Het gaat goed met Kinky Star afgaande op de publieke belangstelling voor de concerten en aanverwante die vijf avonden per week georganiseerd worden. Geen gebrek aan interesse. Zaterdagavond was het weer uitgebreid van dattem.
Laatkomers werden verplicht tot een rondje op-de-koppen-lopen om een glimp op te vangen van wat zich op het podium afspeelde. En dat voor een affiche waarop niets anders te bespeuren viel dan experimentele elektro. Niets tegen het genre, wel integendeel, maar mikken op de grootst gemene deler kan je dat bezwaarlijk noemen. Op die affiche: ‘Onrust’ en ‘Empusae’. Jumping to conclusions; twee maal zeer geslaagd.
‘Onrust’, het alter ego van Wendy Mulder, Nederlandse van geboorte maar voor het overige vooral in het Kortrijkse te signaleren, opende de avond met een lichtjes hypnotiserende mix van analoge synths en rake beats. Een fijne fusie van old school elektro, industrial, nineties techno en meer eigentijds spul. Verschillende invloeden en accenten, schipperend tussen staalhard en delicaat, met precisie aan elkaar geregen.
De uitkomst is sfeervol en dansbaar, een weinig voorkomende combinatie. Vooral ‘Luthuli’, vorig jaar verschenen op EP (Silken Tofu), kon zaterdagavond imponeren. Een goede aanloop voor ‘Empusae’. Ter hoogte van de kleedkamer lieten de wachtende mannen zich in alle geval positief uit over de set. Drie kwartier Wendy -met masker – werd afgerond met een stevig rondje applaus. Er zijn supports die het met (veel) minder moeten doen. Dik verdiend.
‘Empusae’ was voor de gelegenheid een onuitgegeven trio want bijgestaan door Tom De Doncker – wat wel meer gebeurt – maar ook door klankkunstenaar Bart Desmet (‘Barst’) op gitaar. Dezelfde Bart die met zijn project ‘Barst’ meer dan één eindejaarslijstje haalde, w.o. het lijstje van deze blog, met het recent uitgekomen album ‘The Western Lands’. Moet u dringend eens beluisteren (en aanschaffen).
De hoofdrol was zaterdagavond vanzelfsprekend weggelegd voor Nicolas Van Meirhaeghe, centraal geposteerd op het podium, achter de elektronica en voor de video wall. Net als Desmet goed thuis in veelgelaagde, melancholisch klinkende composities voor muzikale fijnproevers.
Zeven maal plukte Nicolas iets uit zijn volumineuze back catalogue om het publiek een uur in trance te brengen. Lang uitgesponnen soundscapes, uiterst zorgvuldig opgebouwd met synths en samples. Royaal van subtiele details voorzien, al dan niet geproduceerd met instrumenten waarvan we tot voor kort slechts het bestaan konden vermoeden.
Alles accuraat ondersteund door gitaar en fluisterzang. In slaap vallen is er niet bij; de zacht golvende weemoed heeft onveranderlijk een stevige onderstroom en wordt geregeld met apocalyptisch gedonderjaag bijgestuurd. Donkere ambient. Voorspelbaarheid nul.
Opener ‘Into The Abyss Of the Forest’ vormde meteen een hoogtepunt. Het ogenblik waarop Van Meirhaeghe de zaak met keelklank-zang kracht bijzet is niets minder dan magisch. Het was het eerste maar niet het laatste nummer dat van het ‘Sphere From The Woods’ album werd gehaald. Ook ‘Dirge’ passeerde de revue.
Met ‘Fragments of Cerebral Dimensions’, een track uit de ‘Hands’-trilogie, werd een wondermooi optreden afgesloten. Pas nadat de laatste noot was weggestorven durfde het publiek het voor een eerste – en meteen ook laatste maal – aan om te applaudisseren. Niets minder dan indrukwekkend. Merci.
Setlist 07/01
1. Into the Abyss of the Forest
2. Second Ornament
3. Quantum Daimon
4. Dirge
5. Consanguineous Pain
6. Undead Soil
7. Fragments of Cerebral Dimensions
Meer Empusae:
KINKYSTARCESOIR 