieuw collectief van hoofdzakelijk Gentse muziekliefhebbers dat dagelijks – onbaatzuchtig & vrijwillig – aan de slag gaat met al het muzikale fraais dat over onze hoofden heen wordt gestort.
Ook verrassend hoog scorend dit jaar in de dunbevolkte categorie: ‘veel-en-veel-beter-dan-aanvankelijk-verwacht’ was het concert van ‘Heisa’. Een donker Limburgs trio dat door het leven banjert met een coole bandnaam en een hoogst eigenzinnig repertoire.
‘It It Anita’, een Luiks viertal, nam gretig bezit van het podium net na middernacht en werkte zich prompt in het zweet met gespierde nineties alt rock waarbij niet op een decibel meer of minder werd gekeken.
Het concert van ‘Blaegger’, we schrijven al drie uur in de ochtend, werd aangekondigd als het laatste ooit van de Limburgse band. Die onheilstijding bleek loos alarm zo verzekerde drummer/frontman Goblin King bij aanvang van de show die – eens te meer – goed was voor een eivol huis.
Over een dikke maand is het weer zover; 10 dagen Gentse Feesten. Voor velen het hoogtepunt van het jaar. Voor anderen het ideale moment om de stad te ontvluchten om pas terug te keren als het laatste plastic bekertje van St.-Jacobs is verdwenen. Ieder zijn of haar meug.
Het Brusselse ‘Empereur’ speelt zich al enige tijd in het zweet met new wave die klinkt alsof het nog steeds 1983 is. Geen wonder dat de jongelui van ‘Whispering Sons’ – ook op de Feestenaffiche van dit jaar trouwens – zwaar fan zijn.
Ondergetekende heeft al meermaals de lof gezongen van het noiserock collectief ‘Crowd of Chairs’ en laat dan ook graag eens een andere – iets minder bevooroordeelde – stem aan het woord: “Crowd of Chairs uit Gent spelen een mix van diepe, ruwe gitaargolven, luide hyperkinetische drums, onbesuisd geschreeuw en een vorm van hypnotiserend geschreeuw.”
De achtste avond wordt ingevuld door bands uit de ‘Consouling’ – stal en dan staat er allerminst easy listening op het menu. Banaliteit is voor anderen. ‘Consouling’ gaf de hardste band uit Gent ‘Eleanora’ terecht een centrale plaats op de affiche. De eclectische mix van sludge metal, screamo en hardcore wordt op het publiek losgelaten vanaf middernacht.
De voorlaatste dag is meestal de dag waarop de vermoeidheid keihard zijn intrede doet. Het ideale tijdstip om het indommelende deel vvan de goegemeente wat baldadige garagerock en dito punk voor te schotelen. Twee interessante bands op het programma. De gestoorde punthoofdige rammelrock van ‘Sects Tape’ en de Gentse marktleider in all things punk ‘Mind Rays’.
KINKYSTARCESOIR 