Driewerf helaas en andere vormen van pindakaas in deze Kinky Starloze tijden; het ambitieus opgevatte event van ‘Live Fast Die Young’ gepland voor overmorgen – vrijdag 12/08 dus – in ‘Bar Bricolage’ (Chinastraat) gaat niet door.
In aanloop naar vrijdag raakten het nodige papierwerk en aanverwante prutsen kennelijk niet helemaal rond. Bijzonder jammere zaak. De voorlopige affiche zag er veelbelovend uit met Rumours, SHHT, The K. en Blaegger. Het annuleringsbericht van LFDY vind je hieronder.
– BELANGRIJK BERICHT –
Gisteren waren we allen nog bezig met de zaal te vegen en het geluid al deels uit te laden. Maar nu dit…
Met heel veel spijt moeten we bekend maken dat we door meerdere kleine maar cruciale tegenslagen dit zalig evenement niet kunnen laten doorgaan. Om de zalige site van de Chinastraat in leven te houden moeten en willen we alles correct uitvoeren. Ondanks met meerdere mensen er achterna gezeten te hebben, moesten we vandaag de realiteit van de situatie inzien.
Er was een deel van het nodige papierwerk dat echt niet meer in orde kon komen. Zijnde, dus, een paar cruciale documenten om de pracht en praal van de Chinastraat te mogen gebruiken.
Onze oprechte excuses tegenover alle zalige mensen die de dagen aan het aftellen waren, alle artiesten, alle organisatoren en alle mooie mensen die er iets mee te maken hadden. We hopen op begrip voor deze situatie. Voor onszelf was het vandaag ook een ferme teleurstelling.
Gelieve de vrijgekomen tijd nuttig in te vullen met het lezen van een goed boek, suggestie hieronder;
De schromelijk onderschatte Mechels-Gentse combinatie ‘The K.’, met Sigfried Burroughs op drums, een paar extra luisterbeurten geven kan & mag natuurlijk ook.
Muziekcentrum Kinky Star dook de laatste Feestennacht in met een uiterst kloek programma dat voorzag in de passage van ‘Rraouhhhhh’, ‘It It Anita’, ‘Blaegger’ en ‘Cocaine Piss’. Vier bands die allerminst gaan voor de grootste gemene deler. Relaas van een wilde nacht waarin de club net niet uit haar voegen barstte en de collectieve gekte geregeld de overhand nam.
‘It It Anita’, een Luiks viertal, nam gretig bezit van het podium net na middernacht en werkte zich prompt in het zweet met gespierde nineties alt rock waarbij niet op een decibel meer of minder werd gekeken.
De groep kent een klassieke rockbezetting (twee gitaren-bas-drums) maar hanteert verder een eerder ongewone aanpak; de twee gitaristen upfront gingen zowel vocaal als instrumentaal constant met elkaar in duel. Riff op riff. Uithaal op uithaal. Er zijn slechter manieren denkbaar om de aandacht vast te houden. Muzikaal gezien deed het wat aan Fugazi denken.
Na twee EP’s in 2014 en in 2015 zijn de heren binnenkort aan een eerste full album toe dat later op het jaar zal verschijnen op Luik Records. Eén van de nieuwe nummers ‘Jean-Marc’ (of was het ‘Jean-Marie’?) maakte alvast een goede indruk. Naar het einde van de set toe had de band nog een verrassing in petto voor de concertgangers op de laatste rijen door zichzelf en het instrumentarium te verplaatsen richting voordeur. Een manoeuver dat op het nodige applaus werd onthaald. Degelijk concert, met aandoenlijk enthousiasme gebracht, interessante band.
Het concert van ‘Blaegger’, we schrijven al drie uur in de ochtend, werd aangekondigd als het laatste ooit van de Limburgse band. Die onheilstijding bleek loos alarm zo verzekerde drummer/frontman Goblin King bij aanvang van de show die – eens te meer – goed was voor een eivol huis.
‘Blaegger’, voor de gelegenheid versterkt met de dit jaar zowat onvermijdbare Sigfried Burroughs (‘Onmens’), speelde gezwind een korte set waarin zowat ieder genre behalve reggae aan bod kwam. Niet verwonderlijk voor een band die naar eigen zeggen ‘disconoisesludgepunk’ speelt.
Ongewone composities, aangedreven door een ongenadig hard mokerende drummer die ook de vocals voor zijn rekening nam. Schipperend tussen improvisatie en experiment maakte het trio een zweterig half uur vol en verdween dan met een vette grijns de nacht in. Wat we precies gehoord hadden was niet altijd even duidelijk maar het kon wel boeien. Je moet ook niet àlles willen begrijpen.
Het recalcitrante ‘Cocaine Piss’, ondanks zichzelf aan een steile opgang bezig de laatste maanden, mocht het Feestenprogramma van 2016 afsluiten. De komst van de anarchopunkclub uit Luik kon op uitzonderlijk veel belangstelling rekenen. Nog voor de band haar opwachting maakte op het podium, zag Kinky Star er al uit als de metro van Tokyo tijdens het spitsuur.
De band speelde op orkaankracht een korte set die nauwelijks een kwartier in beslag nam. 15 krankzinnige minuten voor 14 even zo krankzinnige nummers. 14 fluimen van hoog teringherriegehalte die fors gesmaakt werden door het publiek en Kinky Star omtoverden tot een regelrecht gekkenhuis. Zowat alle nummers – alle 14 dus – bleken onderling volkomen inwisselbaar maar dat scheen niemand echt te deren. Of op te vallen.
Doden noch gewonden vielen te betreuren na de collectieve pogo maar het scheelde niet zo gek veel. Op zijn hoogtepunt leek het wel een scène uit een Fellini film. Zelden meegemaakt. Een waanzinnig orgelpunt dat nog erg làng herinnerd zal worden door wie nog geen neut teveel op had.
Setlist Cocaine Piss 25/07
01. Ugly Face On
02. Pigeon
03. Cosmic Bullshit
04. Pretty Face
05. FTS
06. Teapot
07. Tourette
08. Families
09. Incest
10. Sex Weirdos
11. Pussy
12. The Pool
13. Waiting
14. The Dancer
Over een dikke maand is het weer zover; 10 dagen Gentse Feesten. Voor velen het hoogtepunt van het jaar. Voor anderen het ideale moment om de stad te ontvluchten om pas terug te keren als het laatste plastic bekertje van St.-Jacobs is verdwenen. Ieder zijn of haar meug.
Even vooruitblikken; het Kinky Star – Feestenprogramma oogt naar goeie gewoonte indrukwekkend. 55 namen in totaal zullen 11 avonden lang dingen naar de gunst van het publiek. En dat van zes uur in de vooravond tot ongeveer hetzelfde uur een halve dag (nacht) later.
55 namen = 44 bands en 11 dj’s. Het zou al gek moeten lopen wil daar werkelijk niets tussen zitten dat zelfs de meest veeleisende concertganger niet kan bekoren. Ten behoeve van de meerwaardezoeker lichten we een aantal bands – één per dag – uit het muzikale pretpakket dat eens te meer volledig gratis wordt aangeboden.
14/07 – Dag Nul. ‘THE MIGHTY MACHINE’(B) [1.00u]
Jawel, ook dit jaar starten de Feesten in Kinky Star alweer een dag vroeger dan (officieel) voorzien. Met een volwaardig programma en met pintjes die dan nog in (echte) glazen geschonken worden. Rond de klok van negen bijt singer-songwriter Robin De Rijcke de spits af. Om één uur in de ochtend – het is dan eigenlijk al 15/07 maar soit – staat de return van ‘The Mighty Machine’ geprogrammeerd. Op 1 november van vorig jaar was de jonge band uit Evergem al eens te gast in Kinky Star.
Heavy stuff. Ingrediënten: 1 deel stoner en 2 delen psychedelica. Goed gemixt. Serveren zonder al te veel vocals. En zonder een spat haast; de band grossiert immers in nummers die minstens een kwartier in beslag nemen. Meestal langer. Het overdonderende ‘Echoes’ – prima nummer trouwens – vraagt zelfs 45 minuten van uw kostbare tijd. Een bisnummer vragen is dan ook een redelijk risicovolle bezigheid als u nog de laatste tram of bus wil halen. Het trio klinkt als een langzaam dansende olifant met een agressief trekje en net iets te veel foute paddenstoelen achter de slagtanden. Kom langs als een geestverruimende inzet van de Feesten u wel iets lijkt. Vloeistofdia’s in alle kleuren van de regenboog worden voorzien.
15/07 – Dag Eén. ‘MANTIS’ (B) [0.00u]
Ieder jaar kleurt minstens één Limburgse band de KS-feestenaffiche mee in. De passage van ‘El Yunque’ op de laatste Feestenavond vorig jaar staat nog redelijk goed in het geheugen gegrift. Dit jaar is het aan ‘Mantis’, all the way from Maaseik, om de eer van het bronsgroen eikenhout te verdedigen tijdens de Feesten. Weapon of choice is instrumentele noise/postrock, spaarzaam voorzien van eighties new wave accenten al klinkt het zelfbedachte label ‘pogojazz’ best prettig.
‘Mantis’, actief sinds de herfst van 2014, was in 2015 finalist van Limbomania en een eerste EP werd begin dit jaar uitgegeven. Een EP – zes nummers rijk – die uw immer kritische man wel iets vond hebben. Goeie nummers met een vrijwel perfecte balans tussen power en melodie bijvoorbeeld. Voor de liefhebbers van ‘Russian Circles’, ‘Deafheaven’ en ‘At the Drive-In’. Stérk aanbevolen.
16/07 – Dag Twee. ‘EMPEREUR’ (B) [0.00u]
Het Brusselse ‘Empereur’ speelt zich al enige tijd in het zweet met new wave die klinkt alsof het nog steeds 1983 is. Geen wonder dat de jongelui van ‘Whispering Sons’ – ook op de Feestenaffiche van dit jaar trouwens – zwaar fan zijn.
Unique Selling Proposition; een deel van de nummers is voorzien van vocals in de taal van Descartes en Voltaire. De debuutsingle ‘She Was’ (2015) is niks minder dan erreg goed. A ne pas rater, ça vaudra la peine! En hul u vooral in sfeervol zwart.
De veel te weinig geprezen huis-dj ‘The Craze’ zal de dingen doen draaien die avond. Een extra reden om uzelf uitegrekend dan over de KS – drempel te hijsen.
17/07 – Dag Drie. ‘CROWD OF CHAIRS’ (B) [3.00u]
Ondergetekende heeft al meermaals de lof gezongen van het noiserock collectief ‘Crowd of Chairs’ en laat dan ook graag eens een andere – iets minder bevooroordeelde – stem aan het woord: “Crowd of Chairs uit Gent spelen een mix van diepe, ruwe gitaargolven, luide hyperkinetische drums, onbesuisd geschreeuw en een vorm van hypnotiserend geschreeuw.”
Vorig jaar stond de band ook op de Feestenaffiche. Als u de zweterige performance van toen gemist heeft was dat in de eerste plaats uw eigen stomme fout die u op 17 juli niet mag herhalen. Frontman Benjamin heeft trouwens plechtig beloofd een potiger versie te spelen van ‘The Force’ dan vorige keer. ‘Crowd of Chairs’, winnaar van de laatste editie van ‘De Beloften’, behoort momenteel tot het beste dat Gent muzikaal te bieden heeft. En neen, daar gaan we nu eens niet over discussiëren, we zijn trouwens nog maar aan dag drie.
18/07 – Dag Vier. ‘THE K.’ (B) [3.00u]
Moeilijk om keuzes te maken op dag vier, 18 juli, want alle bands van die dag lonen eigenlijk de moeite. ‘The K.’ dan maar die het programma van de dag zullen afsluiten met een welriekende cocktail van pis, noise en punk. De K van kerk, kut en kapitaal zoals Robert Long zaliger ooit zong. U bent meteen gewaarschuwd. Bracht vorig jaar een prima album uit (‘Burning Pattern Etiquette’) waarmee de geest van ‘The Birthday Party’ succesvol wordt opgeroepen. En laat dat nu net een geest zijn die we al zo’n dertig jaar uit de fles laten ontsnappen met de regelmaat van een koekoeksklok.
Op drums: Sigfried Burroughs, de frenetieke frontman van ‘Onmens’. Omver vallen van subtiliteit doet dit woeste trio niet maar subtiel heeft nooit in het K-woordenboek gestaan. Dat scheelt. Desalniettemin-niettegenstaande: aanbevolen.
19/07 – Dag Vijf. ‘ODONIS ODONIS’ (CAN) [3.00u]
Dag vijf wordt opgevrolijkt en afgesloten met het Canadese ‘Odonis Odonis’. Vreemde naam, bevreemdende klankconstructies. Harde industrial elektro gelardeerd met noise uitspattingen. Het trio uit Toronto brengt de vroege ‘Skinny Puppy’ in herinnering en kijk eens aan; dat was ook een Canadese band. Als dat geen toeval mag heten.
20/07 – Dag Zes. ‘THE NICE GUYS’ (B) [22.00u]
Hopelijk is de zesde Feestendag er één vol zonneschijn en ondraaglijk hoge temperaturen. Dat zou in ieder geval het perfecte klimatologische kader inhouden voor de wereldmuziekavond die dan in Kinky Star doorgaat. Ska, reggae, gipsy en ander etno-fraais à volonté. Op het programma en ondertussen al meer dan 10 jaar onder de feestvierende medemensen: het geheel Gentse ‘The Nice Guys’ of het ska-vervolg op ‘The Accused’, het woeste punkgezelschap van weleer. Als er met de volledige bezetting wordt uitgepakt dan zal het Kinky podium hopeloos te klein zijn. De band is – zoals het een deftig Ska ensemble betaamt – een veelkoppig gegeven. Met z’n achten wordt het geheid drummen voor een plaatsje maar dat zal de pret absoluut niet drukken.
21/07 – Dag Zeven. ‘POWERSTROKE’ (B) [0.00u]
Ah, 21 juli, de nationale feestdag. Vuurwerk op straat en op het podium voor de achtste avond op rij. Als ‘Grimm’ de zaken organiseert dan weet je meteen hoe laat het is. Metal, metal en alle heftige derivaten van metal. ‘Powerstroke’ maakte vorig jaar al indruk op de Kinky Star-planken en mag dat aan het eind van de tricolore dag nog eens fijntjes overdoen. Waarschijnlijk met meer gevoel voor zwart dan geel of rood. De band, met een KS vrijwilliger in de rangen, bracht onlangs z’n vierde full album uit (‘Done Deal’); een behoorlijk verpletterende blend van hardcore en thrash metal. Dat vond ook niemand minder dan Ice-T die ‘Powerstroke’ al meermaals ingezet heeft als support voor ‘Body Count’. Anyway, niet voor doetjes of voor wie zijn concerten liever zonder kolkende mosh pit heeft.
22/07 – Dag Acht. ‘ELEANORA’ (B) [0.00u]
De achtste avond wordt ingevuld door bands uit de ‘Consouling’ – stal en dan staat er allerminst easy listening op het menu. Banaliteit is voor anderen. ‘Consouling’ gaf de hardste band uit Gent ‘Eleanora’ terecht een centrale plaats op de affiche. De eclectische mix van sludge metal, screamo en hardcore wordt op het publiek losgelaten vanaf middernacht.
‘Eleanora’ bracht onlangs een eerste full album uit (‘Allure’). De release show enkele weken geleden was in een oogwenk uitverkocht. Wees er dus op tijd bij als je dit van dichtbij wil meemaken. Al is de kans groot dat je het concert ook bij de buren van de Charlatan goed zal kunnen volgen. De hyper-energieke band o.l.v. Mathieu Joyeux gaat steevast voor 8 à 9 op de schaal van Richter. Vandaar.
Breng oordoppen mee, ’t zal verdorie nodig zijn.
23/07 – Dag Negen. ‘MIND RAYS’ (B) [03.00u]
De voorlaatste dag is meestal de dag waarop de vermoeidheid keihard zijn intrede doet. Het ideale tijdstip om het indommelende deel vvan de goegemeente wat baldadige garagerock en dito punk voor te schotelen. Twee interessante bands op het programma. De gestoorde punthoofdige rammelrock van ‘Sects Tape’ en de Gentse marktleider in all things punk ‘Mind Rays’.
Laatstgenoemde is zoals stoofvlees en frieten – met veel mayonaise – aan het eind van een nachtje stevig doorzakken. Redelijk vet, smaakt iedere keer weer, pretentieloos, ontgoochelt nooit. Nog niet overtuigd? Check de video aan ’t eind van onderhavig schrijven vooraleer te beslissen.
24/07 – Dag Tien. ‘BLAEGGER’ (B) [03.00u]
Eindigen in schoonheid? Het is maar hoe je het bekijkt na 11 dagen en even zoveel nachten slempen. Om drie uur in de ochtend speelt het experimentele ‘Blaegger’, een gedurfde zet van de programmatie. Het duo uit Zonhoven wordt voor de gelegenheid versterkt met de omnipresente Sigfried Burroughs.
Met de passage van ‘Blaegger’ zitten de feestelijkheden er nog niet op want op het onkristelijke tijdstip van vijf uur in de ochtend zullen de Luikse anarcho-chaoten van ‘Cocaine Piss’ uitpakken met een even onkristelijke performance. We hebben het al eens meegemaakt, in het voorprogramma van ‘Onmens’; 13 nummers op 15 minuten. Pauzes en rochels inbegrepen. Helemaal overtuigd waren we niet maar qua amusementswaarde was het een voltreffer. Laat het een ervaring heten.
‘Cocaine Piss’ zet dus spuwenderwijs een punt achter de 2016-editie van de Feesten. Wie dan nog niet helemaal uitgefeest is verwijzen we graag door naar de buren (Charlatan). Om 7 uur ’s ochtends gaat daar het allerlaatste optreden van de Feesten door. Met een regelrechte knaller van een surprise act.
Na 24 juli gaat de keet naar jaarlijkse gewoonte voor ruim een maand dicht. Na de verkwikkende zomerslaap hopen we u dan allen (nuchter) terug te zien, bij leven en tonnen welzijn, voor de start het muzikale najaar.
‘It It Anita’, een Luiks viertal, nam gretig bezit van het podium net na middernacht en werkte zich prompt in het zweet met gespierde nineties alt rock waarbij niet op een decibel meer of minder werd gekeken.
Het concert van ‘Blaegger’, we schrijven al drie uur in de ochtend, werd aangekondigd als het laatste ooit van de Limburgse band. Die onheilstijding bleek loos alarm zo verzekerde drummer/frontman Goblin King bij aanvang van de show die – eens te meer – goed was voor een eivol huis.
Over een dikke maand is het weer zover; 10 dagen Gentse Feesten. Voor velen het hoogtepunt van het jaar. Voor anderen het ideale moment om de stad te ontvluchten om pas terug te keren als het laatste plastic bekertje van St.-Jacobs is verdwenen. Ieder zijn of haar meug.
Het Brusselse ‘Empereur’ speelt zich al enige tijd in het zweet met new wave die klinkt alsof het nog steeds 1983 is. Geen wonder dat de jongelui van ‘Whispering Sons’ – ook op de Feestenaffiche van dit jaar trouwens – zwaar fan zijn.
Ondergetekende heeft al meermaals de lof gezongen van het noiserock collectief ‘Crowd of Chairs’ en laat dan ook graag eens een andere – iets minder bevooroordeelde – stem aan het woord: “Crowd of Chairs uit Gent spelen een mix van diepe, ruwe gitaargolven, luide hyperkinetische drums, onbesuisd geschreeuw en een vorm van hypnotiserend geschreeuw.”
De achtste avond wordt ingevuld door bands uit de ‘Consouling’ – stal en dan staat er allerminst easy listening op het menu. Banaliteit is voor anderen. ‘Consouling’ gaf de hardste band uit Gent ‘Eleanora’ terecht een centrale plaats op de affiche. De eclectische mix van sludge metal, screamo en hardcore wordt op het publiek losgelaten vanaf middernacht.
De voorlaatste dag is meestal de dag waarop de vermoeidheid keihard zijn intrede doet. Het ideale tijdstip om het indommelende deel vvan de goegemeente wat baldadige garagerock en dito punk voor te schotelen. Twee interessante bands op het programma. De gestoorde punthoofdige rammelrock van ‘Sects Tape’ en de Gentse marktleider in all things punk ‘Mind Rays’.
KINKYSTARCESOIR 