BONY KING OF NOWHERE (B) – Handelsbeurs – 19/12/18 (foto’s)
Meer informatie: Facebook
DE WERELD IS NAAR DE MAAN…
Twee bands op de affiche zondagavond in Kinky Star afgelopen zondag. De avond startte met een prettig optreden van Erik Debny, het goeiige uithangbord van The Shovels en muzikale anti-held bij uitstek. Het Hasselse fenomeen liet zich bijstaan door Nele Janssen, de furieuze frontvrouw van het tegendraadse punkcollectief ‘Peuk’ die de backing vocals voor haar rekening nam.
Erik putte uit albums van zijn band ‘The Shovels’ en uit solo-werk om zijn setlist vorm te geven. Na één minuut soundchecken richtte Debny zich tot de oningewijden in het Kinky publiek met de boodschap “Wij maken protestmuziek”. Kwestie van meteen duidelijk te zijn. Waarna de maatschappijkritiek, ondersteund door een akoestische gitaar, met ‘Beat The System’ de zaak inpalmde.
Ieder nummer werd van een even grappige als omstandige inleiding voorzien. Alle sappige details kwamen aan bod. Gitaar spelen en liedjes schrijven kan hij stuk-ken beter dan zingen maar in de discipline ontwapenende-bindteksten-debiteren kan Debny onmogelijk overtroffen worden.
Hoogtepunt van de set was zonder twijfel “Naar de maan” en dat is, toeval of net niet, het enige Nederlandstalige nummer in ’s mans merkwaardige repertoire. Zelfs het publiek stak vocaal een tandje bij deze krakende kleinkunst. Zelden meegemaakt in 21 jaar Kinky Star. Afsluiten werd na drie kwartier gedaan met ‘Can’t call this the end’. En dat was, in weerwil tot de songtitel, wel degelijk het eind. Erg leuk optreden.
KLOOTHOMMEL (B), Kinky Star – 16/12 /18 (foto’s)
MOA (B) live @ Kinky Star – 12/12/18
Fijn concert van Moa afgelopen woensdag in Muziekcentrum Kinky Star. Een 25-tal belangstellenden trotseerde de ijzige temperaturen die al vroeg op de avond flirtten met het nulpunt. Om zich te warmen aan de mix van indiepop en postrock waarmee de Ieperse band – drie kloeke kerels en één zangeres/pianiste – uitpakt.
Deze zomer bracht Moa een eerste full album uit (‘There’s silence…Even in The Storm’) en dat stemmige debuut vulde in Kinky Star grotendeels de playlist. Kon ook moeilijk anders. Tijdens het tweede concert op Gentse bodem klonk de band een stuk krachtiger dan op plaat. Daarvoor dienen concerten ook maar het moet natuurlijk nog wel gebeuren.
Dat gebeurde ook, al ging de band voorzichtig van start. Geen fouten, geen vuurwerk. Wel onderhoudend. Meer schwung en reliëf in het subtiele samenspel tussen keys en gitaar naar het einde van de show toe.
Naast het debuutalbum ook op het programma: één prima cover (van Strand Of Oaks) en twee nieuwe songs die konden overtuigen. En die volgens uw-man-ter-plaatse tot het beste van de avond behoorden. Veelbelovend materiaal voor de plaat die volgend jaar verschijnen zal. So far the future looks bright. Euh, tot volgend jaar!
Setlist 12/12:
Intro
Salome
Rituals
Drive
Maxbass
Hear Me
Frail Fingers
The Well
Liquid Pancake
Raven
J.M. (Strand of Oaks cover)
B.O.F.
MOA is:
* Sarah – vocals & keys,
* Niels – guitar,
* Maxime – bass,
* Guillaume – Drums.
‘Lone Blue Heron’, het Americana-project van ‘Grand Blue Heron’ – frontman Paul Lamont sinds enkele jaren, maakt binnenkort zijn plaatdebuut. En dat debuut mag bescheiden heten. Zes nummers vonden hun weg naar ‘Heathen Saint’. Een EP die in eigen beheer wordt uitgegeven.
In eigen beheer en met inzet van een klein budget – “a no budget release” dixit Lamont – maar dat valt er niet aan te horen. Liefhebbers van het betere ‘demo-opgenomen-in-de-keuken-geluid’ zullen ontgoocheld worden. Dat maar om te zeggen dat deze schijf zeer af klinkt.
Het Grand Blue Heron-uithangbord begeleidt zichzelf op akoestische gitaar, af en toe een orgeltje in de achtergrond, en opent de EP met ‘Goner’. Geen toeval, het nummer staat vaak als eerste op de playlist als er live wordt gespeeld. Een sterke binnenkomer die de verhalende toon zet. ‘In The Age’ ging enkele weken de release vooraf en tekent voor het eerste hoogtepunt.
Het ingetogen titelnummer ‘Heathen Saint’ is blues met forse countryneigingen en maakt de galmende overgang naar het tweede hoogtepunt: ‘Spring Time Blues’. Over moord en doodslag onder de lentezon. Een melodieus klinkend bloedbad. Het a capella intermezzo ‘7 days’ vormt de intro voor de afsluitende biecht in ‘The River’. Waarin de blues een adrenalinestoot krijgt als een elektrische gitaar zich na een minuut komt moeien met de bezigheden. Sixteen Horsepower goes electric, zoiets. Een scherp snijdend slotakkoord.
De man en zijn gita(a)r(en) zijn overtuigend over de gehele lijn. Een piekfijne release die vanaf 15 december uw volle aandacht mag genieten. Gestoken in een fraaie digipack emballage bovendien. Kortom: het ideale kerstgeschenk voor de muziekliefhebbende medemens die u – om god weet welke reden – wil plezieren met een presentje onder de kerstboom. ’t Is eens iets anders dan een Bongo bon, en dit blijft langer dan een jaar geldig.
LONE BLUE HERON
HEATHEN SAINT
Eigen beheer
Release: 15/12/18
Meer info: vi.be
MOA, alt-rock kwartet uit de Westhoek, maakt al enkele jaren werk van een mix van ambient, indie en postrock. In Kinky Star stellen ze ‘There’s Silence…Even in The Storm’ voor, het debuut dat dit jaar door de independent Dust & Bones werd uitgegeven. Voor de fans van Slowdive, Mogwai, Daughter…
Showtime: woensdag 12 dec. – 21:30u.
APERO MANGO – Mooi Mooi Mooi
De legendarische Woestijnvis – serie ‘In de Gloria’ introduceerde een tweetal decennia geleden de uitdrukking ‘Mooi Mooi Mooi’. Met een zwaar ironische ondertoon om de hilarische lotgevallen van de spelers verbaal kracht bij te zetten. Een instant classic. Dezelfde uitdrukking, minus de ironie, willen we graag van stal halen om het plaatdebuut van Sleen aka Lennart Corthals met onze appreciatie te omgorden.
Een opmerkelijk debuut dat de uitkomst is van flink wat huisvlijt. Resultaat: een eerste EP, DIY van niveau, in zes schijfjes opgediend. En dat hapt even zo vaak lekker weg. Multi-instrumentalist Corthals speelde (bijna) alles zelf in en drapeerde er zijn eigen parlandozang over.
De dromerige songs met psychedelische accenten doen soms wat denken aan de krakende folkrock van nineties cultband Sparklehorse. De ambient feel waarin het geheel baadt bezorgt Sleen wel een eigen gezicht en Corthals grossiert minder in neerslachtige hersenspinsels en dito tunes. Sleen is nog geen spleen.
Moeilijk om één uitschieter aan te wijzen maar Embraced days waarmee de EP afsluit, deed ons wel het vaakst naar de repeat-toets uitwijken. Een fijne melodie om de dag mee af te sluiten. Anyway, een knappe start zonder zwakke of overbodige momenten. Om verder op te volgen. We want more!
SLEEN
APERO MANGO (EP)
Eigen beheer
28.11.2018