Hartverwarmend veel volk en een goeie sfeer op de benefiet voor café Fatima gisteravond. De Centrale liep zoals verwacht bomvol voor de concerten van de sympathiserende bands die uitbater Tijl een fors hart onder riem staken. Een zelden geziene vorm van solidariteit met de minder fortuinlijke medemens, zelfs in de doorgaans weekhartige eindejaarsperiode. Beter zo dan anders.
The Tubs openden om half acht de festiviteiten voor een – toen nog – halfvolle zaal en wisten meteen te verrassen door aan te treden als een kwartet. De band heeft zich recentelijk verzekerd van de diensten van Bart Vervaeck, een meer dan begenadigd lapgitarist die ook al te horen was op één nummer van het laatste Tubs – album (‘Rag’, 2015 – GNAR).
Bart doet de band live een stuk voller/rijker klinken dan voorheen en jaagt in één moeite door het Americana – gehalte van The Tubs keihard de hoogte in. Veel nieuwe nummers op de setlist, wij herkenden enkel ‘Everyday I’m Wasted’ van de vorige concerten. Het was even wennen aan de nieuwe sound maar eerlijk is eerlijk; dit was degelijk en genietbaar. Een uitstekende opwarmer voor de rest van het programma.
Reena Riot zorgde voor de tweede verrassing van de avond door frontvrouw Naomi moederziel alleen af te vaardigen voor een akoestische set zonder toeters of bellen. Eén microfoon, twee gitaren, een hoge dosis assertiviteit en een dijk van een stem volstonden echter om de aandacht op te eisen, vast te houden, en het geroezemoes in de vollopende Turbinezaal binnen de perken te houden.
‘Stop reverse’, titelnummer van de laatste release, maakte het meeste indruk. Tijdens het laatste nummer kwam er zelfs geen gitaar meer aan te pas en deden stem, hoge hakken en handgeklap genoeg om de gehele zaal mee te krijgen.
Na een akoestische set kwam er zoals aangekondigd nog een akoestische set voorbij gefietst, zij het één van een volslagen andere – gitzwarte – orde. De Kortrijkzanen van ‘Amenra’ staan in binnen- en buitenland bekend om hun allesverpletterende mix van post metal en hardcore maar bewezen dinsdagavond dat hun songs ook zonder een duizelingwekkende gitaarmuur en tonnen decibels moeiteloos overeind blijven.
Eens te meer want het was niet de eerste maal dat de band zich aan een akoestische set waagde. Frontman Colin, handelsmerk: de ultieme oerschreeuw, beperkte zich dinsdagavond tegen een achtergrond van kaarsen en een bio-ethanol kampvuur(tje) tot fluisterende zangpartijen. Ondersteund door een tekstboekje deed hij zelfs een korte maar geslaagde uitstap richting kleinkunst.
Amenra was ingetogen, intens en sereen. Drie kwartier dark folk werd afgesloten met een welverdiend, daverend applaus.
De benefietavond voor café Fatima mocht geslaagd heten. Dat de heropbouw spoedig mag beginnen. Creatieve broeihaarden à la Fatima zijn er immers nooit genoeg.
Meer informatie:
KINKYSTARCESOIR 