
NO DEEP IN THE WOODS (AGAIN)
Ook dit jaar, voor de tweede maal op rij, géén Deep In The Woods – festival (DITW). Het event in Heer-Hastière vindt traditioneel begin september plaats. De muzikale driedaagse, steevast omsingeld door randanimatie van alle slag, luidt zowat het einde van het zomerfestival-seizoen in. De voorbije edities lokten onveranderlijk veel Gentenaars, bij momenten leek de helft van het publiek te bestaan uit Vlasmarkt-habitués.
Eens te meer geen DITW in het vooruitzicht was voor enkele enthousiastelingen – ondergetekende inclusief – voldoende reden om op eigen kracht een alternatief ‘festival’ op poten te zetten. Met inzet van beperkte middelen en een bosrijk terrein. Slechts enkele kilometers verwijderd van het domein Massembre waar DITW doorgaat in onverdachte tijden. De setting in het Bois de Wagne indachtig werd de onderneming al snel ‘Deeper in the woods’ gedoopt. Deeper voor de vrienden.

LONE BLUE HERON STRIKES AGAIN
De weergoden waren het mini-festival alleszins gunstig gezind. Deeper kon rekenen op een deugddoende nazomer-zon en dito temperaturen. Paul Lamont (ex-Hitch, ex-Grand Blue Heron…) beet zaterdagavond de spits af als Lone Blue Heron. Met een dik half uur Americana van hoog niveau. En met het nodige gevoel voor droge humor. Aan witty bindteksten geen gebrek tijdens zijn dertigste optreden als ‘eenzame reiger’.
Een optreden dat werd gekleurd door een ondergaande zon en prima versies van ‘Springtime Blues’ – macabere lyrics/melodisch bijzonder sterk – en ‘Reigning Sounds’, een nummer van Lamont’s nieuwe band Harvesters. Jezelf goed kunnen coveren is ook een kunst zo dachten we toen Reigning Sounds in alle akoestische eenvoud de revue passeerde. De song doorstond de sobere uitvoering uitzonderlijk goed, het eerste hoogtepunt van de avond.
Finishen werd gedaan met Sinkhole, een nummer van de Amerikaanse band Drive-By Truckers. Te oordelen aan het applaus na afloop kon het publiek – een bonte mix van locals en (Gentse) kampeerders – één en ander sterk appreciëren.
Zowel Lone Blue Heron als Harvesters kunnen via vi.be ontdekt/beluisterd worden. Beide zijn aanraders als je ons hoogst partijdige oordeel vraagt. Harvesters treden binnenkort trouwens een allereerste keer op. Niet in een bos, wel in het weinig bosrijke Wondelgem (zat. 16/10 – 20u – Partymakers Wondelgem, Industrieweg, 5€)

FRAGMENT: FIRST MISSION ACCOMPLISHED
Een korte change over later kon Fragment zijn live debuut maken. Eindelijk. De post punk band werd door Philippe Gunst (Tide, The Rescue, Curtis…) al eind 2019 samengesteld maar kon tot dusver het repetitiehok in Oostakker nooit verlaten. Met dank aan de virale ongein die de planeet in zijn macht houdt.
Afgelopen weekend was het dan eindelijk zo ver. De vierkoppige band doorstond de vuurdoop in het Ardense bos met brio. De eerste full show voor frontman Christophe maar plankenkoorts en andere beginnersfouten tekenden afwezig. Beter zo dan anders.
Twaalf nummers op de playlist waarvan het kwaaie ‘Blown Away’ en het intimistische ‘Turned Off’ veruit de sterkste indruk maakten. Ook meer dan interessant: het zwaarmoedige parlando dat ‘Gone’ kenmerkt. In combinatie met de minimale begeleiding kwam het kortverhaal binnen als een cover van Tindersticks. Maar dat was het dus allerminst.
De eerste show werd na Failure/Crash Dance en een korte break, afgesloten met twee toegiften. Eén maal ingetogen (‘Germaine’) en één keer met alle remmen los (‘Meanwhile’). Tijdens het laatste nummer ging de frontman wild scanderend – blah, blah, blah – de confrontatie aan met een behoorlijk uitgelaten publiek. Over en uit na exact een uur, de eerste Fragment show mocht een voltreffer heten, niets dan tevreden gezichten na afloop. First Mission Accomplished.


Setlist 04/09
00. Intro
01. Lighthouses
02. Blown Away
03. Autumn Love
04. Ghosts
05. Turned Off
06. Gone
07. Lose Ourselves
08. Happy, Not OK
09. Ice Cold Gas
10. Failure/Crash Dance
ENCORE
11. Germaine
12. Meanwhile (Blah, Blah, Blah…)
FRAGMENT IS:
Philippe Gunst: guitars, backing vocals, synths
Christophe Scheire: vocals
Piet Geldhof: bass
Geert Bonne: drums