‘Live Fast Die Young’, het Gents instituut ter promotie van innovatieve & averechtse muziekmakerij, pakte woensdag uit met een uitstekende triple bill in ‘019’, de tijdelijke concert- en expolocatie aan Dok-Noord, letterlijk in de schaduw van de blauwe kraan.
Een oud fabrieksgebouw geklemd tussen de kleine ring en het water waar het zalig lawaai maken is zonder gene. Zo lang het nog kan. Woensdag vond alvast een grote groep belangstellenden, fans en andere familieleden de weg naar de tijdelijke venue.
Het Gentse noise duo ‘Youff’ – gitaar & drums – gaf het startschot en deed dat met overtuiging. Verschroeiend hard, energiek en overgoten met de nodige decibels. Indommelen was er niet bij. De tandem Mahie-Schillewaert kwam goed voor de dag. Rechttoe rechtaan, korte show maar strak gespeeld. Prima opwarmer voor de rest van de affiche. Het is uitkijken naar de volgende release.
De zenuwen stonden aanvankelijk strak gespannen bij ‘Rumours’. Het jonge elektrokwartet stelde woensdag haar eerste (tape) release voor; de EP ‘Infant’. Een releaseshow voor een vol huis én als aperitief voor het immer balorige ‘Onmens’ waarvoor het merendeel van de concertgangers was langsgekomen; je zou van minder de kouwe kriebels krijgen.
De nervositeit nam echter vlug de wijk en ‘Rumours’ bracht, tegen een achtergrond van veelkleurige visuals en aangevoerd door Hannah Vandenbussche, een volwassen concert. Geen hapering of andere stommiteiten opgemerkt. In ieder geval een concert dat de EP goed in etalage plaatste.
Klankkleur en stemgeluid deden bij momenten sterk denken aan ‘Fever Ray’ of ‘Bjork’ in een sombere, onderkoelde dag. Moet u eens uitchecken via onderstaande link, vooral ‘Surface’ – de single – loont de moeite.
‘Onmens’, grossiers in hevig vonkende elektroshockrock, sloot de debatten af. Daags voor het optreden vertrouwde Sigfried Burroughs ondergetekende toe dat er een aantal nieuwe dingen live uitgeprobeerd zouden worden en dat bleek allerminst een loze belofte.
Zowat helft van de setlist werd woensdag ingepalmd door nagelnieuwe nummers. Je zou haast vergeten dat de release van ‘Witruimte’, het tweede full album, nog maar drie maand achter ons ligt. Publieke herhalingsoefeningen en stilzitten zijn duidelijk niet de grootste kwaliteiten van ‘Onmens’. Het tempo ligt ontzettend hoog, zowel op als naast het podium. Zeker als je weet dat de heren nog in enkele andere bands/projecten betrokken zijn. No time to waste.
De nieuwigheden, w.o. een volkomen verknipt nummer voorzien van een loodzware discobeat, klonken behoorlijk ‘af’ en werden afgewisseld met het beste van de ‘Onmens’-catalogus so far. Met ‘Novice’ en ‘Take a Life’ (lalalalaaaaah) in een glansrol. Twee muilperen van songs die je blijven omverblazen. Anders dan we gewoon zijn bleef Sigfried Burroughs deze keer de gehele tijd netjes op het podium. Het publiek was er niet minder enthousiast om.
‘Onmens’, recalcitrant van nature, bracht woensdag het soort concert waarvoor we graag de huiselijke vrede achter ons laten voor een avond; verrassend, ver weg van voorspelbaarheden en geijkte formules, opwindend en bijzonder weinig gespeend van overdreven beleefdheden.
Meer informatie:
KINKYSTARCESOIR 