Khôra (Can) & Picastro (Can), zondag 29 maart.
Net als vorig weekend trok Muziekcentrum Kinky Star afgelopen zondag weer voluit de Canadese kaart. Liep het nog behoorlijk storm voor de onderkoelde klasse van Cosmetics een week voordien, dan kon de double bill uit Toronto afgelopen zondag beduidend minder volk verleiden tot een concertavond. Het onwaarschijnlijke hondenweer zat daar zeer waarschijnlijk voor veel tussen. Can’t have it all. Uw man sprong wel de fiets op, waaide er niet op Gent-Wevelgemse wijze af, en begaf zich met bekwame spoed richting Vlasmarkt. Een goede keuze zo bleek nadien.
Opwarmer van Dienst was ‘Khôra’. Achter dat pseudoniem bleek multi-instrumentalist Matthew Ramalo schuil te gaan, eveneens toetsenist en auditief architect van dienst bij Picastro. Als soloartiest maakt hij deel uit van de ‘Constellation’ – stal, het cultlabel dat o.m. het werk van de Canadese post rock helden ‘Godspeed! You Black Emperor’ uitgeeft.
‘Khôra’ bracht met akoestische gitaar, keys, sampler en een loopstation twee soundscapes waarin we behoorlijk wat improvisatie vermoedden. De man noemt zijn werk niet voor niets ‘impositions’, composities die afhankelijk van het moment net iets anders worden ingekleurd.
Viel allemaal best mee, het vrijblijvende zweven werd binnen de perken gehouden en te kunstzinnig-complex voor woorden was het ook niet. Sterk boeien is echter van een andere orde. Toeval of niet, toen we na een half uurtje tsjingeltsjangel een eerste geeuw probeerden te onderdrukken maakte de brave man prompt een einde aan zijn korte set. Net op tijd.
Bij wijze van vergelijking; ‘Monnik’ – 2 weekends geleden op hetzelfde podium met een identieke formule – had maar half zoveel noten op zijn zang maar sorteerde veel meer effect met zijn hypnotiserende botsing tussen akoestische gitaar en elektronica. Het verschil? Structuur, opbouw en een goede synthese van de verschillende patronen aan het eind. Meer compositie dan geluidsbehang dus. Bij Khôra was dat andersom.
Als de support deel uitmaakt van de hoofdact dan blijft de toeschouwer een podiumwissel met alle gedoe en check-check-checks van dien bespaard. Zo ook zondag. ‘Picastro’ had in alle stilte al in het halfduister op het podium postgevat vooraleer er iemand erg in had.
‘Picastro’ hoort – anders dan de meeste bands die KS aandoen – helemaal niet thuis in de categorie van neofieten. De band, momenteel een viertal, is al actief sinds 1998 en debuteerde in 2002 met een eerste album (‘Red Your Blues’) dat net zo klinkt als het laatste album (‘You’) dat vorig jaar werd uitgebracht door ‘Static Clang’ en ‘Function Records’.
Onnodig te vermelden dat de band rond gitariste/zangeres Liz Hysen in 17 jaar meer dan één serieuze transformatie heeft ondergaan. De eerste Europese tour sinds lang werd afgewerkt in – alweer -een onuitgegeven bezetting. Het concept bleef al die jaren wel intact; Hysen’s donkere, ingetogen folkrock van een passend, minimalistisch kader voorzien.
De band startte het optreden met ‘Mountain Relief’, ook het eerste nummer van het laatste album. Meer diepgang en tristesse dan je op het eerste gehoor durft te vermoeden door de zachtjes voortkabbelende gitaar, ondersteund door cello en spaarzame keys. Een kunstgreep waarvan ‘Picastro’ zich wel meer bedient; onschuldig-luchtige klinkende melodieën koppelen aan narratieve, ingetogen zang over thema’s als vereenzaming, vervreemding en andere vormen van onbehagen.
De muziek van ‘Picastro’ krijgt vaak de labels ‘sleeprock’ of zelfs ‘dreampop’ opgekleefd. Een beetje onterecht want nachtmerries en onrustig-woelen-tussen-de-lakens zijn bij ‘Picastro’ meer aan de orde dan zoete dromen. Weltschmerzpop is o.i. een stuk beter op zijn plaats als etiket.
Het concert werd grotendeels opgehangen aan de laatste plaat. Ook op de playlist; een viertal oudere nummers en twee volledig nieuwe nummers die tijdens deze tour live werden uitgeprobeerd. Het subtiel dreigende ‘State Man’ – refrein: ‘I’m no fool/I am a coffin’ – maakte indruk. Picastro klinkt bedrieglijk braaf en bewijst dat je niet noodzakelijk 110 decibel of tonnen feedback moet produceren om je spleen wereldkundig te maken vanop een podium.
Met ‘Neva’ werd er na drie kwartier een stijlvol punt achter gezet. Geen bis, Hysen leek zelfs oprecht verbaasd toen een concertganger ‘more’ riep. Niet dus, het verhaal was volledig verteld. Hevig vonkend vuurwerk was dit allerminst maar ‘Picastro’ was goed voor een zeer genietbaar concert van hoog niveau. In ieder geval de moeite van een stormachtige laatavond – verplaatsing waard.
Setlist 29/03 – Picastro:
– Mountain/Relief
– Endlessly
– Blue Neck
– Car Sleep
– Old New Song
– February
– Temur
– State Man
– Vampires
– New Song
– Splithead
– Neva
Meer informatie:
(1) Khôra
http://cstrecords.com/khora/
http://www.khora.ca/
(2) Picastro
https://picastro.wordpress.com/
Montreal-based experimental guitar drone music project active since 2005. Based on textural & structural elements of ambient/noise, electronic/shoegaze, post-punk/krautrock, black/doom metal. 
