2016 in de achteruitkijkspiegel – de blog
Met het einde van het jaar in zicht kunnen we niet anders vaststellen dat het goed gaat met deze blog. Bijna 21.000 hits in de voorbije twaalf maanden of een vooruitgang van ruim 20% t.o.v. vorig jaar. Vroeger betekent niet altijd beter.
Ondanks de uitdrukkelijke focus op Gent, de Vlasmarkt in het bijzonder, én het gebruik van het manifest on-Angelsaksische Nederlands, krijgt deze blog aandacht uit alle hoeken van de wereld. Na de Belgische surfers, logischerwijs verantwoordelijk voor het merendeel van de hits (90%), bleken die uit de VS het talrijkst. Op de hielen gezeten door de Noorderburen, de Franse en de Britse muziekliefhebbers.
Naast de usual suspects ook bezoekers uit meer exotische oorden genre Indonesië (19 hits) , Nepal (2 hits) en Suriname (3 hits). Naast plekken waarvan we slechts het bestaan konden vermoeden zoals Kyrgyzstan en Zuid-Soedan (elk 1 hit). Alles bij elkaar een gemiddelde van 57 bezoekers per dag. Vorig jaar was dat nog 45. Dat kan slechter rekening houdend met de niche waarop deze blog zich richt.
Verder vermeldenswaard; de nauwe samenwerking met het online muziekzine ‘Luminous Dash’ die dit najaar werd opgestart. Een nieuw collectief van hoofdzakelijk Gentse muziekliefhebbers dat dagelijks – onbaatzuchtig & vrijwillig – aan de slag gaat met al het muzikale fraais dat over onze hoofden heen wordt gestort.
Reviews, foto’s en andere wetenswaardigheden op deze blog belanden frequent ook op die webstek. Een initiatief van Didier Becu die in geen tijd een ploeg van 25 medewerkers kon aantrekken voor het realiseren van de blog.
Kinky Star 2016: de concerten die u beter niet had gemist
In het onzalige jaar 2016 zochten we een 70-tal keer vertroosting in de kleinste club van de Vlasmarkt en zagen er een 90-tal bands in totaal aan het werk. Het merendeel daarvan werd bedacht met een kleine fotoreportage en/of een verslag van de podiumprestatie. Niet altijd even gemakkelijk. Inspiratie & zin genoeg. Er voldoende tijd voor vinden is een andere zaak. Dit overzicht is bijgevolg onvolledig. Alle KS shows meepikken – een slordige 300 per jaar – is sowieso onbegonnen werk.
De eerste keer dat we in 2016 met een volstrekt-voldane-glimlach huiswaarts keerden was eind januari na het concert van ‘All We Expected’. “Intens-heftige postrock met veel tempowissels en even fraaie als onverwachte wendingen. Afgewerkt met een zwaarmetalen rand” stond er te lezen op deze blog. Elf maanden later blijven we bij die positieve beoordeling. Prima concert van de West-Vlaamse groep. Om in de lijn van de bandnaam te blijven; ‘more than we expected’.
De tweede brede glimlach kwam er ongeveer een maand later aan met ‘Fake Indians’. De allereerste live show ooit van de Antwerpse groep. Geen concert waarover de band zelf helemaal gelukkig was. Dat alles perfect zou gezeten hebben vanaf de eerste live – poging zou ons eigenlijk óók verbaasd hebben. Maar het was ruim voldoende om een goed zicht te krijgen op de grote concentratie aan talent die in de rangen van de valse indianen huist. Om verder in de gaten te houden. Wordt het geen grote band dan toch minstens een goeie. En die moeten er ook zijn.
Begin Maart, na een gesmaakte passage van het Antwerpse ‘Shun Club’, kreeg ‘Jack-In-the-Box’ meer dan eens de handen stevig op elkaar bij de presentatie van hun eerste EP in Kinky Star. Pretentieloze poprock van hoog niveau gebracht door muzikanten die het creatieve denken & doen – geheel ‘out of the box’ (jaja)- genegen zijn. Opgeleukt door een heerlijk onnozele eighties cover. Brugse Poort: 10 pointz!
Einde maart was het volop tijd voor (terugkerende) oude bekenden en voor een stevig feestje met het derde Kinky Star – concert van het Zweedse lazerpunk duo ‘The Guilt’. Dat optreden gekoppeld werd gekoppeld aan een thuismatch / album release show van ‘Chaos Controllers’.
De Zotte Zweden brachten een stevige keelontsteking mee – na de show kon Emma geen halve piep meer uitbrengen – en een handvol nieuwe nummers die volgend jaar op het debuut album zullen prijken. Een nieuw album; daar komt geheid een Europese tour en dus een vierde KS – optreden van. Vroeg of laat. Mark our words.
Dezelfde avond stelden de Gentse chiptune controleurs van de chaos met verve hun eerste full album voor. Een volwaardig album, vergeven van de nodige beeps en bleeps maar ook vol onwaarschijnlijk catchy dingen. Luister maar eens naar ‘Insert Core To Continue’. Een release die de hakketak-gimmicks van het genre ver weet te overstijgen en het duo – tot hun eigen verrassing – een plaatsje in ‘De Nieuwe Lichting’ bezorgde. Later op het jaar doken de jolige controleurs Werkers-Neefs nog eens op tijdens de 8-bit night voor een tweede uitstekende concert in eigen huis.
Nog in Maart; een redelijk wisselvallig optreden van het Engelse post punk collectief ‘Desperate Journalist’. Grossier in verbluffend sterke nummers met de nodige eighties referenties en Smiths echo’s. Klinkt zo Brits als de pleitbezorgers van de debiele Brexit. ‘Cristina’ is waarschijnlijk één van de meest tot de verbeelding sprekende nummers die ooit door Kinky Star gegalmd hebben. Wisselvallig maar klasse. Mocht John Peel nog leven hij knuffelde de band waarschijnlijk half stuk.
In de avondlijke uren van het Feest van de Arbeid gaf het Portugese ‘10000 Russos’ omstandig van katoen in Kinky Star. Een interessante band die zich ver af houdt van de platgetreden paden en krautrock en psychedelica tot een onweerstaanbaar geheel weet te kneden.
’10 russos’ tekende voor een sterk-energiek optreden maar helaas ook voor het dieptepunt qua publieke opkomst. Om de één of de andere reden daagden die 1ste mei slechts een 20-tal ‘kameraden’ op. Het contrast met de gemiddelde KS-concertavond (= wring jezelf naar voor als je iets wil zien) kon moeilijk groter zijn. Jammer, dit verdiende meer en beter.Wel een fijne ontdekking.
De Gentse Feesten ter hoogte van Kinky Star waren een heuse voltreffer.Het kot zat zowat iedere dag (nacht) eivol zo gauw er een band het podium dreigde te bestijgen. Geen last van verminderde publieke belangstelling hier.
Van de Feestenprogrammatie onthouden we het uitzinnige gemaskerde bal dat ‘Sect Tapes’ verzorgde, de prima concerten van de Luikse noiseband ‘It It Anita’ en van de waanzinnige ‘30000 Monkies’ die de club omtoverden in een even zo waanzinnige zweethut.
Ook de afsluiter -‘Cocaine Piss’ om 5 uur in de ochtend van de laatste Feestenacht voor een heetgebakerd publiek- was om meer dan één reden memorabel. Tijdens het 15 minuten durende optreden gooiden uw man ter plaatse, en enkele stoutmoedige medeplichtigen, lijf & leden in de strijd om de geluidsinstallatie alsnog ongeschonden door de laatste nacht te loodsen. Dat lukte maar net.
Qua overvliegend bier en dito concertgangers werden die nacht enkele records scherper gesteld. Voor zover het u iets schelen kan; alles en iedereen overleefde zonder noemenswaardige schade het spektakel dat niet had misstaan in een prent van Fellini.’Cocaine Piss’ zal ons nog érg lang heugen.
Daarmee was de georganiseerde gekte overigens niet afgelopen want rond de klok van zeven gingen we de Feesten definitief afsluiten bij de buren van Charlatan waar ‘Onmens’ niets minder dan een voorhamer-indruk maakte. Ondanks/dankzij het onwaarschijnlijke aanvangsuur (7:00 a.m.).
Het hoogtepunt van dit jaar diende zich aan in het najaar met het Canadese duo Buss-West of ‘Koban’. Het koppel uit Vancouver bleek een huwelijksreis en een Europese tour te combineren en deed dat uitmuntend goed met hun unieke blend van post punk en noise.
Straf optreden dat de steile verwachtingen vooraf overtrof. Dat gebeurt maar zelden. We were impressed. Als er toch één optreden op het hoogste trapje mag postvatten van ons virtuele 2016-podium, doe dan ‘Koban’ maar.
‘Beech’, een spin off van ‘The Mary Hart Attack’, maakte begin november een bovenste beste indruk. Nummers in de beste alt rock/nineties traditie. Denk Pavement, Dinosaur Jr en andere Superchunks. Rommelig, charmant. Schipperend tussen dissonant en catchy. Behoorlijk averechts bij momenten maar – en net daarom – moeilijk om er niet van te houden.
Ook verrassend hoog scorend dit jaar in de dunbevolkte categorie: ‘veel-en-veel-beter-dan-aanvankelijk-verwacht’ was het concert van ‘Heisa’. Een donker Limburgs trio dat door het leven banjert met een coole bandnaam en een hoogst eigenzinnig repertoire.
Dat repertoire; iets tussen math, metal en popnoise in. Zware riffs, stille passages, gemutileerde vocals en andere onbestemde geluiden die perfect in de puzzel passen. Niet voor één gat te vangen. De eerste kennismaking met de band was lichtjes bevreemdend maar voor het overige zeer aangenaam. Drie kwartier aan één stuk door.
You’re Just WaterWith An Opinion (vi.be)
2016 was een goed jaar zowel qua publieke belangstelling, al te vaak bleek KS een maatje of twee te klein om alle belangstellenden te plezieren, en programmatie. Uiteraard was niet alles even zo fantastisch en in 2016 annuleerde meer dan één band op de allerlaatste knip (Evillookingbird, Paper Hats, Hoar….) haar concert. Shit happens maar in het voorbije jaar was dat meer dan ooit het geval.
Anderzijds: niet één keer met volslagen flauwekul en/of irrelevante teringherrie op het podium geconfronteerd geweest. Geen toeval. Met dank aan de ijverige programmatoren Koen & Pieter-Jan, gesteund door de muziekredactie. Doe-zo-voort; goed bezig. En dat 2017 nu maar snel begint, 2016 heeft zo onderhand lang genoeg geduurd.
—————————————————————————————————————————————————-
KINKY STAR TOP 10 – 2016
- KOBAN (Can)
- Desperate Journalist (UK)
- Jack In The Box (B)
- 30000 Monkies (B)
- Heisa (B)
- Beech (B)
- All We Expected (B)
- Fake Indians (B)
- 10000 Russos (P)
- Chaos Controllers (B)
Net niet; It It Anita (B), Shun Club (B), The Guilt (Swe), Page Down (B) & Crites (B).
KSCS – WALL OF FAME
2011 – FALLING MAN (B)
2012 – MOHAWK LODGE (CAN)
2013 – UPCDOWNC (GB)
2014 – NEWMOON (B)
2015 – ONMENS (B)
verhopen – maar die snedigheid bleef niet overeind naarmate de tijd vorderde. Moeilijk natuurlijk om jezelf te bewijzen met zeven nummers in nauwelijks een half uur.
KINKYSTARCESOIR 