Richard H. Kirk, frontman van het tegendraadse avant-garde collectief Cabaret Voltaire, heeft vandaag het tijdelijke voor het eeuwige ingewisseld. De man uit Sheffield werd 65. Kirk was een pionier in veel opzichten en ging al in de eerste helft van de jaren ’70 aan de slag met primitieve elektro, zelf gefabriceerde instrumenten, fieldrecordings en tapeloops. De opnames werden letterlijk verknipt tot het gewenste resultaat werd bereikt. In de regel bizarre geluidscollages, verre van radiovriendelijk. Op zijn experimenteerdrift stond geen rem.
Aan die hang naar experiment dankte de band ook zijn naam. Cabaret Voltaire is immers ook de naam van het avant-gardistische theater in Zurich dat al snel uitgroeide tot de hang-out van de dadaïstische scene in Zurich. Een plek waar resoluut gekozen werd voor het experiment, ver weg van de platgetreden paden en andere slaapverwekkende voorspelbaarheden. Om de draak te steken met het leven van alledag en de goegemeente. Daar valt iets voor te zeggen. .
Dat was precies ook wat Kirk deed, resoluut tegen de hoofdstroom in, dingen doen die niemand eerder had gedaan. Hij bereikte zijn artistieke hoogtepunt op de drempel van de eighties toen hij met zijn companen Stephen Mallinder en Chris Watson de albums Mix-Up, Live @ The YMCA, The Voice of America en Red Mecca uitbracht. Platen vol recalcitrante noise, een onverbiddelijk hard klinkende mix van distorted elektro en rauwe gitaarpartijen. Absoluut hoogtepunt: Nag, Nag, Nag. Chagrijn op speed. Meermaals gecoverd, nooit geëvenaard.
Vanaf 1982/’83 ontwikkelden de ‘cabbies’ een meer gepolijste, poppy sound die het goed deed in (alternatieve) discotheken. De band werd meer mainstream, zij het nooit te fanatiek. Naar het einde van de eighties toe legde Richard H. Kirk zich, los van Cabaret Voltaire, toe op acid house projecten en tekende hij o.m. onder de naam Sweet Excorcist verantwoordelijk voor de klassieker Testone. Eén van de eerste singles die het legendarische Warp-label uitbracht.
Vanaf de nineties was hij weer actief onder de naam Cabaret Voltaire dat met het verstrijken van de jaren zijn soloproject werd. En hoogstens nog beleefdheidsapplaus kon oogsten. Na een lange stilte liet hij vorig jaar liet hij voor het laatst van zich spreken met de uitgave van de ultieme Cabaret albums ‘B9drone’ en ‘Dekadrone’. Beide goed voor hypnotiserende klanklandschappen waarin dezelfde hang naar innovatie en experiment te horen is die zijn beginjaren tekenden.
De doodsoorzaak is niet bekend gemaakt.
